2 มกราคม 2549 15:18 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ครั้งแรก..
สำหรับการทอดน่องย่างกรายด้วยความบังเอิญ
และ
สำหรับการเยือนบ้านหลังนี้
รู้สึกอบอุ่น
และคล้อยตามในบางวาระและรูปการณ์
...
..
แม้ปุถุชน มิควรพยักพเยิดสิ่งใดโดยไร้ซึ่งสติไตร่ตรอง
แต่ในบางคราว ..
การหยุดและพิจารณาสิ่งรอบตัว
ก็ทำให้สภาวะการณ์บางอย่าง
คลี่คลาย..
และหนีห่างเงื่อนปมปัญหา
อาจเล็กหรือใหญ่
ไม่สำคัญเท่ากับ ..
เรานำมันมาเป็นสิ่งปิดกั้นชีวิตหรือไม่
ความจริงซึ่งเป็นไป - -
เด็กหนุ่มผู้ซึ่งห้อมล้อมด้วย
ความระยิบระยับแห่งดวงดาว
อันเนื่องมาจากความคม
ซึ่งพร้อมเสมอ..
เป็นความอหังการ์แห่งชีวิต
ที่น้อยคนนักจะสามารถก้าวมาถึงจุดนี้ได้
.
.
อาจยังไม่ถึงแก่นแท้ว่า
บ้านหลังนี้..มีวิถีเช่นไร
แต่ - -
วินาทีนี้ ..
มีเพียงความชื่นชม
ในลักษณ์ของปูชนีย์
.
.
ดาวดวงอื่น..ซึ่งระยิบระยับเต็มท้องฟ้า
แต่เพียงไม่กี่ชั่วกาล
ก็กลับร่วงโรย
แต่ . .
สำหรับเด็กหนุ่มผู้นี้
เขามีเส้นทางอี่กยาวไกล
หากเพียงแต่พร้อมจะก้าวไปข้างหน้า
ด้วยแรงใจและไฟฝัน
.
.
กำลังใจซึ่งเปี่ยมล้นอยู่รอบกาย
และไหลทะท้นท่วมในจิตใจของเขา
อย่างแน่นอน - -
ที่จะนำพาเด็กหนุ่มผู้นี้
ไปถึงฝั่งฝันอีกด้านหนึ่งของปลายสะพาน
.
.
23 ธันวาคม 2548 09:15 น.
เสือยิ้มมุมปาก
รัก รัก รัก รัก รัก
ฉัน เคย แอบ รัก เธอ
เธอ มี หล่อน คน นั้น แล้ว
เธอ มี ความ สุข กับ หล่อน อีก คน
เธอ หัว เราะ กับ หล่อน อีก คน
ฉัน ยอม เหนื่อย ยอม ช่วย เธอ
เธอ ไม่ เคย รู้ เลย ว่า ฉัน คิด ยัง ไง
เธอ รู้ เพียง แต่ ฉัน คือ ตัว สำ รอง
สำ หรับ ทุก สถาน การณ์
วัน นี้ ฉัน ก็ พร้อม จะ เป็น ตัว สำ รอง
ตัว สำ รอง ที่ คอย เช็ด น้ำ ตา เธอ
ตลอด .. ตลอด
จน กระ ทั่ง เธอ เบื่อ
และ บอก ให้ ฉัน ออก ไป
จาก ชี วิต ของ เธอ
ฉัน พร้อม รับ ชะ ตา กรรม เสมอ
ฉัน ชิน แล้ว ล่ะ !!
ตอน นี้ ไม่ มี ใคร เคียง ข้าง เธอ
ไม่ มี ใคร พะ เน้า พะ นอ เธอ
แต่ หยุด ก่อน
แล้ว มอง กลับ มา
ฉัน คน นี้ แหละ
จะ รัก และ เคียง ข้าง เธอ เอง
เจ๊ะ เจ๊ะ เจ๊ะ เจ๊ะ
ฉัน ฉัน เธอ ฉัน
โสม โสม เจ๊ะ โสม
เธอ เธอ ฉัน เธอ
นานแล้ว .. ที่ฉันไม่เคยสังเกตริ้วรอยแห่งกาลเวลา
ซึ่งปรากฎเป็นความสมดุลบนใบหน้าของเธอ
แก้มเธอเป็นสีแดงเรื่อๆ
จมูกเธอโด่งสวยได้รูป
ปากเธออิ่ม ชวนสัมผัส
เธอมองหน้าฉัน
เธอคงอยากระบายความคับข้องใจ
แต่ทำไม..
ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาจากปากของเธอ
??!!
ฉันเห็นน้ำตาใจไหลท่วมความรู้สึกของเธอ
.
.
โสม โสม เจ๊ะ โสม
กลับ มา หา ฉัน เถอะ
รึ .. ฉัน จะ ริ
กลับ ไป ซบ ใต้ อ้อม กอด เธอ
ให้โอกาสฉันเถอะนะที่รัก
ฉันจะทำให้เธอกลับมาเป็นดั่งเดิม
มีเสน่ห์ ..
เหมือนเช่นที่เสน่ห์ย้อนกลับทำร้ายตัวเธอ
เธอมีคุณค่าเกินไป
หรือฉันยังดีไม่พอ
.
.
เธอบอกฉัน ..
ป ร า ง , บางคนที่เข้ามาในชีวิตเราก็เพียงแค่ให้รู้ว่าครั้งหนึ่งเค้าเคยผ่านเข้ามา
( แล้วเธอก็เงียบไป )
ฉันย้อนกลับ ..
ก๊ ะ โ ส ม , แต่ถ้าตอนที่มีเค้า แล้วดื่มด่ำรสหวานของความรักไว้
ตอนที่ความสุขนั้นจากไปก็ไม่จำเป็นต้องเสียดาย เพราะอะไร ..
เราได้ลิ้มรสรักอันหวานฉ่ำไปแล้ว
ซ า ก อ้ อ ย
แล้วเมื่อไหร่ล่ะ ที่เธอจะตกลงปลงใจกับใครสักที ??
ก็ต่อเมื่อ " ฉันค้นหาประเด็นความสุขของชีวิตเจอนั่นแหละ "
ตราบนั้น ..
เมื่อ ไหร่ ??
ก็ . .
เมื่อ นั้น !!
" ก๊ ะ โ ส ม , อีก 7 - 8 ปี ป ร า ง คงจะได้แต่งงาน "
" ความแน่นอน คือ ความไม่แน่นอน "
อืม .. ไม่รู้สิ !!
โหรทำนายว่า
" มึง ผัว สาม "
ตอนนั้น ยังเดียงสาเกินกว่าจะเข้าใจ
" มึง ผัว สาม "
.
.
แต่งงาน สาม ครั้ง
หรือมี แฟน สามคน
..
อย่างไรกัน ??
ไม่แปลกที่เราจะกระเสือกกระสนสิ่งที่ดีที่สุดให้กับ
เสียงเรียกร้องของหัวใจ
เหมือนที่ใครบางคนบอกว่า
" ป ร า ง , เธอช่างซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองเหลือเกิน "
ฉันน้อมรับอย่างเต็มใจและขอบคุณ
" เธอล่ะ ก๊ ะ โ ส ม "
" ปีนี้ สามสิบสามแล้วนะ "
" ทำไมล่ะ ?? "
" เฮอะ !! ฉัน จะ อยู่ เป็น โสด ให้ ชาย โฉด เสีย ดาย เล่น "
ปัจฉิมลิขิต & ไดอารี่ :: วันนี้ไปพ.ส. (พิมานพิทยาสรรค์) โรงเรียนตอนม.ต้นของปรางเอง รักทีแห่งนี้มากๆๆๆ ถึงมากที่สุด เพราะอะไรล่ะ ?? ก็ที่นี่คือทุกสิ่งทีเป็นจุดเริ่มต้นชีวิต นอกจากพ่อและแม่ที่ให้ตัวตนมานั้น พ.ส. ทำให้คนเป็นคน ทำให้เรามีสมอง มีความคิด มีชีวิตที่เป็นรสเป็นชาติ มีความรัก มีความห่วงหาเอื้ออาทร มีมิตรภาพ มีครูมากมายให้ชื่นชมและศรัทธา เช่น ครูอุ้ม ( สอนธุรกิจ/พิมพ์ดีด/ท่องเที่ยว ผู้ซึ่งเซ็กส์ซี่ สวย ดัจริตนิดหน่อย แต่มีเสน่ห์ เป็นชาวบางกอกโดยกำเนิด แต่เกิดที่กาน'ดิด สุราษฎร์ ) , ป๋าเหนก ( l' = le + la ผู้น่ารัก สอนอังกฤษ ใจดีมากๆ เรียนรุ่นเดียวกับแม่เป็นเพื่อนกัน ทำให้เราชอบอังกฤษและยึดเป็นแนวชีวิตจนทุกวันนี้ " ใจกล้า หน้าด้าน ดัจริต " ท่องไว้นังปราง แกกระแดะไม่ได้วันนี้ชั้นไม่ให้หล่อนกลับบ้าน นะนางมารร้าย .. ค่ะ ป๋า / Congratulation with your master degree นะคะ ) , ก๊ะหนุ่ย (อ.วราภรณ์ สอนภาษาไทย ตอน ม.1 แต่สนิทกับมาจนทุกวันนี้ ) , ครูพวง ( พี่รหัสคณะอักษรศาสตร์ ม.ศิลปากร..เลือดเขียวเวอร์ริเดียนพุ่งแรง ),ป้าดา (อ.ลัดดา คนข้างบ้าน สอนสังคม แฟนลุงเษม ไม่มีลูก มีแต่แมวมากมายและหมามายมาก ) , ครูปี (อ.ปิยะนุช สุดที่รัก / ยุวารียะ - ชื่อมุสลิม สอนอังกฤษ ใจดี เซ็กส์ซี่ สวย น่ารัก มีเสน่ห์ ไฮโซ อารมณ์ดี ทำให้เราแครซี่ไป 1 ปีเต็มๆ แต่วันที่เราแป่วๆกะอาจารย์ก็คงตอนสอบปลายภาค - - ไม่มีอารมณ์อ่านหนังสือเลย .. แต่แล้วคุณเธอก็มาชวนเราไปกินข้าวที่ข้างโรงเรียน ก่อนสอบ .. อ่ะ :-) กุก็หายงอนดิ ) , ก๊ะโสม ( lesbian น่ารัก ใส่แว่น ดัดฟัน อายุสามสิบสาม จบโท เอกการสอน มศว.ประสานมิตร โดนหลอกใช้เสมอๆ ไม่ใช่สิ ขอช่วยมากกว่า แต่ก็เต็มใจทุกครั้งแหละ..I want to beset the love with Ka'Som) , ป้ากัลย์ (ที่ปรึกษาสอนอังกฤษ สุดที่รักๆๆๆๆๆ) , Jeffry (ชาวเมกา น่ารักๆๆๆๆๆๆๆ วันนี้ไปแอบเสือกเรียนกะเพื่อนด้วย เรียนกัน 10 คน รวมเราด้วย หนุกมากๆๆ ตานี่อ่ะชอบสีฟ้า บังเอิญเราแว่นคันใหม่สีฟ้า เหล็กดัดสีฟ้า เสื้อพละญว.ก็สีฟ้า รองเท้าคอนเวิร์สก็สียีนส์ๆน้ำเงินๆ โทนเดียวกัน กระเป๋าก็ฟ้าขาวอีก เราเลยบอกว่า เราชอบสีฟ้าเหมือนกัน ตานั่นก็ด้วย maybe you're my soulmate รึป่าว ?? เหอๆๆๆ )
แล้วขากลับ ไอจ๋ากะอาหลิง ก็มาส่งชั้นถึงหน้าบ้านที๋ซอยเอวหัก ..
- - จบข่าว - -
24 พฤศจิกายน 2548 15:14 น.
เสือยิ้มมุมปาก
โอ้ว่า - -
เสียงเพรียกจากเกลียวคลื่น - -กลืนใจเจ้า
กระหน่ำร้องกู่ก้องป่าว - -เกินหวน
จิตพร่ำเรียกเพรียกรักกระหน่ำครวญ
กระแสใจทบทวนมิรวนเร
เอื้อนเอ่ย - -
น้ำใสไหนเลยจะเฉยนิ่ง
น้ำขุ่นไหนใดจะไหวติง
น้ำแดงเดือนดิ่งจะวิ่งฟัด
( น้ำใจคนจะพลัดหายกับสายน้ำ )
ครานี้ - -
ข่าวว่าน้ำหลากยากจะยั้ง
ข่าวว่าทำนบใกล้จะพัง
ประตูน้ำจะล้นหลั่ง . .
ทำอย่างไร ??
โรงเรียน - -
ที่ที่มีคนสองสถานะร่วมกัน
แบ่งฝันปันสุข..
เด็กยิ้มครูแย้ม ไม่แหยมทุกข์
แต่ ..
น้ำรุกใครจะราพ ใครจะรอ . .
กลับบ้าน..
กลับไม่ได้
เพราะอะไร
ไม่บอก
ขุดคลองลอก
น้ำล้นเอ่อ
บ้านอยู่ไกล
หลายอำเภอ
แม้ตัวเธอ
ไม่เคยไป
อู่ตะเภา
จะไปต้องข้าม
จะให้หามรถไปหรือ
เป็นไปไม่ได้
อยากหารือ
ทำไงดี
อยู่นี่ด้วยสองมือ
ของตัวเอง
( ไม่ยำเกรงแม้ใครเป็นภัยพาล )
23 ตุลาคม 2548 16:56 น.
เสือยิ้มมุมปาก
แกว่ามั้ย ว่าคนเรามันชอบยึดติด
ทั้งสิ่งที่เป็นของเราและไม่ใช่ของเรา
เหมือนกับที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า
ของที่เรายึดมั่นถือมี สักวันก็ต้องคืนเค้าไป
ให้เราคิดซะว่า ทุกสิ่งทุกอย่างรวมทั้งร่างกายของเรานั้น
เป็นสิ่งซึ่งเรายืมของคนอื่นมา สักวันเจ้าของมาเอาคืน..
สำหรับบางคนเจ้าของอาจจะมาทวงคืนเร็ว
สำหรับบางคนอาจจะช้า
ซึ่งก็เป็นสิ่งไม่แน่นอนอีกเช่นกัน - -
แกคงสงสัยว่าเค้าพูดอะไร ..
เค้าก็สงสัยเหมือนกัน
แกเครียด เค้ารู้ เพราะเค้าก็ไม่สบายใจ ..
ไม่ต่างจากแกสักเท่าไหร่เลย
แกอาจจะบอกว่า เค้าคงไม่รู้หรอก
เพราะมันไม่ใช่เค้า ..
แต่เค้าคิดว่าเค้าเข้าใจนะ --
ไม่แปลกเลยที่เราจะปล่อยวางบางอวัยวะไปบ้าง..
คงจะสมดุลกันพอดีกับการที่แกมีไส้ติ่ง
มันเป็นส่วนเกินใช่มั้ย??
คล้ายๆว่า มันผิดที่ ผิดทาง เท่านี้เอง - -
เค้าว่าแกควรจะตระหนักตรงที่ว่า
เราเป็นอะไรและควรจะเป็นอย่างไร ??
มากกว่าการที่จะมัวมาคิดว่า เรามีหรือไม่มีอะไร
เพราะเรื่อง เป็น เราสร้างได้และทำให้มันมั่นคงได้
แต่เรื่อง มี มันไม่ใช่สิ่งแน่นอน
และก็ไม่สามารถจับยึดมันได้
ไปนอนแล้วนะ .. ฝันดีเพราะมีแกในฝัน --
23 ตุลาคม 2548 16:53 น.
เสือยิ้มมุมปาก
เมื่อคืน..
ฉันอีกแล้วล่ะที่ทำให้หล่อนต้องเจ็บปวด
ทั้งร่างกายและจิตใจ หรือ มากกว่านั้น..
มิอาจรู้ได้
เป็นเพียงความเลินเล่อของฉันแท้ๆ
หล่อนเจ็บกาย..แต่น้ำจากเบ้าตาฉันซึมปริ่ม
ฉันร้องไห้ - -
แม้ฉันมิได้กระทบกระเทือนสักกระผีก
แต่ใจฉันนี่สิ..
มันอาจจะกลับกลายเป็นก้อนเนื้อดิ้นได้ ที่เป็นริ้วๆ
เหมือนตับเป็ดในหม้อต้ม .. ก็เป็นได้
มันเจ็บร้าวหลายเท่ากว่ากันนัก
จากบทกวี "ชีวิตกูที่มิใช่ของกู"
แสดงออกถึงความอหังการแห่งชีวิต
ยิ่งใหญ่บนความย่อยยับ - -
เมื่อคืน..
ฉันเห็นความทรมานของหล่อนคนหนึ่ง
ซึ่งเกิดจากฉัน..
ฉันร้องไห้ .. ฉันเสียใจ .. ฉันโกรธตัวเอง
และเกลียดตัวเองยิ่งนัก
ดวงตาส่องประกาย ภายใต้โคมแสงจันทร์ที่เยื้องหน้าระเบียง
ฉันพยายามอย่างยิ่งที่จะเก็บความอ่อนแอไว้
ซ่อนไว้ภายใต้หัวใจหม่น
... ฉันรู้แล้วว่า ...
หัวใจฉันยังคงมีความรู้สึก
รู้สึกต่อคนที่ควรค่าแก่การู้สึก
.. ฉันยังเฝ้ามองปลายมือที่ช้ำเลือดของหล่อน
ด้วยใจที่ห่วงหา พะว้าพะวงยิ่งนัก
อย่าว่าแต่นอนเลย
แม้แต่จะกระพริบตา ยังไม่กล้า
ฉันลูบแขนอันไร้แรงของหล่อนแล้ว
น้ำตาก็เอ่อท้นรอบดวงตา
ผันหน้าหนี..
ทั้งที่ใจยังกอดรักแขนและใจของหล่อนไว้ด้วยรัก
... ....
...............
ฉันรักหล่อนคนนี้เกินกว่าจะบอกให้ใครรู้ได้
แม้แต่ตัวฉันยังไม่เคยรู้เลยว่า - - รัก
ตอนนี้ ..
เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้ว
รู้สึกเลยว่า ไม่มีมือของใครจะอบอุ่นและน่าสัมผัส
เทียบเท่ามือของหล่อนได้อีกแล้ว
หาใช่มือที่เนียนนุ่ม
แต่กลับเป็นริ้วรอยแห่งกาลเวลา
เติบโตเป็นความหยาบกร้าน
อยากกระซิบเบาๆด้วยหัวใจที่ลิงโลด..
ัรักนะ - - รักด้วยหัวใจที่บอกได้เลยว่า
รักแม่ 'เกินกว่าคำว่ารัก . . .
Lovers
0 คน เลิฟเสือยิ้มมุมปาก
หน้าส่วนตัว
937
