28 มกราคม 2551 13:47 น.
เสียงหัวเราะ
เพียรท่องจำคำสอนตอนใกล้สาง
มุ่งกับงานภาษาศิลป์มิสิ้นหมาย
คำครูสอนอาทรอยู่ไม่รู้วาย
แสนเสียดายครูลาลับ...ไม่กลับมา
เขียนอักษรเป็นกลอนบังคมไหว้
ใจร่ำไห้ถึงแต่ครูเฝ้าครวญหา
ครูจากแล้วแต่ยังอยู่คู่ชีวา
คำพร่ำสอนนั่นหนา...บูชาใจ
ครูเคยมอบแสงเทียนสว่างหล้า
คอยห่วงหาลูกศิษย์มิหวั่นไหว
มอบทางรักเมตตาอันยาวไกล
จากนี้ไปคงหมดแสง..แห่งปัญญา
คิดถึงครูที่รักประจักษ์จิต
ชี้ถูกผิดเสียสละเป็นหนักหนา
เฝ้าพูดพร่ำให้เรามั่นต่อเวลา
อนิจจาใยมาพราก...ครูจากจร
แว่วแต่เสียงของครูผู้ลาลับ
ฟังสดับสำเนียงเคียงอักษร
ป่านฉะนี้ครูจากไกลใจอาวรณ์
อยากจะจรพานพบ...ครูสักที
ขออาลัยแด่ดวงวิญญาณครู
ขอเชิดชูแม่พิมพ์ของไทยนี้
ไม่อาจฝากทดแทนคุณล้นกวี
แต่จะขอเป็นคนดี...ตราบสิ้นลม
เสียงหัวเราะ[ของความเงียบ]
แด่...ดวงวิญญาณครูธนัชชา สิทธิจันเสน
และแด่...ครูผู้เสียสละทุกๆท่าน
จาก...ศิษย์[ไม่เอาไหน]คนหนึ่ง
๑๖ มกราคม ๒๕๕๑
วันครูแห่งชาติ
14 มกราคม 2551 13:41 น.
เสียงหัวเราะ
คืน...ของวันอันว่างเปล่า
คืน...เหน็บหนาววันฝนพรำ
คืน...แห่งรักอันชุ่มฉ่ำ
คืน...สุดช้ำวันจากไกล
คืน...ความรักสู่ฟากฟ้า
คืน...เวลาอันสดใส
คืน...ความทรงจำและห่วงใย
คืน...ความอาลัยแทนดวงดาว
คืน...และวันอันเดีวดาย
คืน...ที่ไร้ความหมายปวดร้าว
คืน...และวันที่ไร้เรื่องราว
คืน...ที่เปลี่ยวเปล่าเหงาดวงใจ
คืน...ที่ลมหวนมาอีกครั้ง
คืน...ที่ความหวังยังรู้ได้
คืน...ของการอคอยแสนไกล
คืน...ที่ดอกไผ่ต้องลม
คืน...สัญญาความผูกพัน
คืน...ดวงจันทร์อันขื่นขม
คืน...หยาดน้ำค้างพร่างพรม
คืน...ความสุขสมที่เนิ่นนาน
คืน...ความรักปักดวงใจ
คืน...ความฝันใฝ่และกล้าหาญ
คืน...ที่จะลืมเรื่องวันวาน
กับคืนนี้...ที่ต้องการกำลังใจ
เสียงหัวเราะ[ของความเงียบ]
แด่...ทุกๆคนของความเหงา
แนะนำผลงานkissi991@thaimail.com
หน้าส่วนตัว
3849
