27 ธันวาคม 2549 15:32 น.
เสียงลม
ให้นึกถึง อดีต ที่หม่นหมอง
อยากจะร้อง ไห้โฮ โอ้ตัวฉัน
มีแต่เรื่อง ทุกข์ร้อน ไม่เว้นวัน
พ่อแม่ฉัน แยกทางไป ไม่ใยดี
ต้องทนอยู่ กับผู้คน ที่ไม่รัก
เจ็บปวดนัก ญาตพี่น้อง ก็หน่ายหนี
โตขึ้นมา มีปัญหา ทุกนาที
เป็นคนที่ ช่างซึมเศร้า เคล้าน้ำตา
ไม่เคยคิด จะสนุก กับใครเขา
อาจจะดู เหงาเหงา สุดเหว่ว้า
ไม่เหมือนเด็ก ทั่วไป ไม่ธรรมดา
นี่แหละหนา เป็นปัญหา ของสังคม
แต่หากคิด ย้อนไป ให้ลึกลึก
ความรู้สึก อาจจะเหงา เศร้าขื่นขม
แต่ปัญหา ไม่ได้ทำ ให้ฉันตรม
ยังคงข่ม อารมณ์ ทำสิ่งดี
คิดเพียงว่า ทำวันนี้ ให้ดีแน่
ไม่ยอมแพ้ ตอบแทนคุณ บุญส่งศรี
กตัญญู เข้าไว้ ให้เปรมปรีด์
สิ่งดีดี อาจจะมี มาสักวัน
หน้าส่วนตัว
1217
