30 กันยายน 2548 07:57 น.
เสือยิ้มมุมปาก
นานจังเสียแล้ว ..
ป๊ะ ไม่หลบเรินมาหาเด๊ะ
ป๊ะ .. ป๊ะ
ป๊ะ อยู่ไหน ??
ไซร้ป๊ะไม่หลบบ้าน ป๊ะอยู่กับใคร ป๊ะบายดีม่าย ?
. . . ......................
หวางนี้ก็ปิดเทอม ..
เด๊ะเหงา เด๊ะอยู่บ้านคนเดียว
ม๊ะไปตัดยาง รับจ้าง - -
... ป๊ะว่า อิพาเด๊ะไปเที่ยว แล้วไซร้ ป๊ะแหลง แต่ป๊ะทำไม่ได้
........... อิเปิดเทอมแล้วเหล่า ............
เสื้อผ้ารองเท้า พอใส่ได้เหลย
แต่..เด๊ะอยากให้ป๊ะไปส่งโรงเรียน ..
.. เด๊ะอยากให้ป๊ะไปส่งโรงเรียน ..
25 กันยายน 2548 06:59 น.
เสือยิ้มมุมปาก
เคยสงสัยเมื่อครั้งหนึ่งเห็นคนร้องไห้ระคนกับความมืดดำที่รายรอบ
ถามตัวเอง ถามพ่อ ถามแม่ .. เค้าเป็นอะไรกัน ?
- - เสียใจ - -
แม้กระทั่งเสียงหวีดหวิวของใบไม้ก็บอกฉันเยี่ยงนี้
- - ความสูญเสีย - -
พระพุทธองค์ทรงตรัสมิใช่หรือ ? เราไม่เคยเป็นเจ้าของสิ่งใด
รำคาญแต่ก็หวั่นไหวลึกๆ กับการเปลี่ยนแปลง - - ตอนนี้
จากที่เคยมี .. สูญ
แม้วินาทีสุดท้ายจะเอื้อมมือตะกาย..ไขว่คว้า
เพื่อที่จะรู้สึกว่า - - เหมือนกับยังมีอยู่
แบมือ..เศษผงธุลี - - แรงหวิวไหวกลับพรากไปเสียสิ้น
- - ว่างเปล่า - -
.
.
นาทีนี้ .. รับรู้อย่างเต็มแรงต่อวิถีแห่งความสูญเสีย สละ
ใครหนอ ? ช่างโหดร้ายเหลือเกิน
ความมืดดำเบื้องหน้าอันใด - - ปิดตาเธอไว้สิ้น
เธอมองไม่เห็นแม้แววตาเศร้าหม่น .. ยอมแพ้ แต่ ใจสู้ ..
เธอไม่ได้ยินแม้เสียงโหยไห้ - - คร่ำครวญของเด็กน้อย
เด็กน้อย..พร่ำบ่นหา พ่อ
พ่อจ๋า .. พ่ออยู่หนใด พ่ออยู่ที่ไหน . ทำไมไม่กลับมา - -
เธอได้ยินแล้วใช่ไหม ? ความเดียงสาที่เธอย่ำขยี้
.
.
ฉัน - - แม้นไม่ได้ยิน แต่รับรู้ ..
และ - -
ไม่เข้าใจ
โต๊ะไม้ตัวแรก ใต้ตึก 7
17.50 น. วันศุกร์ 23 กันย์ 48
21 กันยายน 2548 07:50 น.
เสือยิ้มมุมปาก
พ่อ . บอกหนูหน่อย
พ่อเลือกจะเป็นใคร ?
..
มือปืน ?
. ใช่! พ่อเลือกมือปืน
ถ้าไม่มีมือปืน .. แล้วเจ้าจะเห็นค่าของบอดี้การ์ดไหม?
.. แต่สำหรับหนู - -
ไม่ใช่ ! หนูเลือกบอดี้การ์ด
อย่างน้อย บอดี้การ์ด ก็มีโอกาสได้อยู่เคียงข้างนายของมัน
อย่างสงบนิ่ง ใจเย็น
แต่ก็พร้อมจะอารักขา ระแวดระวังในทุกๆเมื่อ
.. ล้วนเกิดขึ้นด้วยเจตนาดี
แต่ มือปืน มุ่งเข้ามาหาเหยื่อ..
เหยื่อ ?? - -
ใครเล่า?ที่เจ้าหวังจะให้เป็นเหยื่อ
ริมบาทวิถี-ศุกร์สงัด
19 กันยายน 2548 06:40 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ในบางสถานการณ์ว้าวุ่น สับสน
ฉันไม่อาจแยกแยะความถูกต้องกับความอยู่รอด
รู้สึกโดดเดี่ยวท่ามกลางผู้คนมากมาย
เปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง - - ความวุ่นวาย
น้ำตาไหลริน .. ระคนเสียงหัวเราะ
เสียงหัวใจเต้นดังสงัด .. เสียงลมหายใจเงียบกระหึ่ม
.. เกิดอะไรขึ้นกับฉัน ?
- - ว่างเปล่า - -
สองสิ่งซึ่งตั้งอยู่ตรงหน้า ผ้าขาว เปื้อนสี
ผ้าดำ เปื้อนหยดน้ำตาเทียนสีขาว ??
หลอมรวมคงดี
.. นาฎกรรมชีวิตใหม่ เทียนสีดำ..
สีไม่สวย แต่ แกร่ง !!
12 กันยายน 2548 20:37 น.
เสือยิ้มมุมปาก
พี่หมี่..
ทำไม??
สิ่งที่ปรางมองกับสิ่งที่คนอื่นคิด
มันจึงแตกต่างกัน - -
ปรางเชื่อว่า สิ่งที่เราเห็น
ในบางครั้ง ล้วนแล้วแต่ไม่ใช่ภาพการณ์ตรงหน้า
อาจจริงแท้ - กลับกลอก - หลอกลวง
.................. ผิดด้วยหรืออย่างไร ??
ทำไม ??
การที่มีชีวิต..ไม่ได้เพือวันนี้ แต่เพื่อวันพรุ่งนี้ - และอดีต
จึงมีค่าน้อยเกินกว่าจะมองค่านั้นได้
.... ทำไม เราจึงต้องยึดติดว่า ....
เรายังเด็ก !!
เรายังอยู่ในห้วงหาวความรักที่สดใส
เรายังมีรอยยิ้มอันสดสวย ..
- - จริงใจหรือไม่นั้น .. ไม่อาจรู้ได้
......... การมองในสิ่งที่คนอื่นไม่มอง...
ไม่สามารถตอบสนองความเป็นอยู่ของปากท้องใช่ไหม??
ใช่!! ปรางยอมไส้แห้ง ไม่เปลี่ยนแปลงเพื่อกระแสนิยมในสังคม
ที่บางครั้ง มันก็เหลวแหลกเกินจะทนไหว
พร้อมจะยืนในจุดที่ยังคงรักจะหยัด
- - แม้นไม่มีใคร - -
หน้าส่วนตัว
1020
Lovers
0 คน เลิฟเสือยิ้มมุมปาก
