เรื่องรักความหลัง

เวลา

เคยไหมที่ต้องการสักคนที่เข้าใจ คนที่โทรมาหาเพื่อฟังเราพูดมากกว่าที่จะพูดเรื่องตัวเอง  คนที่เราไฝ่หาในคืนที่ท้อแท้ ทางข้างหน้ามันมืดมิดเหลือเกิน ไม่อยากออกไปลำพังโดยไม่มีเธอ เวลานานเหลือเกิน นานมา18 ปีแล้วทีเราไม่เคยห่างกันนานสักวัน ไม่ว่าเธอไปที่ใหน ที่นั้นก็จะมีเรา เราสองคนเสมอ ตอนเด็กเคยจำได้ว่าเราไม่ค่อยมีเพื่อนหรอกเพราะว่าเรามีกัน ที่เป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่น้อง  ตอนเด็กเป็นเด็กที่นิสัยน่ารักมาก เป็นเด็กน้อยที่ผิวดำๆ ตัวเล็กๆ ที่ซุกซน บ้านของเด็กหญิงอยู่ท่ามกลางท้องทุ่ง พ่อกับแม่มีอาชีพทำนา รับจ้างแล้วแต่งานที่จะได้มาซึ่งเงิน เงินที่หาได้ยาก แต่ว่ามันไม่สำคัญเท่ากับความรัก ความอบอุ่นจากครอบครัว เล็กๆ ครอบครัวหนึ่ง ที่ไม่ได้มีฐานะอะไรเลย พ่อเป็นพ่อที่เข้มแข็งมาก ดูแลลูกๆ ของเขาได้ดี พ่อไม่เคยตีพวกเขาเลย เพียงแต่ว่าดุ แค่นั้นก็กลัวแล้ว พ่อที่บางครั้งก็ใจร้าย แต่ว่ายังเป็นเทพบุตรในสายตาลูกสาวเสมอ ส่วนแม่แม่เป็นแม่บ้านที่ดี แม่ทำกับข้าวอร่อยมาก แม่มักจะทำอาหารที่เราชอบเสมอ  แม่ใจดี แต่บางทีแม่ก็ขี้บ่น บ่นในเรื่องที่อยากให้เราทำแต่ว่าเรายังไม่ลงมือทำเลย และบางครั้งแม่โมโหมากเพราะว่าแม่ดุเราแล้วเราก็ยังไม่ฟัง เขาก็จะลงมือตีเรา แม่ตีเราก็จะร้องไห้เสมอแล้วพาลโกรธแม่คิดว่าแม่คงไม่รักเราแล้ว แต่ว่าโกรธได้ไม่นานแม่ก็มาง้อ วิธีง้อของแม่ที่ใช้ประจำคือทำกับข้าวที่ชอบให้ทาน พวกเราก็จะใจอ่อนทุกที ลืมความโกรธไปเลย เรื่องราวมากมายที่ผ่านมาไม่รู้ว่าเธอยังจดจำได้ไหม  ฉันเองก็ยังคิดถึงเธอ