26 พฤศจิกายน 2550 14:30 น.
เสียงหัวเราะ
อันรักแท้ไหนจะแพ้พรหมลิขิต
คงคิดผิดก็รักแท้แพ้สายฝน
แม้จะโดนรังแกก็ฝืนทน
ต้องขอยอมจำนนกับ..หัวใจ
อันรักแท้ไหนจะแพ้แค่แฟนเก่า
กับเรื่องราวเจ็บช้ำเกินหวั่นไหว
ถูกทอดทิ้งไร้ผู้เยียวยาใจ
เมื่อน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ...ธรรมดา
อันรักแท้ไหนจะแพ้ความใกล้ชิด
ดั่งชีวิตถูกสาบมาจากฟ้า
ใกล้แค่ไหนก็เหมือนไกลเกินสายตา
สุดท้ายต้องจากลา..ความสัมพันธ์
อันรักแท้ไหนจะแพ้บุพการี
คือผู้ชี้ทางรักให้สุขสันต์
แต่ตัวเราหอบหิ้วรักมาตามกัน
ชั่วคืนวันพลันเปลี่ยน..เวียนคู่นอน
อันรักแท้ไหนจะแพ้แค่โนวา
ก็แค่พาแก้วตาเหาะเร่ร่อน
สู้ไม่ไหวแจ๊ชป้ายแดงพเนจร
อันรักแท้ใช่ละคร..นั้นคงจริง
อันรักแท้ไหนจะแพ้เสียทุกอย่าง
อาจต้องวางสังขารกับทุกสิ่ง
"อุปสรรคกับรักแท้"ไม่ประวิง
แต่ขอทิ้ง.."รักแท้"..มอบแด่เธอ
เป็นกำลังใจแด่...รักแท้..ทุกๆคนค่ะ
เสียงหัวเราะ {ของความเงียบ}
แนะนำผลงาน kissi991@thaimail.com
26 พฤศจิกายน 2550 13:56 น.
เสียงหัวเราะ
สายลมพัดสะบั้นโบยโบก
ดอกหญ้าเอนโยกบนชายเขา
นกกระจิบหยอกล้อเล่นเงา
นกกระสาคอยเฝ้าริมธาร
เย็นไอหมอกเข้าทักทาย
ฝูงจิ้งหรีดเรียงรายขับขาน
ดอกทานตะวันชูช่อเบ่งบาน
เสียงจั๊กจั่นก้องกังวานจับใจ
เสียงดวงเดือนเตือนกระซิบดาว
เล่าเรื่องราวของพงไพร
กับเสียงสะอื้นห่วงใย
ของหริ่งเรไรริมทาง
คลื่นน้ำอันเกรี้ยวกราด
น้ำค้างหยาดบนกองฟาง
กลิ่นไอดินเริ่มเหินห่าง
กับผู้คนเริ่มต่างเปลี่ยนแปลง
รวงข้าวสีเหลืองทอง
แข่งขันเรืองรองทอแสง
เหล่ากุ้งน้อยเริ่มอ่อนแรง
น้ำเหือดแห้งท้องทุ่งนา
ดอกบัวบานกลางบึง
หวนคิดถึงฝูงนกกา
ดอกกล้วยไม้บานกลางป่า
กับวันฝนซากลางเมืองกรุง
ธรรมชาติอาจจะสอนให้รับรู้
เราต้องอยู่และอาศัยกันเสมอ
แต่ปัจจุบัน..ก็มีฉันและมีเธอ
เป็นเพื่อนเกลอหยอกล้อกันเช่นเดือนดาว
เสียงหัวเราะ {ของความเงียบ}
แด่....เพื่อนๆทุกคนค่ะ
จาก...เด็กวิท'ลัย{ไม่หลายใจ}
แนะนำผลงาน kissi991@thaimail.com
20 พฤศจิกายน 2550 09:41 น.
เสียงหัวเราะ
ฝากกวีสานฝันวันเหงาๆ
ยังคิดถึงเพื่อนเราเป็นหนักหนา
จากลาแล้วตราตรึงชึ้งอุรา
จดจำค่ามิตรแท้ให้แก่กัน
วันเวลาลาล่วงเลยหลายปีผ่าน
อยากสืบสานต่อเติมเสริมความฝัน
ให้กับเพื่อนพวกพ้องถิ่นเดียวกัน
ความผูกพันไม่อาจแปรและเปลี่ยนไป
แด่.....เพื่อน คนหนองคาย
เสียงหัวเราะของความเงียบ
ya...bangkok thonburi collage
20 พฤศจิกายน 2550 09:28 น.
เสียงหัวเราะ
ไม่อาจ..ห่วงหาในชีวิต
ไม่อาจ..ลิขิตหัวใจได้
ไม่อาจ..อ้างว้างและเดียวดาย
ไม่อาจ..ขวนขวายตามทาง
ไม่อาจ..พบเจอความฝัน
ไม่อาจ..สุขสันต์เมื่อฟ้าสาง
ไม่อาจ..ฝืนใจปล่อยวาง
ไม่อาจ..เหินห่างทางใจ
ไม่อาจ..มอบรักสมัคสมาน
ไม่อาจ..สืบสานวันสดใส
ไม่อาจ..ผันแปรเปลี่ยนไป
ไม่อาจ..ห่วงใยทุกเวลา
ไม่อาจ..ตะโกนบอกดวงจันทร์
ไม่อาจ..ฝากตะวันกับฟากฟ้า
ไม่อาจ..จะลืมคำสัญญา
ไม่อาจ..ร้างลาความผูกพัน
ไม่อาจ..พูดพร่ำร่ำหา
ไม่อาจ..ถอดวาจาว่ารักมั่น
ไม่อาจ..ใกล้ชิดแบ่งปัน
ไม่อาจ..รอชีวันอันแสนไกล
ไม่อาจ..สะอื้นกลืนน้ำตา
ไม่อาจ..บอกว่ารักแค่ไหน
ก็อาจเป็น..ได้แค่เพื่อนของใจ
ขออาลัย..ตรงนี้ชั่วนิรันดร์
เสียงหัวเราะ[ของความเงียบ]
แด่...เพื่อนผู้จากลา...สำรวย
จาก...เพื่อนไม่เอาไหน.....ญาณิศา
แนะนำผลงาน kissi991@thaimail.com
12 พฤศจิกายน 2550 15:33 น.
เสียงหัวเราะ
.....ลืมแล้วหรือหัวใจที่เคยรัก
คงลืมหนักใช่ไหมใจเจ้าเอ๋ย
ลืมเสียเถิดที่รักอย่าร้างเลย
หรือจะเผยตัวตนคนหลอกลวง....
...... ลืมไปแล้วลืมไปว่าเคยรัก
ลืมไปแล้วลืมนักรักเสมอ
ลืมไปแล้วลืมไปว่ารักเธอ
ลืมไปแล้วแต่ยังเพ้อเก้อทุกที......
แต่งช่วยหน่อยค่ะเพื่อนๆ
หน้าส่วนตัว
2705
