27 ตุลาคม 2547 07:18 น.
เสือยิ้มมุมปาก
วันฟ้าใส..อุ่นกระไอ..ฟ้าสว่าง
ชมฟ้ากว้าง..สีคราม..งามสดใส
ดวงตะวัน..ฉายส่อง..ทั่วถิ่นไทย
พลังใจ..ไทยฟื้น..พร้อมแสงทอง
อีกคราแล้ว..อีกครา..ยะลาเดือด
เหตุนองเลือด..อีกครั้ง..ยังสยอง
ศพแรกหก..ผันกลาย..มากก่ายกอง
โอ้!เมืองทอง..เหตุไฉน..อาเพศร
7 ตุลาคม 2547 10:59 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ลมแทบจับตอนรับสมุดเกรด
กลัวทุเรศ..รับไม่ได้เสียจริงหนอ
..ขนลุกตั้งชูชันกระหวั่นคอ..
ถ้าติดร.ปรางต้องตาย..ใต้บาทา
..แต่ก็รอดมาได้อย่างหวุดหวิด
..เกรดสี่วิทย์อังกฤษฝรั่งฯสังคมภาษา
..แต่พระพุทธแห่งองค์พระปฏิมา
..ปรางได้ 2 ..โธ่!!ไม่น่า..ไม่น่าเลย
คณิตศาสตร์..มารร้าย..ปรางได้ 2
ก็เกลียดเลข..เป็นกอง..เท่าภูเขา
เกลียด..เกลี๊ยด..เกลียด..เกลียดจริงๆ สมองไม่เอา
..จำนวนจริงแสนเศร้า..ทำไม่เป็น
ภาษาไทยงานหลักได้เจ็ดสิบหก
ไม่ตระหนก..กลับดีใจ..ไม่ไขสือ
ทั้งสายชั้นได้ 4 แค่หยิบมือ
บอกซื่อๆ..แค่นี้..แสนพอใจ
นอกจากนั้น..ศุภวัลย์..รับเกรด 4
แสนสุขีดีใจ..ได้หรรษา
ได้กลืนข้าวลงคอ..ได้เจรจา
ไม่ขายหน้าไพร่ฟ้า..ประชาชี (เท่าไรนัก)
เกรดเฉลี่ยรวม สามจุดหกเก้า (3.69)
ได้แล้วเราแค่นี้..ภูมิใจเหลือ
แม้จะเป็นศิลป์ฝรั่ง..ไม่จิ้มเกลือ
เด็กสายวิทย์..เมินหน้าเบื่อ..เด็กเหลือเดน
แสนจะเซ็ง..คนพูดว่า..แค่สายศิลป์
เรียนแล้วทำไรกิน..ละแกเอ๋ย
ได้เกรดมาก..วิชาง่าย..สบายเลย
ทำมาอวด..ชวดเชย..ให้วิทย์ชม
..ในฐานะเด็กศิลป์..อยากขอกล่าว
สมองเราแบ่งราวเป็น 2 ด้าน
ซีกขวาศิลป์ ซีกซ้ายวิทย์..ครรลองกาล
เราไม่โง่..ไม่ดักดาน..รู้ไว้เลย
....((น้อยใจ..เด็กวิทย์ชอบพูดว่า..ก้อมันเป็นพวกสายศิลป์..ยังไงเกรดมันก็ต้องมากกว่าเด็กวิทย์อย่างเราอยู่แล้ว..เด็กวิทย์เรียนยากกว่า..((กรูอยากจะบอกนะเฟ้ยว่า ถ้าให้พวกเมิงมาเรียนสายศิลป์ มานั่งเรียนภาษาฝรั่งเศส เรียนภาษาไทย(งานเขียนวรรณกรรม) พวกเมิงทำได้มั้ย..เห็นวิ่งโร่มาให้กรูแปลบทความอังกฤษให้ ให้กรูเขียนความเรียงอังกฤษให้ ให้กรูแปลนั่นแปลนี่ ให้กรูแต่งกลอน แต่งเรื่องให้..แล้วทำไมจะต้องมาดูถูกกันอีกล่ะ..)) .. สังคมไทยนี้ก็เหมือนกัน..ยกย่องให้ความสำคัญกับเด็กสายวิทย์มากกว่า..ตัวการเด่นชัดกมาจากผู้ใหญ่นี่แหละนะ..พอถามเด็กว่าถนัดอะไร..พอเด็กบอกว่า..ทุกอย่างที่ไม่ใช่คำนวณ ..พวกผู้ใหญ่ทั้งหลายก็เมินหน้า..หาว่าเราคงไปเรียนอะไรไม่รอด..))..แล้วคอยดูนะ..สักวัน..ฉันจะใช่ความสามารถในด้านศิลป์ที่มีอยู่..แสดงออกนำเสนอสู่สายตาประชาชนให้รู้กันว่า..เด็กศิลป์ก็มีความสามารถเท่าเทียมกับเด็กวิทย์..แต่เรานำมาใช้..ในรูปแบบที่ต่างกันนั่นเอง เพราะเรายืนอยู่บน ความเหมือนที่แตกต่าง
5 ตุลาคม 2547 18:44 น.
เสือยิ้มมุมปาก
พรุ่งนี้ไปโรงเรียน
จะอาเจียนออกให้ได้
พกยาหม่อง..ยาดม..พิมเสนตั้งมากมาย
..เผื่อ..เป็นลม..เป็นรัยไป..ได้ช่วยทัน
เพราะพรุ่งนี้ตัวเราต้องเอาเกรด
คงทุเรศน่าขันไม่หรรษา
ขอแค่หนึ่งสองสามสี่..นั่งภาวนา
อย่าติด 0 ร (รอ) เลยหนา..ไม่ต้องการ
เอาเหอะนะ..เท่าไหร่ก็เท่านั้น
ตั้งใจมั่นเริ่มต้นในเทอมใหม่
รู้เริ่องบ้างไม่รู้บ้างไม่เป็นไร
เรียนด้วยใจทำให้ดีก็คงพอ