12 สิงหาคม 2549 19:09 น.
เสือยิ้มมุมปาก
1 เงียบ
คนมากมาย
น้ำตา
2 เดิน
ที่เดิม
เหงา
3 คอย
ว่างเปล่า
ผิดหวัง
4 หายใจ
สิ้นรู้สึก
เหมือนไม่มี
11 สิงหาคม 2549 12:38 น.
เสือยิ้มมุมปาก
สหายที่รักแห่งข้าเอ๋ย,
ข้า,เสียงอันแผ่วเบาก้องกระทบท่ามความกึกก้อง
โหยหาเพียงอ้อมกอดหนักหน่วง ว่างเปล่า
ข้ากอดรัดมันไว้ด้วยสองแขนกร้านแกร่ง
ท่าน,เหตุอันใด จึงเมินต่อแววตาอ่อนโยนของข้า
หรือเพียงข้า,ตระหนักเช่นนั้น
ขณะเส้นโลหะหมุนตามวิถีโค้งเดิม
ประหนึ่งล้วนคงรูป
ความปั่นป่วนในจิตเสียดแทงก้อนเนื้อรูปหัวใจ,นั่น
ไส้ศึกกลับซื่อสัตย์ต่อนายคนใหม่
กำลังพลแห่งข้า..
ยิ้มกริ่มต่อปราการเบื้องหน้า
ข้า,ยิ้มกริ่มต่อปราการเบื้องหน้า
11 สิงหาคม 2549 12:36 น.
เสือยิ้มมุมปาก
บ้านนักเขียนหนุ่ม,
ไม่มีโอกาสสัมผัส
อ้อนวอนคืนดาวหม่น
ย่ำเท้าท่ามความสับสน
ตะกอนใจลอยคว้าง
จิตสามัญคงอยู่
รักและปรารถนา
,..
เส้นทางสายเก่า
ขนานคู่กับศรัทธา
เชื่อมั่น,อ่อนไหว
พร่ำภาวนาถึงคืนวันอันมิอาจเป็นอยู่
เนื่องด้วยขบถอันแรงกล้า
รอคอย..
ก้าวไปข้างหน้า
ซอยเท้า..
ถียิบ ถี่ยิบ
..,
หุบเขาฝนโปรยไพร
ที่ซึ่งไกลเหมือนภาพฝัน
ใกล้ในห้วงใจ..อาจสัมผัส
แม้ตะกอน !!