12 กันยายน 2545 22:48 น.
เสี้ยว
สิบเอ็ด กันยา มหาโศก
วิโยค โลกพลัน หวั่นไหว
ตึกสูง ทรุดฮวบ ยวบไป
ตึกแกร่ง เพียงใด ยังสิ้น
มนุษย์ ใจกร้าว ยิ่งกว่า
ครหา ว่าโหด โฉดหิน
ตึกหนึ่ง ย่อยยับ พับกับดิน
พับชีวิน สังเวย การกระทำ
แข่งขัน ข้าดี ข้าเด่น
ขุกเข็ญ เข่นฆ่า คลาคล่ำ
มืดบอด จอดสนิท ศีลธรรม
ก่อกรรม ทำเข็ญ เป็นมนุษย์
แย่งชิง อำนาจ ราชกิจ
ไป่มี สำนึกคิด รั้งฉุด
ไหนเล่า คุณธรรม คำมนุษย์
ชั่วบ่หยุด หลุดล้ำ คำเจริญ
อับอาย จตุบาท เชื้อชาติสัตว์
อับอาย สารพัด สัตว์สรรเสริญ
อับอาย ศีลธรรม คำน่าเมิน
อับอาย ใจเจริญ ตามปากคน
สิบเอ็ด กันยา มหาทุกข์
เร้ารุก โลกอัน สับสน
ตึกหนึ่ง วินาศ ปี้ป่น
เตือนไว้ ใจคน ป่นเช่นกัน...
9 กันยายน 2545 14:51 น.
เสี้ยว
เพื่อนนักฝันทั้งหลาย
ไยทอดฝันเปล่าดายอยู่เยี่ยงนั้น
ไหนเล่า นกเริงร่าท้าตะวัน
หรือสองปีกนั้นถูกเด็ดทิ้งไป
ครั้งหนึ่งเคยสดับท่านกู่ร้อง
ลำพองเกียรติศักดิ์เป็นไฉน
ประหนึ่งว่าอินทรีโฉบฟ้าไกล
แล้วเหตุใดหลบลี้หนีจากฟ้า
หลบแสงแรงจ้าทิพากร
มิไยสายลมจะวอนให้รุดหน้า
ทลายทางสู่ฝันอันศรัทธา
หรือคิดเพียงว่าขอบฟ้าไกลเกินบิน
สายลมโบกยังตระโบมไล้
สายแดดอุ่นยังอุ่นไอมิวายสิ้น
สายฝนหลั่งยังหลั่งน้ำให้ฉ่ำดิน
สายหมอกเล่ายังเฝ้าถวิลนกตัวกล้า
ปลดปีกจากพันธะความกลัวเถิด
แล้วกำเนิดสิ่งใหม่ให้เริงร่า
ผงาดโผสู่ฝั่งฟ้าตามศรัทธา
ถึงฝั่งฝันที่ว่าคงไม่ล้าเกินแรงบิน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเสี้ยว
หน้าส่วนตัว
929
