27 มกราคม 2551 23:46 น.
เสี้ยว
วาดหวังวาดฝัน วาดมันเข้าไป
วาดนกวาดไม้ วาดให้มันมี
วาดป่าวาดเขา เฝ้าวาดปาดสี
วาดสิ่งที่ดี ป่นปี้เปรอะไป
วาดสันติภาพ ฉาบวิวาทไว้
วาดรักอำไพ วาดไปแค่นั้น
วาดหวังสังคม โง่งมวาดฝัน
วาดหวังจำนรรจ์ สารพันจะวาด
วาดโลกสวยงาม สงครามป้ายปาด
วาดรัฐวาดชาติ อำนาจวาดไว้
วาดมนุษย์โลก วาดโศกโบกใส่
วาดตนยิ่งใหญ่ ตามใจใครเล่า
วาดโลกวาดฝัน เมามันกันเข้า
วาดตามใจเรา วาดเอาเท่านั้น
..................................
สักวัน
สักวัน
Peace may come true.
He gave his life, for we might enjoy peace.
23 มกราคม 2551 00:35 น.
เสี้ยว
ปล่อยไปตามใจพู่กัน
จะวาดอะไรก็ช่างมัน ไม่สน
ละเลงเลอะเละราดสัปดน
ไม่เห็นต้องไปอดทนอะไรกับมัน
สาดสีสะบัดจุ่มซัดใส่
ฝีแปรงปล่อยปัดไปตามใจกระสัน
สะท้อนอารมณ์ขมประหลาดข้างในนั้น
ส่งสบถผ่านพู่กันโรมรันเอาตามใจ
ผสมมั่วๆ แล้วสั่วๆทา
ตามใจอารมณ์พาปัดไปทางไหน
พู่กันตวัดสะบัดตามแรงบ้าอย่างสะใจ
เส้นสีเลอะเละนั่นปะไรอารมณ์กู
ดำๆเลอะๆกะดำกะก่าง
เส้นสายดูเก้งก้างน่าหดหู่
กระดาษเปียกจนเหี่ยวไม่น่าดู
สับสนน่าอดสูนี่อารมณ์กูละหรือ
คงเกินปัญญาวิลิศมาหราบรรจงแต่ง
เวิ่นเว้อวาดตะแบงให้แทนตัวหนังสือ
ตวัดซ้ำอีกกระดาษแทบฉีกเพราะมันมือ
ราวพู่กันใบ้บื้อนั้นมีชีวิต
น้ำหนัก เส้นสาย ลายแปรง
สะท้อนแสดงลำแสงอันบูดบิด
ก็ธรรมดาอย่างนี้ในความคิด
ก็วิปริตเช่นนี้หนอมนุษย์