5 มีนาคม 2547 21:52 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ขอพบเธอสักครั้งจะได้ไหม
เรายังมีอะไรๆ อีกมากมายที่ค้างคา
พบเธอครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายสัญญา
จะไม่พบหน้าไม่มาหาเธออีกต่อไป
เพียงแค่อยากให้เธอพูดคำว่าลา
แล้วรับรองว่าจะไม่มีน้ำตาไหล
จะฟังทุกๆ คำพูดของเธออย่างตั้งใจ
บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรเพื่อให้ใจมีภูมิต้านทาน
5 มีนาคม 2547 21:46 น.
เสียงเรียกจากสายลม
แต่ก่อนไม่เคยคิดว่าจะได้รักใคร
ปิดกั้นหัวใจว่าจะไม่รักใครนับจากนี้
เหตุผลคือมีประสบการณ์รักแบบไม่ค่อยดี
คบกันอยู่ดีดีเขาก็มาจากลา
ไม่อยากเจอประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหมือนครั้งนั้น
คำว่ารักที่เธอบอกกันมันไม่จริงใช่ไหม
เธอก็คงหลอกกันเล่นเล่นไม่คิดจริงจังอะไร
พอแล้วนะหัวใจ..........เจ็บแล้วจำ
3 มีนาคม 2547 22:47 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ใคร ๆ ก็เสียใจกับฉัน
เมื่อเธอนั้นไปมีคนใหม่
ฉันก็คำว่าไม่เป็นไร
ปลอบความแปลบในใจ....ก็เท่านั้น
แต่ฉันไม่โกรธเธอหรอก
จะไม่บอกให้เธอกลับมาแคร์ฉัน
ก็ยินดีกับเธอด้วยก็แล้วกัน
แม้จะต้องใช้เวลาเนิ่นนานวัน....สำหรับการทำใจ
ก็เพราะความรักมันฝังราก
มันเลยยากที่จะรับไหว
แต่ก็หวังว่ารักของเธอจะเดินไปไกล
เพราะรักสำหรับฉันคือเห็นเธอยิ้มได้.......ก็สุขใจเกินพอ
29 กุมภาพันธ์ 2547 21:33 น.
เสียงเรียกจากสายลม
คิดถึง.......คิดถึง.......คิดถึง
กลั่นจากใจใครคนหนึ่งที่หวั่นไหว
เหงา.......เหงา.......เหงา แทบจะขาดใจ
อยากบอกคนที่แสนไกลให้เข้าใจซะที
ใต้แผ่นฟ้าผืนเดียวกัน
มีคนหนึ่งจมอยู่กับความฝันนะตรงนี้
แล้วอีกคนที่แสนไกล มีบ้างไหมหัวใจที่แสนดี
คิดถึงคนที่ทุกข์ทนอยู่ตรงนี้
.....( แค่เสี้ยวนาที ก็พอ ).....
28 กุมภาพันธ์ 2547 19:38 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ฉันรักเธอเพราะเป็นเธอ
ไม่ใช่ว่าเธอเลิศเลอกว่าใครคนไหน
ฉันรักเธอเพราะคำพูดจริงใจ
ไม่ใช่ว่าหลงงมงายอย่างที่ผ่านมา
ฉันรักเธอเพราะมีความสุข
ไม่ใช่พอมีทุกข์แล้วโหยหา
ฉันรักเธอเพราะแววตา
ที่มองกันอย่างมีค่าเมื่อพบกัน
ฉันรักเธอเพราะอาทร
ไม่ใช่ว่าใจอ่อนเชื่อใครทั้งนั้น
ฉันรักเธอเพราะผูกพัน
และจะรักมากขึ้นทุกวัน........ทุกเวลา
หน้าส่วนตัว
909
