4 ตุลาคม 2549 16:08 น.
เสียงแคน
อยากให้รู้ว่าห่วงใยไม่เคยเปลี่ยน เหมือนแสงเทียนอยู่ใกล้ในความเหงา
อยากให้รู้ถึงวันนี้มีแค่เรา ยิ่งกว่าเงาคอยดูแลทุกคืนวัน
อยากให้รู้ว่าวันวานที่ผ่านมา จะเหนื่อยหนักนักหนาไม่เหมือนฝัน
อยากให้รู้เพราะมีเธอเคียงข้างกัน จึงฝ่าฟันอุปสรรคด้วยรักเรา
3 ตุลาคม 2549 20:25 น.
เสียงแคน
กระซิบถามถึงความรักสักกี่ครั้ง ที่เรื้อรังในดวงจิตคิดสงสัย ถามสายลมที่พัดผ่านห้วงหัวใจ ลมบอกรักนั้นอ่อนไหวเหมือนสายลม ดวงตะวันอันแจ่มจ้าบอกข้าที ในฤดีมีความรักมาสั่งสม ตะวันเผยรักเจ้าเอยนั้นตรอมตรม หากไม่สมดังใจหมายคล้ายเชื้อไฟ สายน้ำไหลไปตามทางอย่างที่เป็น ดูเยือกเย็นในท่าที่รินไหล สายน้ำบอกว่ารักคือเยื่อใย ปล่อยหัวใจเดินทางเคียงข้างกัน
หน้าส่วนตัว
404
