28 กุมภาพันธ์ 2547 19:28 น.
เสียงเรียกจากสายลม
รอยยิ้มคุณอบอุ่น
น้ำเสียงละมุนทำให้หัวใจกรุ่นไหว
สายตาที่มองมาลบความอ่อนล้าในทันใด
อีกรอยยิ้มสดใสที่ทำให้ฉันสบายใจได้ทุกที
คุณมีค่ามากสำหรับฉัน
เป็นคนสำคัญอยากให้มีคุณอยู่ใกล้กันอย่างนี้
คุณเป็นสิ่งสวยงามที่สุดที่ชีวิตฉันมี
จะรับไหมถ้าฉันจะให้หัวใจดวงนี้กับคุณ........
ขอบคุณมากนัคะสำหรับสิ่งดีดีที่มีมาให้
.......เราก็มีหัวใจมาให้เหมือนกันนะ จะเอาหรือเปล่าหละ.....
25 กุมภาพันธ์ 2547 15:01 น.
เสียงเรียกจากสายลม
สายฝนที่หลั่งโปรบปราย
ไหลลงมาเป็นสายจากสวรรค์
ไหลลงมาปลอบประโลมชีวัน
ดวงใจฉันชุ่มฉ่ำรักจากเธอ
แต่เมื่อฝนบางเบาจางไป
หัวใจฉันเฝ้าหาพร่ำเพ้อ
ปรารถนาหยาดฝนรักของเธอ
มาพร่างพรมใจฉันเหมือนดังเดิม
25 กุมภาพันธ์ 2547 14:53 น.
เสียงเรียกจากสายลม
เธอเปรียบดังสายฝน
ที่ร่วงหล่นมาจากฟ้า
เธอนึกจะมาก็มา
เธอนึกจะลาก็ไป
เจ็บนะรู้ไหม
ที่ทำให้ใครคนหนึ่งอ่อนล้า
ต้องนอนหลับทั้งน้ำตา
ที่เธอไม่พูดจาอะไรก่อนจากกัน
คืนนี้สายฝนได้ร่วงหล่น
ทำจนน้ำตาของฉันรินไหล
ก็ไม่รู้ว่าจากนี้ไปจะทำยังไง
แต่จะทำอะไรได้......ในเมื่อเธอจากไปไม่กลับมา
24 กุมภาพันธ์ 2547 14:53 น.
เสียงเรียกจากสายลม
มีเม็ดทรายนับไม่ถ้วนจำนวนทราย
คนทั้งหลายนับไม่ถ้วนในคุณค่า
ทรายจะแกร่งก็เพราะผ่านกาลเวลา
คนจะกล้าก็เพราะผ่านความอดทน
ถ้าเราแบมือวางอยู่อย่างนี้
โลกจะมืดในทุกที่และทุกหน
แต่ถ้าเรากำหมัดในบัดดล
โลกจะเริ่มต้นหมุน ตามมือเรา
23 กุมภาพันธ์ 2547 22:08 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ไม่ได้เป็นคนเย็นชา
ไม่ได้เป็นคนแกร่งกล้าอย่างที่เธอเห็น
เธอไม่รู้หรอกสิ่งที่ฉันเป็น
ซ่อนความเจ็บปวดเร้นไว้ภายใน
มันไม่มีเหตุผล
จะแสดงความทุกข์ทนหม่นไหม้
จะร่ำร้องโหยหาเพราะอะไร
ต่อให้ฉันขาดใจ ใช่จะฉุดรั้งเธอไว้......ไม่มีทาง
หน้าส่วนตัว
706
