9 มีนาคม 2550 12:52 น.
เสือยิ้มมุมปาก
เปรียบเธอดุจรวงดาวเหนือราวฟ้า
พิณบรรเลงเพลงงามนามชีวา
ประหนึ่งห้วงลีลาแห่งคนธรรพ์
..,
แพรไหมใยเยื่อโอบเอื้อรัก
ทอถักอุ่นไอในสีสัน
ยิ้มหวานแรกแย้มแซมตะวัน
แก้มจันทร์ปักทรวงเคียงรวงดาว
เป็นลมพลิ้วปลิวไหวละไล่โศก
เป็นเชื้อไฟแห่งโลกในคืนหนาว
เป็นศรัทธาแห่งใจให้ฝันพราว
เป็นหยาดรักแวววาวเรื่อหยดริน
จักเก็บห้วงดวงใจในส่วนลึก
แม้คืนดึกลมกล้าชะหาดหิน
แม้ผืนฟ้าพลิกกลับลับแผ่นดิน
สิ้นชีวินมิเลือนพรากมิจากจร
๑ มีนาคม ๒๕๕๐
12 สิงหาคม 2549 19:09 น.
เสือยิ้มมุมปาก
1 เงียบ
คนมากมาย
น้ำตา
2 เดิน
ที่เดิม
เหงา
3 คอย
ว่างเปล่า
ผิดหวัง
4 หายใจ
สิ้นรู้สึก
เหมือนไม่มี
11 สิงหาคม 2549 12:38 น.
เสือยิ้มมุมปาก
สหายที่รักแห่งข้าเอ๋ย,
ข้า,เสียงอันแผ่วเบาก้องกระทบท่ามความกึกก้อง
โหยหาเพียงอ้อมกอดหนักหน่วง ว่างเปล่า
ข้ากอดรัดมันไว้ด้วยสองแขนกร้านแกร่ง
ท่าน,เหตุอันใด จึงเมินต่อแววตาอ่อนโยนของข้า
หรือเพียงข้า,ตระหนักเช่นนั้น
ขณะเส้นโลหะหมุนตามวิถีโค้งเดิม
ประหนึ่งล้วนคงรูป
ความปั่นป่วนในจิตเสียดแทงก้อนเนื้อรูปหัวใจ,นั่น
ไส้ศึกกลับซื่อสัตย์ต่อนายคนใหม่
กำลังพลแห่งข้า..
ยิ้มกริ่มต่อปราการเบื้องหน้า
ข้า,ยิ้มกริ่มต่อปราการเบื้องหน้า
11 สิงหาคม 2549 12:36 น.
เสือยิ้มมุมปาก
บ้านนักเขียนหนุ่ม,
ไม่มีโอกาสสัมผัส
อ้อนวอนคืนดาวหม่น
ย่ำเท้าท่ามความสับสน
ตะกอนใจลอยคว้าง
จิตสามัญคงอยู่
รักและปรารถนา
,..
เส้นทางสายเก่า
ขนานคู่กับศรัทธา
เชื่อมั่น,อ่อนไหว
พร่ำภาวนาถึงคืนวันอันมิอาจเป็นอยู่
เนื่องด้วยขบถอันแรงกล้า
รอคอย..
ก้าวไปข้างหน้า
ซอยเท้า..
ถียิบ ถี่ยิบ
..,
หุบเขาฝนโปรยไพร
ที่ซึ่งไกลเหมือนภาพฝัน
ใกล้ในห้วงใจ..อาจสัมผัส
แม้ตะกอน !!
14 มีนาคม 2549 22:04 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ด้วยความสุขของคนปนทุกข์ท่วม
คำหัวเราะปนร่วมน้ำตาไหล
เย้ยหยันเคียงคู่กำนัลใจ
ก้าวต่อไปกับถอยหลังรั้งรอรี
แม้นอับโชคพบประเด็นเด่นด้วยโชค
ครั้นเศร้าโศกใจดับจันทร์ลับหนี
ขอแก้วแหวนเงินทองล้วนของดี
หรือเพียงที่พำนักพักหัวใจ
จันทร์เจ้าขา..คำข้าขอข้ารออยู่
จันทร์เจ้ารู้ข้าคู่ควรกับสิ่งไหน
แก้วแหวนเงินทองกองกำไล
เพชรงามแววไวได้เชยชม
หากมิใช่สิ่งร้องสนองขอ
กลับกลายเป็นต้นตอความขื่นขม
ปัดเพื่อเปลี่ยนความทุกข์..ยุคระทม
บดบังรอยล้มก้มจูบดิน
หากสิ่งซึ่งร้องขอต่อเจ้านั้น
หวังเพียงดวงตะวันอันเฉิดฉิน
แสงจันทร์จับนวลนำชีวิน
แหละพื้นดินหลับนอนกลางพรฟ้า
แม้ยามดึกคืนดื่นตะวันดับ
อาทิตย์ลับขอบโลกโตรกหินผา
ขอมีเจ้าจันทร์แจ่มดวงดารา
อีกมีข้าเคียงข้างน้ำค้างดาว
เช้า,สาย,บ่าย,เย็น..เห็นชีวิต
ทุกจริตกระแดะทำคำสามหาว
หลอกตนหลงตัวด้วยเพชรพราว
ลืมเรื่องราวความหลังครั้งขวบปี
มองลึกมองตื้นฝืนมองเถิด
สุดบรรเจิดมองคนล้นหลากสี
ไอ้ศรีศักดิ์ได้ประทังทั้งชีวี
เพื่อสมค่าความดีที่เป็นคน
สลัดทิ้งความโลกละโมบอยาก
จดจ้องกายวิภาคอย่าสับสน
แล้วจะรู้ปรารถนาแห่งตัวตน
จันทราอาทิตย์วนในวันคืน
( หลับตื่นพอเพียงเพื่อเลี้ยงตน )
Lovers
0 คน เลิฟเสือยิ้มมุมปาก
หน้าส่วนตัว
2254
