27 เมษายน 2550 13:55 น.
เสียงลม
..........หากจะถาม หาความรัก ที่เที่ยงแท้
มันมีแน่ นอนหรือ ที่แห่งไหน
เฝ้าตามหา มาแสนนาน อยู่หนใด
หากว่าใคร ได้พบเจอ ช่วยบอกที............................................
อาจจะหลง ทางอยู่ มิรู้แน่
คอยรักแท้ มาบรรจบ พบที่นี่
ฝากบอกลม ช่วยนำทาง ให้ถูกที
ว่าตรงนี้ มีคนรอ นานแสนนาน+++
อยากทำความ เข้าใจ กับรักแท้
ก้อขอแค่ อธิบาย เมื่อพบพาน
ว่ารักแท้ ที่ผู้คน เขาพูดนั้น
มันแสนหวาน สดชื่น มื่นกมล
+++ทุกวันนี้ ก้อได้เพียง แค่เฝ้ารอ
ไม่รู้ว่า มีไหมหนอ แค่สักหน
จะได้พบ ประสบเจอ ใครสักคน
นำรักแท้ ที่ท้วมท้น มอบให้กัน+++
23 เมษายน 2550 15:49 น.
เสียงลม
วันเดือนปี ผ่านพ้นไป ให้ใจหาย
เวลาคล้อย ถอยห่างไป ทุกนาที
จากกลางวัน เป็นกลางคืน กลมกลืนดี
แต่พอมอง ที่เรานี้ อยู่ที่เดิม
มองเห็นเด็ก น้อยน้อย ค่อยพัฒนา
จากคลานมา เดินวิ่งวุ่น หนุนส่งเสริม
มีปัญญา คว้าความรู้ ดูเพิ่มเติม
ช่างริเริ่ม ได้ดี นี่กระไร
พอมองกลับ มาที่ ตัวเรานี้
ช่างน่าอาย เสียนี่ มีที่ไหน
ยังย่ำอยู่ กับที่ น่าเสียใจ
เขาไปถึง ไหนต่อไหน ไม่รู้เลย
2 กุมภาพันธ์ 2550 14:43 น.
เสียงลม
ถึงความรัก ใครเคยเจอ จะรู้ซึ้ง
มันซ่านถึง หัวใจ ให้ใฝ่ฝัน
จะผิดถูก อย่างไร ไม่สำคัญ
ขอแค่เรา อยู่ด้วยกัน ไปตลอด
เขาจะดี หรือร้าย เราก้อรัก
เหมือนคนทัก ว่าความรัก ทำตาบอด
ใครจะฉุด รั้งอย่างไร ไม่ขอจอด
ให้ได้พรอด พร่ำรัก สุขนักใจ
แต่ความรัก ที่คิดว่า มั่นคงแท้
วันนี้แล ช่างเลวร้าย คล้ายคุณไสย
มันหลอกลวง ไม่จีรัง ดั่งวาดไว้
แสนฉกาจ ปวดใจ ไข้ตรอมตรม
เพราะอะไร นั้นหรือ อยากรู้มั้ย
ก้อหัวใจ ให้เขาไป หมดแล้วสม
เขากลับโยน ทิ้งขว้าง ไม่ชื่นชม
สุดระทม ทุกข์นัก โอ้รักเอย
+++เพราะอะไรล่ะ ไม่มีเหตุผล เฮ้อ +++
6 มกราคม 2550 18:12 น.
เสียงลม
ความรู้สึก แม้ผ่านไป หลายปีนัก
แต่ความรัก ที่ฉันมี ยังมีอยู่
เป็นรักแท้ ที่ฉันให้ เธอเฝ้าดู
แต่เธอคง จะไม่รู้ เจตนา
ฉันรักเธอ เธอรักฉัน สุขใจแท้
ไม่มีแต่ ไม่มีแม้ รักเท่าฟ้า
เป็นอย่างนี้ อยู่อย่างนี้ ทุกเวลา
จะเอาอะ ไรมาแลก ก็ไม่ยอม
แต่วันนี้ ฉันคนนี้ ต้องทำอย่างไร
เธอเปลี่ยนไป เธอไม่ใส่ใจ เธอไม่พร้อม
เธอไม่หัน เธอไม่ยิ้ม เธอไม่ยอม
ใจฉันตรอม เจ็บเจียนตาย ตายทั้งเป็น
***อ่านแล้วช่วยเศร้าด้วยน่ะ***
27 ธันวาคม 2549 15:32 น.
เสียงลม
ให้นึกถึง อดีต ที่หม่นหมอง
อยากจะร้อง ไห้โฮ โอ้ตัวฉัน
มีแต่เรื่อง ทุกข์ร้อน ไม่เว้นวัน
พ่อแม่ฉัน แยกทางไป ไม่ใยดี
ต้องทนอยู่ กับผู้คน ที่ไม่รัก
เจ็บปวดนัก ญาตพี่น้อง ก็หน่ายหนี
โตขึ้นมา มีปัญหา ทุกนาที
เป็นคนที่ ช่างซึมเศร้า เคล้าน้ำตา
ไม่เคยคิด จะสนุก กับใครเขา
อาจจะดู เหงาเหงา สุดเหว่ว้า
ไม่เหมือนเด็ก ทั่วไป ไม่ธรรมดา
นี่แหละหนา เป็นปัญหา ของสังคม
แต่หากคิด ย้อนไป ให้ลึกลึก
ความรู้สึก อาจจะเหงา เศร้าขื่นขม
แต่ปัญหา ไม่ได้ทำ ให้ฉันตรม
ยังคงข่ม อารมณ์ ทำสิ่งดี
คิดเพียงว่า ทำวันนี้ ให้ดีแน่
ไม่ยอมแพ้ ตอบแทนคุณ บุญส่งศรี
กตัญญู เข้าไว้ ให้เปรมปรีด์
สิ่งดีดี อาจจะมี มาสักวัน
หน้าส่วนตัว
1532
