19 กันยายน 2548 06:40 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ในบางสถานการณ์ว้าวุ่น สับสน
ฉันไม่อาจแยกแยะความถูกต้องกับความอยู่รอด
รู้สึกโดดเดี่ยวท่ามกลางผู้คนมากมาย
เปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง - - ความวุ่นวาย
น้ำตาไหลริน .. ระคนเสียงหัวเราะ
เสียงหัวใจเต้นดังสงัด .. เสียงลมหายใจเงียบกระหึ่ม
.. เกิดอะไรขึ้นกับฉัน ?
- - ว่างเปล่า - -
สองสิ่งซึ่งตั้งอยู่ตรงหน้า ผ้าขาว เปื้อนสี
ผ้าดำ เปื้อนหยดน้ำตาเทียนสีขาว ??
หลอมรวมคงดี
.. นาฎกรรมชีวิตใหม่ เทียนสีดำ..
สีไม่สวย แต่ แกร่ง !!
12 กันยายน 2548 20:37 น.
เสือยิ้มมุมปาก
พี่หมี่..
ทำไม??
สิ่งที่ปรางมองกับสิ่งที่คนอื่นคิด
มันจึงแตกต่างกัน - -
ปรางเชื่อว่า สิ่งที่เราเห็น
ในบางครั้ง ล้วนแล้วแต่ไม่ใช่ภาพการณ์ตรงหน้า
อาจจริงแท้ - กลับกลอก - หลอกลวง
.................. ผิดด้วยหรืออย่างไร ??
ทำไม ??
การที่มีชีวิต..ไม่ได้เพือวันนี้ แต่เพื่อวันพรุ่งนี้ - และอดีต
จึงมีค่าน้อยเกินกว่าจะมองค่านั้นได้
.... ทำไม เราจึงต้องยึดติดว่า ....
เรายังเด็ก !!
เรายังอยู่ในห้วงหาวความรักที่สดใส
เรายังมีรอยยิ้มอันสดสวย ..
- - จริงใจหรือไม่นั้น .. ไม่อาจรู้ได้
......... การมองในสิ่งที่คนอื่นไม่มอง...
ไม่สามารถตอบสนองความเป็นอยู่ของปากท้องใช่ไหม??
ใช่!! ปรางยอมไส้แห้ง ไม่เปลี่ยนแปลงเพื่อกระแสนิยมในสังคม
ที่บางครั้ง มันก็เหลวแหลกเกินจะทนไหว
พร้อมจะยืนในจุดที่ยังคงรักจะหยัด
- - แม้นไม่มีใคร - -
9 กันยายน 2548 19:27 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ประชาธิปไตยในหัวใจฉัน - - -
สำหรับผู้ชนะ - - เรียงความที่ถูกบังคับให้เขียน
สำหรับฉัน - - เขียนเพราะอยากเขียน
- - ในหัวใจฉัน .. ย่อมจากใจฉัน
- ประชาธิปไตย -
สิ่งซึ่งเป็นเพียงนามธรรม
แต่ข่มเหงคนได้ทั้งประเทศ
- ใคร ? คือ ประชาธิปไตย
- ใคร ? วิ่งว่อนในหัวใจฉัน
เต้นพล่าน .. ระร่านระริก
ฉันเขียน .. ฉันเขียน - - จากใจ
- - แน่นอน!
ผ่านตากรรมการ แต่ ความหลอกลวงคงฉาบไว้บางเกินไป
เพราะ - -
ฉันตรงเกินไป ฉันมั่นใจเกินไป
ฉันยืนบนฐานอุดมการณ์
สวมมงกุฎอุดมคติ
มองผ่านแว่นตาที่ซึ่งเงาของบุปผาชนสั่นไหว
- - - - - -
หัวเราะกับความจริงที่พ่ายแพ้ - - เปิดเผย สุขใจ
ร้องไห้กับชัยชนะ - - หลืบซอก หลอกลวง
- - - - - - -
ในเมื่อสิ่งซึ่งออกจากหัวใจฉัน
- - มันกัดเซาะหัวใจใคร
ฉันพร้อม - -
ที่จะบีบคั้นหัวใจ เปลี่ยนไปเป็นลูกไก่ในตมโคลน
- -ในตมโคลน!!
มือขวา เรียงความประชาธิปไตยฯ
พ่ายแพ้..แต่สมบูรณ์
4 กันยายน 2548 07:26 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ในบางสถานการณ์ว้าวุ่น สับสน
ฉันไม่อาจแยกแยะความถูกต้องกับความอยู่รอด
รู้สึกโดดเดี่ยวท่ามกลางผู้คนมากมาย
เปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง - - ความวุ่นวาย
น้ำตาไหลริน .. ระคนเสียงหัวเราะ
เสียงหัวใจเต้นดังสงัด .. เสียงลมหายใจเงียบกระหึ่ม
.. เกิดอะไรขึ้นกับฉัน ?
- - ว่างเปล่า - -
สองสิ่งซึ่งตั้งอยู่ตรงหน้า ผ้าขาว เปื้อนสี
ผ้าดำ เปื้อนหยดน้ำตาเทียนสีขาว ??
หลอมรวมคงดี
.. นาฎกรรมชีวิตใหม่ เทียนสีดำ..
สีไม่สวย แต่ แกร่ง !!
ถามหาความจริงใจ
ศุกร์สงัด
11 สิงหาคม 2548 18:41 น.
เสือยิ้มมุมปาก
สิ่งที่คิดว่าทำได้
กลับทำไม่ได้ --
เบื้องหลังความพ่ายแพ้
คือนาฎการของความอ่อนล้า
น้ำตารินไหล - -
จวบจนรุ่งเช้า
เหมือนชีวิตใหม่ย่างกรายเข้ามาอีกครั้ง
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ทุกอย่างจมดิ่งสู่ห้วงเหวแห่งความเจ็บร้าว
ไม่มีสิ่งใดสามารถฉุดรั้ง
- กฎเหล็กของคนโง่ -
คนโง่อย่างฉัน - -
คนโง่ผู้รอคอยการปลดแอกความโง่
ด้วยใจที่ไร้หวัง แต่กำลังรอคอย
. . . สิ่งซึ่งควรค่าแก่การรอคอย
.
แม้นมองไม่เห็นแม้ทาง - -
หน้าส่วนตัว
1585
Lovers
0 คน เลิฟเสือยิ้มมุมปาก
