24 พฤศจิกายน 2552 15:21 น.
เสราดารัล
ถ้าเพียงอยากทดสอบหัวใจ
ว่าคิดต่อกันอย่างไร วันนั้น
ฉัน..อยากบอกเธอเหมือนกัน
แบบทดสอบร้อยพันก็ไม่สำคัญเท่าใด
บางครั้ง...อาจผิดใจกันบ้าง
ก็โปรด...อย่าปล่อยให้เคว้งคว้างหวั่นไหว
กลัวเหลือเกิน...ความรู้สึกห่างไกล
เหมือนสิ้นไร้เยื่อใย สัมพันธ์
ฉันทนอะไรได้ทุกอย่าง
แต่การถูกทิ้งขว้างกลางทาง...ทนไม่ได้
หรือหมดสิ้นแล้ว แม้เพียงเศษใจ
ถึงได้ปล่อยให้คนไกล วุ่นวายใจเพียงลำพัง
17 พฤศจิกายน 2552 12:35 น.
เสราดารัล
จะถือสาอะไรกับฉัน
แค่คนเหงาคนหนึ่งเท่านั้นอย่าเอาใจใส่
ที่คอยส่งความคิดถึงมาหา
ก็เพราะว่าไม่รู้จะทำอะไร
กับช่วงเวลาที่ผ่านไปในทุกนาที
อย่างน้อยให้มีเธออยู่ข้างๆ
ในคืนเหงาที่แสนอ้างว้างอย่างเช่นคืนนี้
ถ้าวันไหนฉันเผลอบอกรักไปนะ..คนดี
ช่วยใช้ความรู้สึกของเธอทั้งหมดที่มี
ตัดสินให้ที อย่างที่ควรจะเป็น
16 พฤศจิกายน 2552 10:36 น.
เสราดารัล
ไฟดับ...จนห้องมืดมิด
ค่อยขยับมานั่งชิดริมหน้าต่าง
ทอดสายตามองไปตามรายทาง
แหงนมองฟ้าเวิ้งว้าง ดาวพร่างพราย
ดวงดาวกระพริบระยิบแสง
ช่างอ่อนล้าโรยแรงไร้แสงไข
คิดถึงคุณเหลือเกิน...คนไกล
อยากให้คุณมาอยู่ใกล้ๆ
ช่วยลบความเดียวดายออกจากใจไปที