23 สิงหาคม 2550 14:08 น.
เสราดารัล
อย่าถามถึงความรักในครั้งนั้น
ฉันลบมันด้วยน้ำตาจนเลือนหาย
แต่วันนี้ทุกการเต้นของหัวใจ
เพื่อเพียงเธอทั้งใจนะคนดี
ความรักที่พอมีเหลือในใจ
ฉันจะเก็บไว้ให้เธอคนนี้
ไม่ใช่ส่วนเหลือเดนจากการย่ำยี
แต่เป็นส่วนที่เก็บไว้อย่างดีและไม่เคยให้ใคร
16 สิงหาคม 2550 11:18 น.
เสราดารัล
เธอคงต้องการคบฉันด้วยเหตุผล
ทั้งรู้ว่าฉันเป็นคนช่างอ่อนไหว
เธอคงไม่รู้ว่าบางเรื่องของหัวใจ
ตัดสินด้วยเหตุผลใด..ก็จบไม่ดี
อย่าสรุปว่าใครผิดหรือถูก
เพียงเธออยากร่วมทุกข์สุข..ต่อไปอย่างนี้
สิ่งสำคัญกว่าเหตุผลที่ดี
ขอแค่รักฉันด้วยความรู้สึกที่มี
แล้วเธอจะเข้าใจ.......
12 สิงหาคม 2550 10:05 น.
เสราดารัล
คนอ่อนแออย่างฉัน
ไม่เคยคิดจะทำเรื่องใหญ่อย่างนั้นได้
การบอกลาจากเธอ..เป็นเรื่องที่ไม่เคยมีในหัวใจ
...วันนี้....ประกาศอิสรภาพได้
เจ็บแทบขาดใจ....น้ำตาริน
เส้นแบ่งของความเข้มแข็ง..อ่อนแอ
ชนะ หรือ แพ้อยู่ที่เราทั้งสิ้น
รวดร้าว อ่อนไหว ต้องทำใจให้ชาชิน
คำสุดท้ายที่อยากให้ได้ยิน
"ตราบฟ้ากลบดิน ไม่เคยสิ้นรักเธอ"
10 สิงหาคม 2550 10:51 น.
เสราดารัล
การกระทำใดๆก็ดูไร้ค่า
เมื่อยังคงเป็นคนนอกสายตาอยู่อย่างนั้น
หัวใจทั้งหมดที่ยกให้ไปนานวัน
เศษเสี้ยวของความรู้สึกที่คืนมานั้น..แทบไม่มี
อ่อนล้า ราแรงแล้วหนอใจ.....
ต้องเจ็บปวดอีกแค่ไหน..นับจากนี้
หักใจรัก..ตัดใจลา..ไม่เคยได้ซักที
จำต้องยอมโดนย่ำยี..ด้วยเต็มใจ
9 สิงหาคม 2550 12:55 น.
เสราดารัล
คุณย้ำว่าฉันเป็นที่หนึ่ง
เรื่องราวลึกซึ้งกับคนก่อน
จบสิ้นกันไปแล้ว..ความอาวรณ์
โค่นถอนความรัก..สลักใจ
แต่ในความเป็นจริงที่ฉันพบ
รักเร้นของคุณยังหลบให้ร้าวไหว
คุณยังคงมีเขาคนนั้นเต็มหัวใจ
ส่วนที่หนึ่งอย่างฉันกลับเป็น"ใคร"ที่ไม่ต้องการ
พอเสียทีกับการหลอกตัวเอง
และย้ำถึงความเก่งที่กล้าหาญ
ปากบอกไม่เป็นไร แต่ใจทรมาน
ยิ้มชื่นกับความสุขเมื่อวันวานที่กำลังผ่านพ้นไป
กลับไปเถอะ..ไปหาเขา
รักของเราคงไปต่อไม่ได้
อยู่กับฉันแต่หัวใจคุณผูกพันกับใคร
โปรดจงไปตามหาใจของคุณคืน.....
หน้าส่วนตัว
1650
