10 สิงหาคม 2548 19:46 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ใจร่ำร้อง..
พร่ำเพรียกการทวงคืนของยุคสมัยแห่งรัก
.. ว่างเปล่า ..
แต่ทว่า - -
สายใจสัมพันธ์ .. แนบแน่น
กลับแยกออกจากกันไม่ได้ !!
มีสิ่งหนึ่งแทรกตรงช่องว่างระหว่างใจ
- - พันธะ - -
8 สิงหาคม 2548 19:19 น.
เสือยิ้มมุมปาก
สิ่งที่มีค่าที่สุด..
มักด้อยค่า..
เรามักมองข้ามสิ่งที่มีคุณค่า
กระทั่ง..สูญเสียมันไป
"ตีน" .. คืออีกสิ่งที่เราไม่เคยนึกถึง
แต่..เมื่อรองเท้ากัด
เราก็อาจรับรู้และเข้าใจว่า
เออ!! กูยังมีตีน
........................................
เออเว้ย..กูยังมีตีน
31 กรกฎาคม 2548 06:04 น.
เสือยิ้มมุมปาก
สิ่งที่เราทำได้..แม้ยิ่งใหญ่ - เติบโตเต้นริกๆ
สั่นไหวอยู่ในจิต
เบื้องลึกแห่งความหลัง
คือ..เอกสารัตถะ..เปี่ยมล้นด้วย--
น้ำตาแห่งความปิติ
วินาทีนี้..มีเพียงเงาและตัวตน
เคียงข้าง-กำลังใจ
สิ่งที่ผิดพลาด .. แม้เพียงน้อยนิด -
สักกะผีกของความเจ็บช้ำ
แปรเปลี่ยนเป็นดวงตาเบิกโพลง
ดวงตาเบิกโพลง..กระหายรู้
เราสัมผัสได้ --
ภายใต้แววตาหื่นกระหาย
มีถ้อยจำนรรจาา - ลุกโชน
บ่งบอกถึงความเร่าร้อน - เร่าร้อนสุมทรวง
สิ่งที่เราทำได้ - มองไม่เห็น
สิ่งที่มันผิดพลาด - สัมผัสรับรู้ - เกินกว่าการมองเห็น
.. เกินกว่าการมองเห็น !! ..
23 กรกฎาคม 2548 11:43 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ไม่กี่วินาทีก่อนหน้า .. ลมหายใจสุดท้ายได้จากไป
สะเทือนสะทกสะท้าน..แปลบปลาบ..ถึงสรีสระ
... ... "ใจ" กลับหาได้รู้สึกวิปลาศเช่น "กาย" ไม่ ... ...
ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน
แต่..ฉันก็อิ่มและอบอุ่นใจว่า
ฉันยังคงมีคนที่ฉันรัก
...................................
เพียงเพราะอีกหนึ่งความรู้สึก ความปรารถนา ความโหยหา ความต้องการ
.. คือ มายาที่ล้วนสร้างขึ้น
..... ชีวิตคนเราก็เท่านี้เอง .....
16 กรกฎาคม 2548 15:45 น.
เสือยิ้มมุมปาก
คนบกบกอย่างฉันมันไม่เก๋
อยู่บ้านนอก ฉันทำเท่ห์ สร้อยแดงฉาน
สาว่าเรียก มณีเพชร .. จากร้านที่กลางลาน
ตรงงานวัดข้างบ้านผู้ใหญ่ลี
โด๊ะ!หลังวัด..ต้นเท่าวาสง่าอยู่
ไม้มงคล,ผ้าพู่ผูกหลากสี
โอบต้นยักษ์เกือบไม่รอบ..แต่พอดี!
อะไรนี้!บ่นทำไม..ใครจะฟัง ?