10 เมษายน 2548 16:30 น.
เสียงกระซิบ
.....ยามเมื่อก่อนนอนหลับสดับจิต..................คะนึงคิดชิดชื่นรื่นหนักหนา
คิดถึงน้องปองไว้ในวิญญาณ์ .........................คืนชีวาพาสุขสนุกใจ
.....เมื่อยามหลับดับจิตสนิทลึก........................ดวงใจตรึกนึกน้องครองไสว
แล้วฝันเฟื่องเรื่องเราเคล้าวิไล......................เหมือนน้องใกล้ใจชิดสนิทกัน
.....เกิดจิตร้อนรอนรนบนตัวนุช.....................เข้ามาฉุดยุดกายหมายสวรรณ
ทั้งสองเราเคล้าคู่ค่อยชู้กัน.............................พัลวันพันเกี่ยวเอี่ยวสราญ
.....ครั้งแผ่นเคลื่อนเลื่อนเข้าทั้งเบาหนัก........มิได้พักหักผ่อนอ่อนสมาน
ลมเขย่าเคล้าขโยกโบกอยู่นาน.......................แสนชื่นบานพานกายสบายตัว
.....ครั้นฝนครึ้มขรึมรวนจวนจะตก.................ใจยังผกหกเหินเมินสลัว
แต่แล้วหล่นลงมาพาให้กลัว ..........................ยังเกลือกกลั้วมั่วอยู่มิรู้ลืม
10 เมษายน 2548 16:26 น.
เสียงกระซิบ
.....ตลาดหลากมากมายของหลายสรรพ..................อันเลือกรับจับจ่ายสบายหนา
ค่อยดูชมดมชวนก่อนซื้อมา..................................มีหลากหลายราคานั้นน่าดี
.....แต่ไยรักจักไม่มีที่ตลาด...................................หาได้คลาดเคลื่อนคล้อยตามดิถี
หาเพียงใดใจเหนื่อยเมื่อยทุกที............................ไหนว่ามีทุกอย่างวางไว้ครัน
.....อาจเพราะรักน้อยนักที่จักชื่น...........................มิได้เกลื่อนกลาดพื้นที่ยืนนั้น
มิอาจชมดมชื่นก่อนซื้อกัน.....................................ตลาดรักจักพลันมันไม่มี
19 กุมภาพันธ์ 2547 18:57 น.
เสียงกระซิบ
.....สองสมานสนานรักสมัครลึก...........................ยิ่งรู้สึกนึกสวาทมิขาดหาย
สนิทนุชสุดสนมผสมกาย....................................สองสบายสายใจไสวจริง
.....เสมือนสู่คู่สมคมสมร.....................................กระแซะชอนซอนซัดสะบัดสะบิ้ง
สนองแนบแอบสุขสนุกอิง...................................เหมือนทุกสิ่งชิงสวยสลวยตา
.....ทั้งสองสู่ชู้สมสนมนัก......................................เป็นเพราะรักสลักลึกมิสึกค่า
แม้นสมานนานสายหลายเพลา...........................มิได้พาอุราวายสลายเลย
19 กุมภาพันธ์ 2547 18:54 น.
เสียงกระซิบ
.....ใจตายมาหลายครา..................มิควรค่าจะพาไป
รักเศร้าเคล้าฤทัย.........................ก็สิ้นใจไปอีกครา
.....โลกล่มถล่มลง..........................ดวงจิตปลงจงใจหา
ความเศร้าเข้าผ่านตา....................น้ำนองหน้าอีกครานึง
.....ใจแตกแยกสองส่วน................ใจรัญจวนหวนคิดถึง
ใจเศร้าเคล้าคะนึง........................ใจรำพึงถึงคราครัน
.....นภามามาดมืด..........................ดวงใจจืดชืดหุนหัน
รักเราเศร้าอีกวัน..........................อีกครานั้นมันเหลือทน
.....ฝนล่วงพาทรวงเศร้า.................รักของเราเคล้าอีกหน
น้ำตาฟ้าเบื้องบน...........................น้ำตาคนหมองหม่นตาม
.....แสงลับได้ดับดึก.......................แสงคิดนึกฝึกเหยียดหยาม
ดวงใจไม่ได้ความ..........................เมื่อเย็นยามถามครานี้
.....เสียงเพรียกร้องเรียกหาย.........แล้วกลับกลายวายเงียบฉี่
ใจเราเคล้าฤดี...............................คราชีวีนี่นอนนาน
.....หอกหักมักทิ่มแทง....................ท่ายักแยงแหนงเผาผลาญ
รักเราเฝ้านงคราญ........................จึงวายปราณวานหนึ่งวัน
.....สายฟ้ามาฟันฟาด.....................ตัดสวาทให้ขาดพลัน
ตัดรักหักนิรันดร์...........................ตัดใจฉันมันวางวาย
.....เพลาพาเยื้อหยุด......................ไยยังฉุดยุดใจหาย
รักเรากลับเฉากลาย......................แล้วมลายเลวร้ายลง
.....หนทางมาขวางกั้น.....................ให้รักนั้นมันไม่หลง
ใจดูไม่อยู่ยง..................................รักเราคงปลงอีกที
.....ลมพัดสะบัดโบก........................ช่างหนาวโชคในโลกนี้
ไร้คู่ชู้ชีวี........................................เหมือนไม่มีไมตรีนัก
.....ผืนดินหินแยกออก...................ช่างช้ำชอกบอกให้หัก
แยกสองที่ครองรัก.........................ดวงใจหนักมักจะตรม
24 ธันวาคม 2546 19:16 น.
เสียงกระซิบ
.....สายสวาทขาดสองที่ครองสม...........................หลงลืมล่มตรมทุกข์ในคุกรัก
สวาทสองครองเศร้าเคล้าขมหนัก........................มินานนักจักวายตายชีวา
.....สวาทโศกโลกซึมครึ้มสงบ.............................จะประจบพบรักนี้หนักหนา
สวาทสิ้นดินสองท้องนภา.....................................นำอุราชาชมอารมณ์กลัว
.....สวาทเศร้าเมาทรวงลวงสนุก.........................ให้สิ้นสุขทุกข์ถมตรมสลัว
สวาทซาพาสร่างสว่างมัว....................................ให้เกลือกลั้วตัวตนจะหม่นจริง
.....สวาทโทรมโลมล้มจมลงลึก............................ไร้รู้สึกนึกขาดสวาททิ้ง
สวาทสมตรมอนาถสวาทชิง.................................เว้นประวิงวิ่งกวาดสวาทเรา