10 มกราคม 2545 16:48 น.
เสี้ยว
ดวงดาวบนฟ้า......
พร่างพรายสายตา ดาราทอแสง
แผ่วไล้เกลียวคลื่น ดาษดื่นสำแดง
เสียงคลื่นซัดแรง ไม่แรงถึงฟ้า
แผ่นน้ำเอย.....
เจ้านั้นเคยแอบเลยล่องฟ้า
ตะเกียกตะกายให้ถึงดารา
ทุ่มสุดกายาคว้าดาวดวงนั้น
ก่อตัวจากน้ำหยดหนึ่ง.....
ลอยล่องถึงซึ่งคอยดาวฝัน
อีกนิดเดียวเดี๋ยวถึงดาวนั้น
แต่ฉับพลันหยาดตกเป็นฝน
ฝนพรูฝนพร่างดั่งฝนน้ำตา......
รวบรวมกายาคว้าดาวอีกหน
ตะกายขึ้นใหม่หลายครั้งอดทน
หากแต่ไร้ผลฝนตกจากฟ้า
แผ่นน้ำเงยหน้ามองดาว.....
เย็นเยือกเหน็บหนาวมองดาวอ่อนล้า
มองเห็นดาวเด่นนั้นคู่จันทรา
เดือนคู่ดารา มองฟ้าหมดแรง
9 มกราคม 2545 14:52 น.
เสี้ยว
กล่าวถึงฝันที่วิจิตรบรรจงสร้าง
ใช่ความว่างเวิ้งว้างกลางเวิ้งฝัน
คือความคิดที่เรียงถ้อยร้อยรับกัน
เป็นสิ่งอันสำคัญอย่างมากมาย
โลกเรืองรองในวันที่ฝันสร้าง
โลกเลือนลางในวันฝันลับหาย
โลกคือโลกในวันฝันทลาย
แต่โลกคล้ายสวนสวรรค์เมื่อฝันเยือน
หลับตาเห็นสายรุ้งงามทอทามทับ
ลืมตารับภาพที่เห็นไม่เป็นเหมือน
ในฝันนั้นคือวันสุขทุกข์ไม่เยือน
ฝันลางเลือนเพียงใดใคร่ติดตาม
ออกตามหาโลกฝันอันวิจิตร
ดั้นด้นตามความคิดชีวิตถาม
โลกความจริงโหดร้ายจึงออกตาม
หาโลกงามตรงข้ามโลกที่เป็นจริง
เดินจนเหนื่อยไม่ยอมแพ้แม้อ่อนล้า
ไม่จนกว่าจะพบฝันอันใหญ่ยิ่ง
อดทนเดินคือเดินหนีโลกที่จริง
ไปสู่สิ่งที่สรรค์สร้างกลางมายา
จนสุดท้ายค้นหาฝันไม่พบ
มันคือจบความตั้งมั่นฝันหายหน้า
หมดกำลังหมดความหวังหมดปัญญา
หมดศรัทธาจากมายาสารพัน
เพียงความฝันที่วิจิตรบรรจงสร้าง
เพียงความว่างเวิ้งว้างกลางเวิ้งฝัน
เพียงความคิดที่เรียงถ้อยร้อยรับกัน
เพียงสำคัญแต่ในฝันใช่ความจริง
8 มกราคม 2545 20:52 น.
เสี้ยว
นี่ตัวเราเป็นอะไร
ทำไมหวั่นไหวโหยหา
เปลี่ยวเหงากว่าเคยเป็นมา
เหมือนว่าเราไม่มีใคร
เหลียวหันพลันมองรอบกาย
เพื่อนยังไม่หายไปไหน
เฮฮาพูดจาสุขใจ
แต่ใยใจเศร้างอแง
ตัวเราก็เพื่อนตั้งมาก
แต่ยากจะหาเพื่อนแท้
เพื่อนเปลี่ยนเวียนพักตร์ผันแปร
ชะแง้หาใครเข้าใจ
เคยมีเพื่อนแท้หนึ่งคน
แต่กาลเวียนวนไฉน
เพื่อนหนึ่งเพื่อนแท้เวียนไป
เพื่อนแท้คนใหม่ไม่มี
คิดถึงเพื่อนแก่เพื่อนเก่า
ความเหงาปลุกเร้าใจนี้
สายลมบอกเพื่อนรักที
เพื่อนเก่าคนนี้อยากเจอ
7 มกราคม 2545 20:09 น.
เสี้ยว
ใครที่เธอเห็นว่าไร้ค่า
ใครที่เธอเห็นว่าไม่ต้องสน
ใครที่เธอเห็นว่าไม่ทุกข์ทน
คือใครสักคนที่รักเธอ
6 มกราคม 2545 09:50 น.
เสี้ยว
ฉันอยากจะมีกล่องวิเศษ
ไว้เก็บเศษเสี้ยวความรู้สึก
บรรจุเอาไว้ด้วยความคิดนึก
เก็บเอาไว้ลึก-ลึกทุกเรื่องราว
เก็บท้องฟ้าแสนสวย
ที่ระบายด้วยเมฆขาว
เก็บภูเขาทิวยาว-ยาว
เก็บมาร้อยเรื่องราวในใจ
กล่องใบสวยใบนี้
คงจะมีค่ายิ่งกว่ากล่องไหน
เพราะเก็บทุกเรื่องราวประทับใจ
ตราตรึงไว้คล้ายเป็นตำนาน
เก็บเรื่องราวผู้ชายคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งมีเรื่องเล่าขาน
สิ่งดี-ดีเก็บจากวันวาน
จดจำจารลึกในหัวใจ
แม้ช่วงเวลาของเราแสนสั้น
หากแต่สารพันความหมาย
ในกล่องจะมีฝันพรรณราย
ลึกล้ำด้วยความหมายแห่งอดีตเรา