16 เมษายน 2545 13:40 น.
เสี้ยว
ชีวิตคือการเดินทาง
ที่อยู่ระหว่างท้องแม่และสุสาน
แต่ละชีวิตมีเวลาอยู่ไม่นาน
และไม่พอที่จะเดินผ่านโลกอย่างจุใจ
รู้ไว้เถิดในการเดินทาง
ทุกทุกก้าวย่างคือความแปลกใหม่
ในความซ้ำซากที่บางอย่างแตกต่างออกไป
เพียงแค่เราเอาใจใส่รายละเอียดชีวิต
13 เมษายน 2545 13:55 น.
เสี้ยว
สะเก็ดดาวเจิดกระจ่างอยู่กลางฟ้า
นำใจข้าพาเพริศเตลิดฝัน
ผ่านเมืองใหญ่สู่เมืองฟ้าดาราจันทร์
เกี่ยวเกาะพันผันวิมานตระการไกล
ระริกรี้ชี้ชวนดาวดูวาวเด่น
แสงนวลเย็นพราวพร่างสว่างใส
พรูน้ำค้างกลางค่ำคืนชื่นฤทัย
กลิ่นอายไอละอองฟ้าพาสู่ดิน
แม้จะหนาวยังมองดาวถ่องฟ้า
รู้อยู่ว่าข้าเป็นเช่นกรวดหิน
ขอขอบคุณที่ดาวแผ่แสงสู่ดิน
แม้รมิลเพียงแสงหรี่ก็ดีใจ
10 เมษายน 2545 00:28 น.
เสี้ยว
สุดขอบฟ้าไกลอีกด้าน
ความฝันนิรันดร์กาลรอเธออยู่
ขอเพียงเธอพร้อมที่จะสู้
เธอจะรู้ว่ามันง่ายกว่าที่คิด
ชีวิตใช่เรื่องโชคชะตา
ความสำเร็จจะได้มาใช่ฟ้าลิขิต
ขอเพียงยอมทุ่มเทด้วยชีวิต
ค้นหาไปตามความคิดของเธอ
หากอยากบินเก่งต้องเร่งฝึก
ให้ฝันเปี่ยมความสำนึกอยู่เสมอ
เมื่อพร้อมบิน จงบินลัดฟ้าไปพบเจอ
หาความสำเร็จที่เป็นของเธอแล้วเอื้อมคว้ามัน
6 เมษายน 2545 21:36 น.
เสี้ยว
กองขยะเหม็นเน่าเคล้าโสโครก
ยามลมโบกโชยกลิ่นไกลใครใครหนี
ดอกไม้หนึ่งถูกปาทิ้งเมื่อเช้านี้
มันคลุกคลีสีช้ำอยู่กลางกอง
กลิ่นตรลบอบเหม็นเห็นหดหู่
จากเคยหรูดูสดใสใยมัวหมอง
ต้องถูกปลดจากแจกันเคยยึดครอง
พลิกครรลองจากสูงส่งกลับลงดิน
แมลงวันมากมายบินกรายใกล้
แต่ผีเสื้อตัวใหญ่กลับผกผิน
มันหุบปีกทิ้งลำตัวกลั้วขี้ดิน
เพื่อสูดกลิ่นของดอกไม้กลีบใบยับ
ขอเทียบเปรียบผีเสื้อเป็นพ่อแม่
บางคราแม้ลูกน้อยต้องด้อยดับ
ท่านจะยังเห็นค่าที่ประทับ
เช่นดอกไม้ที่ระยับมิลับเลือน
6 เมษายน 2545 19:55 น.
เสี้ยว
จากมือน้อยค่อยค่อยจับปากกาเขียน
ค่อยค่อยเรียนเพียรรู้การเขียนอ่าน
จากมือแม่จับมือเขียนให้ชำนาญ
แล้ววันผ่านเพียงไม่นานลูกร้างเลือน
จนมือใหญ่เซ็นเช็คเป็นปึกปึก
ไยไม่นึกถึงแม่แก่ไร้เพื่อน
มือหยาบใหญ่ไยไม่คิดจิตย้ำเตือน
ทิ้งให้แม่น้ำตาเปื้อนเพียงลำพัง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเสี้ยว
หน้าส่วนตัว
937
