27 กุมภาพันธ์ 2548 08:27 น.
เสือยิ้มมุมปาก
จะทำอย่างไรกับตัวฉัน
พรุ่งนี้จะสอบ..วันนี้เล่นเน็ตเกินเมามัน
แล้ววันจันทร์..สอบเคมี..ทำเช่นไร
สอบเคมี..มากมาย..ไม่รู้เรื่อง
เอ้อ..ฉันมันไม่เปรื่องเรื่องศาสตร์..ทำไฉน
แต่เชื่อเหอะสอบอังกฤษ...ต้องทำได้
ก็เด็กศิลป์..ปลายสาย..โช้ะ-เด๊ะ เลย
พูดอะไรคนเดียว..ไม่เข้าหู
ก็อยากบ่น..ให้คนรู้...จะดูไหม
สาตุ๊ๆ..เกรดเท่าเดิม..อย่าเพิ่มอย่าลด...คงปลอดภัย
คิดว่าน่าจะไม่ได้...ซวยแน่..ซวยเลยตู
26 กุมภาพันธ์ 2548 13:37 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ชะ..ชะ ละโลมร่าง... ธารคร่ำคราง...คลอครวญไห้..
ทรุดตน..บนผืนทราย... เกียกตะกาย...ตามสายชล
แลไปไกลลิบ..โน่น เหนือฝั่งโพ้น..ทะเลฝน..
ฝนใจ..ใฝ่ฝนตน.. กระเสือกกระสนจนร่างพลี
...............................
................. ........... ..........
เมาเล..เมาคลื่น...ครืน ครืน เกรี้ยว น้ำพันเกลียวโถมซัดกลบหัตถี
สายสะอื้น..กานท์หวนวจนี สายชีวี..สายจิต..จริตแจง
บ้างเป็นหมู่..บ้างเป็นคู่..รำพันสุข แต่เป็นทุกข์...ปลุกระกำ..กล้ำกรรแสง
ตัวฉัน..เคียงข้างเงา..วันเดือดแดง เซซัดแซง..แรงถลำ..ลำธารา
.................................................... ( ภาค::กลดำเนิน ) ..
กระโจนตนขึ้นรถบัสคันสีเขียว นั่งคนเดียวก็รู้สึกสะอึกสะอื้น
เพื่อนนั่งข้าง..ที่ไม่พอ..ฉันต้องยืน ไม่เป็นไร..ฉันยังฝืนกล้ำกลืนทน
บัสคันนี้แล่นเร็ว..ใจแทบขาด มุ่งสู่หาด..สมิหรา..ณ แหลมสน
รถ..ถึกๆถักๆ พาวกวน เริ่มตาลาย..ลมบน..จับลมตัว
ด้วยอารมณ์ตื่นเต้นเห็นน้ำฟ้า พุ่งกายา..กระโดดตูมลุ่มลื่นไหล
แต่เวียนหัว..ตัวเปลี้ย..สุดเสียใจ ลงไม่ได้..ลมแทบใส่..จะเป็นลม
คงเพราะวันนี้..วันแดงเดือด เถือกสีเลือด..ทั้งแผ่นน้ำ..กรำแดดฝน
แดดข้างบน..น้ำข้างล่าง...มันปะปน เลยปวดหัว...เมื่อยตน..ทำอย่างไร
จะกินข้าว..ยังไม่แตะ..สักเม็ดข้าว ท้องร้องหนาว..ราวกรวดปนปวดไส้
แต่คนมันอยากเล่นน้ำ...อยากสุดใจ ทนไม่ไหว...โดดลง...ฉันเลย ดำ
ดำทุเรศ..เวทนาน่าสงสาร สีน้ำตาลกลายเป็นดำคล้ำเคลือบผิว
ดำเป็นปล้อง..ร่องสี..คราบไคลปลิว เอาเม็ดทรายแตะนิ้วถูทั้งตัว
เพื่อนบอกว่าถูกับทรายกายสะอาด ถูกจนเนื้อแทบขาดไม่เห็นขาว
ยังคงดำ..ผ่องผุด..ประดุจดาว อ้าวๆ!กลอนพาไปอีกแล้ว..นะจ๊ะเธอ
.................- - - - - .................... ( ภาคชมเล :: ฉันท์) ...............
::น้ำตารุ้ง..รดหลั่ง::
หยาดรุ้งระดะจิต ระสถิตชีวิตเหงา ตาคมวะวะวาว สุภคราวหยาดยะริน
สายลมถวิลครวญ บ่สรวลกษศินต์ คำหวนวจนิน ประดะรุ้ง..ดวงตะวัน
(( บทที่ 2 ))
พรายพร่าง..พรางพรม..ห่มฟ้า ผิวแผ่ว..ผืนผา..ห่มหนาว
ดึกดื่น..ดารดาษ..เด่นสกาว ดึกพราว..พริบระยับ..ประดับเดือน
แหงนมอง..จันทร์แจ่ม..แฉล้มฟ้า ดั่งชีวา..ณ จินต์ฉัน..พลันเสมือน
ทะยานพุ่ง..สูงเด่น..ระดะเตือน กระโจนร่วง..แลเลือน..ลิบลิบไป
( 23 กุมภาพันธ์ / วันเลี้ยงส่งพี่รหัส )
20 กุมภาพันธ์ 2548 12:12 น.
เสือยิ้มมุมปาก
จะสอบ..ปลายภาค
เครียดลมจับปาก(กา)...เวียนหัว
นั่งรถไปกลับ...เมื่อยตัว
เสียค่ารถกันมั่ว..เสียจริงๆ
อ่านหนังสือไม่ค่อยทัน...มัวเล่นเน็ต
แล้วเกรดฉันจะออกมาเป็นเช่นไหน
จะหนักหนากว่าเดิมหรืออย่างไร
จะเพิ่มขึ้นนั่นไซร้..ไม่แน่นอน
อย่างไรก็...ฉันต้องทำดีที่สุด
ก้าวสู่จุดใฝ่ฝันอันปรารถนา
เพื่อพ่อแม่ภูมิใจยิ้มแย้มมา
สมเวลาคุ้มค่าท่านเลี้ยงเรา
...กลอนพาไปอีกแล้วนะเสือจ๋า คนอ่านจะพากันสับสน...
พูดเหมือนมีคนอ่านกลอน..กลอนคนจน
..จะวกวกไปถึงไหน...พอกันที...
19 กุมภาพันธ์ 2548 07:30 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ไอชาติหมาเลวจริงๆยิงอญู่ได้
หน้าไม่อายทำไทยให้หวั่นหวาม
ก่อการร้ายทั่วแคว้นคิดคุกคาม
มึงนะมึง! อย่าคิดหยามแคว้นแดนไทย
บ้านของกู..กูอยู่มานานนัก
จะเสือกไสไล่ผลักจักอยู่ไหน
มึงจะยิงมึงจะฆ่ากูเจ็บใจ
มึงจะไซร้ซกแทรกแดกหัวคน
กูจะบอกออกปากมึงไว้ว่า
ไอ้ชาติหมาอย่างมึงไม่ถึงหน
สักวันกับระเบิดย้อนกลับตน
มึงกรีดร้องโหยหวนทุรนทุราย
อยู่เมืองนี้รู้ค่าบ้านเมืองนี้
ทำบัดสีบัดสาเพื่อห่าไหน
อยู่เมืองไทยรู้ค่า..บ้านเมืองทไย
บอกมึงไว้แค่นี้มึงจงทำ!
19 กุมภาพันธ์ 2548 07:29 น.
เสือยิ้มมุมปาก
วันนนี้คือวันแห่งความเหงา
พร้อมความเศร้าพัดผ่านละไล้ฉัน
อยากกลับบ้านนับเดือนทุกคืนวัน
นอนมองฝันทำฝันที่ฉันนอน
ถ้าบอกใครๆว่าไร้บ้าน
ทรมานวิญญาณ์อาลัยสรณ์
เป็นเพราะเงาของความเหงาเข้าราญรอน
น้ำเปียกหมอน..มิใช่น้ำตา..แต่คือ น้ำลาย
หน้าส่วนตัว
950
Lovers
0 คน เลิฟเสือยิ้มมุมปาก
