26 มิถุนายน 2551 16:06 น.
เสราดารัล
อยากดึงผืนฟ้ามาห่อห่ม
ในคืนที่สุดขื่นขมและหมองไหม้
เพราะทรมานกับการจากไป
เธอจะรู้บ้างไหม..
ว่าทั้งหัวใจอ่อนไหวเหลือเกิน
ในวันที่เธอลาไกล
ฉันแอบร้องไห้เมื่อใจสองใจต้องห่างเหิน
ในคืนเหงามันช่างเหน็บหนาวเหลือเกิน
อยากให้หัวใจลืมความหมางเมิน
ของคนที่ก้าวเดินจากไป
เพราะไม่ชินกับความเหงา
เพราะรู้สึกปวดร้าวเกินทนได้
เพราะการอยู่คนเดียวมันโหดร้ายเกินไป
ช่วยกลับมาได้ไหม
รอให้ฉันอุ่นใจ แล้วค่อยเดินไปจากกัน
17 มิถุนายน 2551 17:29 น.
เสราดารัล
ไม่อยากอ้างว้างแล้วนะคนดี
เมื่อไหร่จะกลับมาซักทีให้เห็นหน้า
จากไปนาน..ฉันทรมานตลอดเวลา
ต้องคอยห่วงใยห่วงหา เธอรู้ไหมว่าฉันล้าใจ
ไม่อยากอยู่ลำพังแบบนี้
ขี้เกียจแอบร้องไห้ทุกๆนาทีแล้วรู้ไหม
อยากให้เธอสงสารกันบ้างอย่างคนของใจ
กลับมาเร็ว เร็วได้ไหม
คิดถึงแทบขาดใจ รู้บ้างไหมเธอ