4 มีนาคม 2551 00:34 น.
เสี้ยว
เหนื่อยและล้า มากมาย
ทำไมไม่เอนกายลงนอนฝัน
ณ ที่แห่งนี้อุ่นไอละอองจันทร์
ในความเงียบ เสียงทุกข์จะนิ่งงัน แสนไกล
มองสิ ท้องฟ้ายามค่ำ
นั่นแสงดาวเริงระบำกลางผ้าผืนใหญ่
จัดแสงแสดงฉาก หากไร้สำเนียงใด
เพียงความงามบรรเลงในหัวใจ แทนเสียงดนตรี
แล้วหลับตาเถิด แค่หลับตา
สายลมจะพาสู่ฝันหลากสี
ให้ฟ้าห่มคลุมจากทุกข์ที่มี
ระยะทางเท่านี้ ห่างเพียงเปลือกตา
แล้วเที่ยวเล่นในฝันเสียให้พอ
เพื่อเก็บความสุขมาก่อกำแพงหนาๆ
เผื่อไว้ตอนเช้า ตื่นมาในเรื่องจริงอีกครา
เจ้ากำแพงที่ว่า จะกันท่าความทุกข์เอาไว้
ความจริงความฝันที่ทับซ้อน
เพียงเอนตัวลงนอนยามอ่อนไหว
หากเหนื่อยนักกับความจริงที่เป็นไป
หลับตาสิแล้ว ป ล่ อ ย หัวใจ...
..........................ให้พ้นไป....จาก ค ว า ม จ ริ ง