7 มิถุนายน 2547 19:47 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ชาวหมู่บ้านร้องถามไม่ไปหรือ
กนกพงศ์ร้องฮือถามไปไหน
ชาวบ้านตอบหน้าซื่อโนห์ราไง
แล้วแกไซ่ไม่ยอมไปน่าสำราญ
...แล้วจะมาต่อครั้งละบท..ครั้งละบท อิอิ
5 มิถุนายน 2547 19:37 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ยอมทิ้งตัวสู่หุบเหวอันไร้ก้น
ยอมทิ้งตนจากความสุขอันหรูหรา
เปลี่ยนชีวิตเป็นชาวบ้านธรรมดา
อยู่กลางป่าชื่อว่า ฝนโปรยไพร
ณ คืนหนึ่งเป็นดั่งคืนจันทร์ฉาย
ฟ้าสว่างวางวายแลสดใส
ลมเย็นๆพัดเอื่อยๆเรื่อยๆไป
ชาวหมู่บ้านสาวเท้าก้าวไปในกลางลาน
5 มิถุนายน 2547 10:53 น.
เสือยิ้มมุมปาก
..ร่ายลำนำ..จำรัก..สลักจิต...
...ร้อยความคิด..รินหลั่ง..ถะถั่งไหล..
...ธารน้ำคำ..ล้ำค่า..พาชื่นใจ..
...มอบแด่ไทย..รักรส..บทนิพนธ์..
- - - - - - - - - -------------------------- - - - - - -- -
บันทึกจากหุบเขาฝนโปรยไพร
วิถีชีวิตไทย ส่อให้เห็น
ตั้งแต่ เช้า - บ่าย - เที่ยง จรดเย็น
ทุกๆสิ่งล้วนเป็นบุพกาล
กนกพงศ์ เล่าให้ฟังเหมือนดังว่า
อันชีวานักเขียนน่าสงสาร
ดิน ต้องดีจึงจะเกิดซึ่งผลงาน
ท่านผู้เฒ่ากล่าวขานเช่นนี้มา
- - - - - - - - - -------------------------- - - - - - -- -
ปอลอ:: จำได้แค่นี้แหละนะ ขอโทษด้วย เผอิญว่า อาจารย์ให้อ่านเรื่องอะไรก็ได้ แล้วก็เขียนสรุป เชิญชวนน่ะ เอาไว้วันหลังจะเอามาลงเพิ่มก๊าบ
Lovers
0 คน เลิฟเสือยิ้มมุมปาก
หน้าส่วนตัว
745
