9 กันยายน 2548 19:27 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ประชาธิปไตยในหัวใจฉัน - - -
สำหรับผู้ชนะ - - เรียงความที่ถูกบังคับให้เขียน
สำหรับฉัน - - เขียนเพราะอยากเขียน
- - ในหัวใจฉัน .. ย่อมจากใจฉัน
- ประชาธิปไตย -
สิ่งซึ่งเป็นเพียงนามธรรม
แต่ข่มเหงคนได้ทั้งประเทศ
- ใคร ? คือ ประชาธิปไตย
- ใคร ? วิ่งว่อนในหัวใจฉัน
เต้นพล่าน .. ระร่านระริก
ฉันเขียน .. ฉันเขียน - - จากใจ
- - แน่นอน!
ผ่านตากรรมการ แต่ ความหลอกลวงคงฉาบไว้บางเกินไป
เพราะ - -
ฉันตรงเกินไป ฉันมั่นใจเกินไป
ฉันยืนบนฐานอุดมการณ์
สวมมงกุฎอุดมคติ
มองผ่านแว่นตาที่ซึ่งเงาของบุปผาชนสั่นไหว
- - - - - -
หัวเราะกับความจริงที่พ่ายแพ้ - - เปิดเผย สุขใจ
ร้องไห้กับชัยชนะ - - หลืบซอก หลอกลวง
- - - - - - -
ในเมื่อสิ่งซึ่งออกจากหัวใจฉัน
- - มันกัดเซาะหัวใจใคร
ฉันพร้อม - -
ที่จะบีบคั้นหัวใจ เปลี่ยนไปเป็นลูกไก่ในตมโคลน
- -ในตมโคลน!!
มือขวา เรียงความประชาธิปไตยฯ
พ่ายแพ้..แต่สมบูรณ์
4 กันยายน 2548 07:26 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ในบางสถานการณ์ว้าวุ่น สับสน
ฉันไม่อาจแยกแยะความถูกต้องกับความอยู่รอด
รู้สึกโดดเดี่ยวท่ามกลางผู้คนมากมาย
เปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง - - ความวุ่นวาย
น้ำตาไหลริน .. ระคนเสียงหัวเราะ
เสียงหัวใจเต้นดังสงัด .. เสียงลมหายใจเงียบกระหึ่ม
.. เกิดอะไรขึ้นกับฉัน ?
- - ว่างเปล่า - -
สองสิ่งซึ่งตั้งอยู่ตรงหน้า ผ้าขาว เปื้อนสี
ผ้าดำ เปื้อนหยดน้ำตาเทียนสีขาว ??
หลอมรวมคงดี
.. นาฎกรรมชีวิตใหม่ เทียนสีดำ..
สีไม่สวย แต่ แกร่ง !!
ถามหาความจริงใจ
ศุกร์สงัด