12 กันยายน 2545 22:48 น.
เสี้ยว
สิบเอ็ด กันยา มหาโศก
วิโยค โลกพลัน หวั่นไหว
ตึกสูง ทรุดฮวบ ยวบไป
ตึกแกร่ง เพียงใด ยังสิ้น
มนุษย์ ใจกร้าว ยิ่งกว่า
ครหา ว่าโหด โฉดหิน
ตึกหนึ่ง ย่อยยับ พับกับดิน
พับชีวิน สังเวย การกระทำ
แข่งขัน ข้าดี ข้าเด่น
ขุกเข็ญ เข่นฆ่า คลาคล่ำ
มืดบอด จอดสนิท ศีลธรรม
ก่อกรรม ทำเข็ญ เป็นมนุษย์
แย่งชิง อำนาจ ราชกิจ
ไป่มี สำนึกคิด รั้งฉุด
ไหนเล่า คุณธรรม คำมนุษย์
ชั่วบ่หยุด หลุดล้ำ คำเจริญ
อับอาย จตุบาท เชื้อชาติสัตว์
อับอาย สารพัด สัตว์สรรเสริญ
อับอาย ศีลธรรม คำน่าเมิน
อับอาย ใจเจริญ ตามปากคน
สิบเอ็ด กันยา มหาทุกข์
เร้ารุก โลกอัน สับสน
ตึกหนึ่ง วินาศ ปี้ป่น
เตือนไว้ ใจคน ป่นเช่นกัน...
9 กันยายน 2545 14:51 น.
เสี้ยว
เพื่อนนักฝันทั้งหลาย
ไยทอดฝันเปล่าดายอยู่เยี่ยงนั้น
ไหนเล่า นกเริงร่าท้าตะวัน
หรือสองปีกนั้นถูกเด็ดทิ้งไป
ครั้งหนึ่งเคยสดับท่านกู่ร้อง
ลำพองเกียรติศักดิ์เป็นไฉน
ประหนึ่งว่าอินทรีโฉบฟ้าไกล
แล้วเหตุใดหลบลี้หนีจากฟ้า
หลบแสงแรงจ้าทิพากร
มิไยสายลมจะวอนให้รุดหน้า
ทลายทางสู่ฝันอันศรัทธา
หรือคิดเพียงว่าขอบฟ้าไกลเกินบิน
สายลมโบกยังตระโบมไล้
สายแดดอุ่นยังอุ่นไอมิวายสิ้น
สายฝนหลั่งยังหลั่งน้ำให้ฉ่ำดิน
สายหมอกเล่ายังเฝ้าถวิลนกตัวกล้า
ปลดปีกจากพันธะความกลัวเถิด
แล้วกำเนิดสิ่งใหม่ให้เริงร่า
ผงาดโผสู่ฝั่งฟ้าตามศรัทธา
ถึงฝั่งฝันที่ว่าคงไม่ล้าเกินแรงบิน
21 สิงหาคม 2545 23:16 น.
เสี้ยว
เศร้าหนอเศร้าใจเจ้า
เหงาหนอเหงาหวั่นไหว
เพรียกหนอเพรียกจากใจ
ขับขานไว้คล้ายเพลงลำนำ
ฝนหนอฝนโรยรา
ฟ้าหนอฟ้าหม่นคล้ำ
เมฆหนอเมฆสีดำ
กลั่นกรองคำร้อยลำเป็นกวี
คนหนอคนเปียกฝน
ทนสิทนวันนี้
หวังสิหวังสิ่งดี
มีต้องมีสักทีที่เจอ
21 กรกฎาคม 2545 18:43 น.
เสี้ยว
กลางเดือนแปด ขึ้นสิบห้า อาสาฬหะ
บูชาพระ รัตนตรัย ได้ครบสาม
เหตุการณ์เกิด ในวันนี้ มีข้อความ
เป็นนิยาม ความดวงแก้ว ได้เกิดองค์
ดวงตาท่าน เห็นธรรม นำสดใส
รัตนตรัย ครบสามสิ่ง มิ่งประสงค์
ดวงตาท่าน ดวงตาธรรม ตามจำนง
ดวงตาสงฆ์ องค์ธัญญา โกณฑัญญะ
ในวันนี้ ชาวพุทธจง ประกอบกิจ
น้อมชีวิต ดับกิเลส เหตุกักขฬะ
น้อมความคิด พิชิตสู่ อารยะ
น้อมธรรมะ ชำระรื่น ชื่นกระมล
ทิวาเบิก ฤกษ์อรุณ สู่พรรษา
เทียนแห่มา ดั่งประกาศ กาลกุศล
เตือนชาวพุทธ จุดไฟดี ที่ใจตน
อารยชน จงน้อมจิต คิดสิ่งดี
30 มิถุนายน 2545 22:46 น.
เสี้ยว
ถนนสายนี้ทอดไปทางไหน
มุ่งหน้าทางใดมีใครพอรู้
เมื่อคิดอยากสู้ก็ลองสู้ดู
สักวันอาจมุ่งเข้าสู่สุดทางถนน
ก้าวย่ำไปตามเส้นทาง
หลายสิ่งหลายอย่างรอให้ขุดค้น
ขอเพียงรับรู้ต้องสู้อดทน
ปลายทางถนนไม่เกินคนคว้า
สองข้างตามทางถนน
มีบทสอนคนมากมายล้ำค่า
ก้าวฝืนกัดฟันกอบฝันฟันฝ่า
หวังแค่เพียงว่าข้างหน้าคงดี
เดินทางนานปีถนนนี้ชักหาย
ละลายวับกลับกลายปลายทางวิ่งหนี
แต่เอาเถอะ สองมือยังมี
เพื่อวันพรุ่งนี้ มือที่มีจะทำทาง
เดินเข้าป่าถางหญ้าถากฝัน
สร้างเส้นทางไม่หวั่นแม้สิ่งใดขวาง
กลัวสิกลัว กลัวไปทุกอย่าง
แต่เมื่อเลือกเส้นทาง ก็ก้าวย่างต่อไป
ผ่านเช้าผ่านสายมากบ่ายหลายเย็น
ปลายทางเริ่มมาให้เห็น ไม่ไกลเท่าไหร่
ยิ้มระบายใบหน้า มีสุขยิ่งกว่าในใจ
มีแรงกระตุ้นข้างใน ให้ก้าวเดินไปทรนง
แต่นี่ถึงแล้วทางออกจากป่า
วิ่งออกมาเหมือนบ้า ดังว่าลุ่มหลง
หัวใจพองฟู เคยชูมั่นคง
กลับห่อเหี่ยวลง ณ ตรงจุดนี้
ไม่ใช่ที่นี่ที่เคยคิดฝัน
ก็เริ่มบุกบั่นจากที่ตรงนี้
ถนนวนเวียนย้อนกลับอีกที
เสียหลายสิ่งที่มีตรงนี้ที่สุดทาง
เกือบหมดแรงสู้ แรงฝัน แรงใฝ่
แต่ไม่เป็นไร แม้ผิดหวังบ้าง
พรุ่งนี้เริ่มใหม่ แล้วเราจะทำทาง
ถนนสายใหม่นี้เราจะสร้าง มุ่งไปอีกทางคงเจอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเสี้ยว
หน้าส่วนตัว
938
