ในม่านขาว ... หลังหน้าต่างใส

เสี้ยว

หน้าต่างใสถูกย้อมเป็นสีขาว
ม่านทึบผืนใหญ่พรูพรายอยู่ภายนอก
เพลงฝนบรรเลงครึกโครม
ครืนครืนคำรามจากต้นฝน
ใบไม้ฉ่ำน้ำ หยาดน้ำฉ่ำหญ้า

สายลมปะทะประตูเบาๆ
เหมือนเพื่อนเรียกร้องทักทาย
เชิญชวนมาวิ่งเล่น 
มาเถอะ ข้างนอกสดชื่นยิ่งกว่าสดชื่น
สะอาดยิ่งกว่าสะอาด

สายลมเย้ายวนแกมเว้าวอน
สายฝนเย้ยมาผ่านหยดน้ำ
ที่ไหลผ่านหน้าต่าง
มัวนั่งจับเจ่าอยู่ทำไม
ทำชีวิตหล่นหายไปไหนหรือ

ไปเถอะ ไปเล่นน้ำฝน
ระริกระรี้ กระโจนลงโคลน 
แหวกว่ายในสายลมแรง
เงยหน้าอ้าปาก รับหยดน้ำ
ชุ่มหวาน ใสสะอาด

ไปเถอะ ไปเต้นรำในม่านน้ำ
เสียงเพลงเร้าลึกครึกครืน
โครมคะนองสนุกสนาน
เอ่ยปากตะโกนหัวเราะลั่น
ผสานเสียงชีวิตเป็นดนตรี

ไปสิไป เอ่ยปากพยักหน้ารับคำ
พลัน, เพราะเงียบยิ่งกว่าเงียบ
เสียงหัวกระทบขอบโต๊ะจึงกังวาน
แล้วหน้าต่างสีขาว ก็เลือนหายไปในความเงียบ
ที่กลบเสียงฝนกระทบหลังคา

ยินเพียงเสียงนาฬิกาเดินตามจังหวะ
เห็นเพียงในม่านขาว หลังหน้าต่างใส
ไร้สนามหญ้าเปียก 
ไร้รอยยิ้มของหยดน้ำ
มีเพียงหมู่ตึกขมุกขมัวจางๆ