13 มีนาคม 2547 22:31 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ฉันนั่งอยู่ ณ ฟากหนึ่งของฟ้า
ทอดสายตา มองไปหา อีกฟากหนึ่ง
แม้ฟ้ากั้นแต่ใจมิวายคำนึง
คนคนหนึ่งที่คิดถึงจนหมดใจ
แม้คืนวันจะหมุนเวียน
แม้ฟ้าเปลี่ยนแต่ไม่อาจเปลี่ยนใจได้
จะคงมั่น อยากให้เธอได้เชื่อใจ
ว่าจะมั่นคงเสมอไป......ไม่เปลี่ยนแปลง
12 มีนาคม 2547 14:13 น.
เสียงเรียกจากสายลม
คิดถึงเหลือเกินคนไกลตา
ดวงดาราฝากความห่วงหาไปได้ไหม
ทะลุม่านหมอกฝากบอกคนของหัวใจ
ว่าอยากกลับไปอิงแอบอุ่นไออย่างที่ผ่านมา
ทุกอย่างล้วนเป็นความฝัน ที่ใจฉันพอที่จะทำได้
เพราะเธอนั้นก็ห่างไกลเกินไปหา
ความเหงาทบทวีขึ้นทุกเวลา
ทำให้รู้สึกอ่อนล้า เจ็บปวดทุกคราที่ต้องห่างไกล
10 มีนาคม 2547 22:39 น.
เสียงเรียกจากสายลม
การเดินทางของกาลเวลา
คงไม่อาจชี้ชัดว่า จะหยุดที่ตรงไหน
ก็เหมือนกับการเดินทางของหัวใจ
ที่ไม่อาจหยุดลงได้ด้วยคำสัญญา
เพราะไม่มีอะไรที่คงมั่น
จึงไม่อาจยืนยันความผูกพันในวันหน้า
หากรักต้องเปลี่ยนไปตามเวลา
เราจะได้ไม่เจ็บชาทั้งสองใจ
และในการเดินทางที่เป็นอยู่
อยากให้รู้ว่าฉันรู้สึกดีมากแค่ไหน
แม้ไม่อาจยืนยันถึงความคงมั่นในวันต่อไป
แต่วันนี้ภายในใจ คนที่ฉันมีความรู้สึกดีให้ก็คือเธอ
5 มีนาคม 2547 21:52 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ขอพบเธอสักครั้งจะได้ไหม
เรายังมีอะไรๆ อีกมากมายที่ค้างคา
พบเธอครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายสัญญา
จะไม่พบหน้าไม่มาหาเธออีกต่อไป
เพียงแค่อยากให้เธอพูดคำว่าลา
แล้วรับรองว่าจะไม่มีน้ำตาไหล
จะฟังทุกๆ คำพูดของเธออย่างตั้งใจ
บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรเพื่อให้ใจมีภูมิต้านทาน
5 มีนาคม 2547 21:46 น.
เสียงเรียกจากสายลม
แต่ก่อนไม่เคยคิดว่าจะได้รักใคร
ปิดกั้นหัวใจว่าจะไม่รักใครนับจากนี้
เหตุผลคือมีประสบการณ์รักแบบไม่ค่อยดี
คบกันอยู่ดีดีเขาก็มาจากลา
ไม่อยากเจอประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหมือนครั้งนั้น
คำว่ารักที่เธอบอกกันมันไม่จริงใช่ไหม
เธอก็คงหลอกกันเล่นเล่นไม่คิดจริงจังอะไร
พอแล้วนะหัวใจ..........เจ็บแล้วจำ
หน้าส่วนตัว
869
