18 กันยายน 2550 21:53 น.
เสราดารัล
เพลง "เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม"
ที่เธอเคยบอกว่าฟังแล้วนึกถึงฉัน
รู้ไหมว่า..ตั้งแต่นั้นมาทุกวัน
ฉันรู้สึกผูกพันกับเพลงนั้นขึ้นทุกที
เป็นเพลงที่ต้องฟังก่อนนอน
ปลอบหัวใจร้าวรอนและไหวอ่อนดวงนี้
เพราะไม่ว่าความจริงหรือความฝันที่ฉันมี
"ขอบฟ้า"ทำให้เธอคนดีอยู่ข้างฉันตรงนี้...ตลอดไป
17 กันยายน 2550 19:27 น.
เสราดารัล
การรอคอย...แม้เพียงเสี้ยวของนาที
ก็ยาวนาน...สำหรับฉันคนนี้เสมอ
แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด...ทั้งชีวิตจะต้องเจอ
กับการต้องรอคอยเธอ...ทุกขณะหายใจ
ยาวนานอย่างทรมาน...
แต่การปฏิเสธแล้วเดินผ่าน..ก็ทำไม่ได้
ความที่ไม่เคยอยากรอ...แต่กลับต้องรอตลอดไป
เพราะทั้งหมดของหัวใจ
ไม่อาจใช้รักใครได้อีกเลย
10 กันยายน 2550 19:07 น.
เสราดารัล
วันนี้สายลม..ไม่พูดด้วย
ดาวดวงสวย..ไม่ยอมสบตาฉัน
ขอบฟ้าไม่ยอมหันหน้า..สบตากัน
แถมพระจันทร์..ก็ยังทำเฉยชา
เห็นไหมว่าการกระทำ..ของเธอ
มีอิทธิพลเสมอ...ในความห่วงหา
โลกสวยได้ด้วย..เธอดีต่อกันเรื่อยมา
โลกเหว่ว้า...เมื่อเธอหนีหน้า..ไม่ใส่ใจ
8 กันยายน 2550 08:20 น.
เสราดารัล
เหมือน...เมฆหมอกบางมาขวางกั้น
เหมือน...ดวงตะวันไม่ฉายแสง
เหมือนหัวใจ...อ่อนไหวล้าแรง
เหมือน...ความเข้มแข็งในกายหดหายไป
เหมือน...คลื่นทะเล...เหว่ว้า
เหมือน...น้ำในตารินไหลไม่ขาดสาย
เหมือน...คนหลงทางกลางทะเลทราย
เหมือน...ลมหายใจสุดท้ายจะปลิดปลิว
6 กันยายน 2550 20:14 น.
เสราดารัล
เพื่อใจตัวเอง...ทำได้ไหม
แค่เดินไปอธิบายเพียงเท่านี้
ว่าฉันเป็นเพียงเพื่อนที่ดี
ไม่ได้มีความหมายเกินเลยเหมือนที่เขาเข้าใจ
หรือจะเป็นฉัน...
ไปอธิบายว่าเรานั้นไม่อาจเป็นไปได้
ที่จะมีความสัมพันธ์..ลึกซึ้งยาวไกล
อย่างมากฉันก็คิดไปเพียงลำพัง
อยากให้เธอเป็นอย่างที่เคย
ไม่เงียบเหงา เพิกเฉย เหมือนไร้ความหวัง
ฉันเชื่อว่าเขาก็รักเธออย่างจริงจัง
อย่าให้ความรักเธอต้องพัง..เพราะฉันเลย
หน้าส่วนตัว
1401
