16 มีนาคม 2547 12:47 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ในห้วงของความรู้สึก
จากใจลึก ๆ ของคนขี้เหงา
ท่ามกลางเมฆหมอกบางเบา
ที่กางกั้นความเป็นเราให้เลือนไป
ไหว - ไหว - สั่น - สั่น
หากจะจากร้างความผูกพันคงสั่นไหว
ขาดเจาก็เหลือเพียงเรา
คนขี้เหงา กับ หนึ่งหัวใจ
ขอร้องได้ไหมอย่าทิ้งฉันไป
ท่ามกลางความหนาวใจที่ทรมาน
13 มีนาคม 2547 22:45 น.
เสียงเรียกจากสายลม
It only take a second to say I love you
but it will take a lifetime to show you how much.
ใช้เวลาเพียงชั่ววินาทีในการบอกว่า ฉันรักเธอ
แต่ใช้เวลาตลอดชีวิตในการแสดงให้เห็นว่ารักเธอมากเพียงใด
ไม่ได้แต่งเองหรอกนะ
เราอ่านมาเห็นว่ามันมีความหมายที่ดีเลยเอามาลง
13 มีนาคม 2547 22:31 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ฉันนั่งอยู่ ณ ฟากหนึ่งของฟ้า
ทอดสายตา มองไปหา อีกฟากหนึ่ง
แม้ฟ้ากั้นแต่ใจมิวายคำนึง
คนคนหนึ่งที่คิดถึงจนหมดใจ
แม้คืนวันจะหมุนเวียน
แม้ฟ้าเปลี่ยนแต่ไม่อาจเปลี่ยนใจได้
จะคงมั่น อยากให้เธอได้เชื่อใจ
ว่าจะมั่นคงเสมอไป......ไม่เปลี่ยนแปลง
12 มีนาคม 2547 14:13 น.
เสียงเรียกจากสายลม
คิดถึงเหลือเกินคนไกลตา
ดวงดาราฝากความห่วงหาไปได้ไหม
ทะลุม่านหมอกฝากบอกคนของหัวใจ
ว่าอยากกลับไปอิงแอบอุ่นไออย่างที่ผ่านมา
ทุกอย่างล้วนเป็นความฝัน ที่ใจฉันพอที่จะทำได้
เพราะเธอนั้นก็ห่างไกลเกินไปหา
ความเหงาทบทวีขึ้นทุกเวลา
ทำให้รู้สึกอ่อนล้า เจ็บปวดทุกคราที่ต้องห่างไกล
10 มีนาคม 2547 22:39 น.
เสียงเรียกจากสายลม
การเดินทางของกาลเวลา
คงไม่อาจชี้ชัดว่า จะหยุดที่ตรงไหน
ก็เหมือนกับการเดินทางของหัวใจ
ที่ไม่อาจหยุดลงได้ด้วยคำสัญญา
เพราะไม่มีอะไรที่คงมั่น
จึงไม่อาจยืนยันความผูกพันในวันหน้า
หากรักต้องเปลี่ยนไปตามเวลา
เราจะได้ไม่เจ็บชาทั้งสองใจ
และในการเดินทางที่เป็นอยู่
อยากให้รู้ว่าฉันรู้สึกดีมากแค่ไหน
แม้ไม่อาจยืนยันถึงความคงมั่นในวันต่อไป
แต่วันนี้ภายในใจ คนที่ฉันมีความรู้สึกดีให้ก็คือเธอ
หน้าส่วนตัว
777
