23 กุมภาพันธ์ 2547 21:57 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ฉันมันคนต่ำต้อยด้อยค่า
เป็นแค่เพียงดอกหญ้าข้างถนน
เธอนั้นสูงเลิศล้น
ส่วนฉันเป็นคนไม่มีอะไร
ห่างกันดังตะวันกับภูผา
โน้มกิ่งฟ้ามิหาญกล้าจะทำได้
เจียมตนว่าต่ำต้อยและเจียมใจ
ฉันรักเธอไม่ได้........ไม่ใช่ไม่รักเธอ
22 กุมภาพันธ์ 2547 15:11 น.
เสียงเรียกจากสายลม
รู้แล้วว่าเป็นวินาทีสุดท้าย
แต่รู้ไหมว่ามันมีความหมายมากมายกับฉัน
อย่างน้อยก้ได้มองเธอก่อนเราจากกัน
เพื่อเก้บความผูกพัน เป็นเพียงฝันที่ผ่านไป
แต่ก่อนที่เธอจะเดินหนี
โปรดหยุดพักสักวินาทีจะได้ไหม
อยากเอ่ยคำคำนี้ ที่รอโอกาสเป็นปีจะบอกไป
มันคือคำที่กลั่นจากใจ สั้น ๆ ง่าย ๆ ฉันรักเธอ
22 กุมภาพันธ์ 2547 15:01 น.
เสียงเรียกจากสายลม
เธอเปรียบเหมือนฟ้า
ฉันเป็นเพียงต้นกล้าที่โหยหาหยาดฝน
ในวันที่ชีวิตขาดการเอาใจใส่จากผู้คน
ฟ้าและหยาดฝนจึงเป้นสิ่งสำคัญ
เพราะเธอเหมือนฟ้า
กว้างเกินกว่าที่จะมีเวลาเพื่อคิดถึงฉัน
มีเรื่องอีกมากมายที่ฟ้าต้องทำในแต่ละวัน
และมีอีกสารพันที่ฟ้าต้องสนใจ
ยินดีเป็นเพียงจุดเล็ก ๆ ใต้แผ่นฟ้า
รอคอยหนึ่งหยาดฝนที่หล่นมาอย่างรักใคร่
เพียงได้รับความห่วงหาจากฟ้าชั่วอึดใจ
ฉันก็มีชีวิตอยู่ได้ นับนาน
ไม่รู้ว่ามันส์ฝรั่งเคยเอาลงไปแล้วหรือยัง แต่กลอนนี้เราแต่งเองนะ
เรายังรอคอยเค้าคนนั้นเสมอนะ .......ถึงจะนานแค่ไหนเราก็รอได้......
21 กุมภาพันธ์ 2547 22:08 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ความรักคืออะไรใครช่วยตอบ
คือความชอบหลงใหลใฝ่ฝันหา
คือเสน่ห์ยั่วเย้าเคล้าน้ำตา
คือมายาลวงหลอกช้ำชอกใจ
คือกุหลาบสีแดงแห่งความสุข
คือความทุกข์ลุกลามใจให้หมองไหม้
คือน้ำทิพย์หล่อเลี้ยงให้เคลื่อนไป
คืออะไรใครช่วยตอบบอกฉันที
หากรักเปรียบได้กับการเดินทาง
ต้องเดินห่างออกไปหลายสิบลี้
สองข้างทางสุขเศร้าล้วนมากมี
ชั่วและดีปะปนระคนกัน
จงมั่นใจกับทางที่เลือกแล้ว
จงคลาดแคล้วเดินต่อไปให้ถึงฝัน
จงเชื่อมั่นว่ารักนั้นต้องมีวัน
จะสุขสันต์สมหวังดังตั้งใจ
21 กุมภาพันธ์ 2547 21:58 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ห่างกัน...ห่างกันสักเพียงไหน
สุดไกล...สุดไกลเกินขอบฟ้า
ห่างไกล...ห่างไกลเกินสายตา
สุดฟ้าไกลเกินกว่าจะเอื้อมไป
ห่างกัน...ห่างกันถึงเพียงนี้
คนดี...คิดถึงกันบ้างไหม
ตรงนี้...ตรงที่กลางหัวใจ
รักเธอ...ตลอดไปตลอดกาล
หน้าส่วนตัว
915
