16 มิถุนายน 2551 12:52 น.
เวลา
จะผิดไหมหากหัวใจเราคิดถึง
มีคนหนึ่งแอบซึ้งกับความหมาย
กับคำหวานหนึ่งคำมิวางวาย
เก็บไว้ข้างกายเมือ่ไม่พบเจอ
ทนใจเจ็บเก็บไว้ในความคิด
รู้ว่าผิดรักเขามีเจ้าของ
แต่ทุกวันยังพบหน้าแค่เพียงมอง
เพียงเราสองรักกันเท่านั้นพอ
13 มิถุนายน 2551 13:22 น.
เวลา
ดอกพุทธขาววสกาวพราวจิต
ใจน้องคิดกลิ่นตรึงเสน่หา
มองคราใดให้ใจรัญจวน
หอมอบอวลดั่งแก้มของพี่
กลีบซ้อนซ่อนรักมิขัดขืน
ขอเพียงยามตื่นได้พบหน้า
ส่งความรักทุกวันผ่านดวงตา
มอบความห่วงหาอย่าบิดเบือน
หอมระเรื่อดั่งแก้มเรื่อเนื้ออุ่น
ซบตรงอกอุ่นไออย่าไกลหนี
เก็บดอกไว้เก็บรักให้คนดี
อย่าโรยราร่วงหล่นไปกับกาล
แลดอกพุทธดังเช่นดอกรัก
พี่ประจักษ์มอบไว้ให้เห็น
แม้ห่างกายมิไกลว่างเว้น
เก็บความคิดถึงส่งให้กัน
11 มิถุนายน 2551 16:35 น.
เวลา
อัสดงอาทิตย์เลื่อนจากขอบฟ้า
สกุณาโผบินกลับเยื่อนถิ่น
ลมพัดไหวพลิ้วพรายให้ได้ยิน
แต่ใจเจ้านิ่งแก้วตามาจากจร
อยู่แห่งใดใหนเล่าเจ้าไม่กลับ
ข้าคอยนับวันเวลาของเราสอง
จากกันไปไกลสุดหล้าให้อาวารณ์
โปรดย้อนกลับคืนมาหาข้าที
ฝากจันทร์บอกเจ้าข้าคิดถึง
ให้สายลมอุ่นพัดถึงเจ้าให้หลับใหล
ให้ดวงดาวแทนดวงตาที่ห่วงใย
มอบรักไว้ให้เจ้าเพียงผู้เดียว
มองนภากว้างไกลในคืนนี้
หวังเพียงพบคนดีที่คิดถึง
ได้เคียงชิดใกล้กันทุกค่ำคืน
ดั่งวันคืนที่ผูกพันธ์ฉันและเธอ/font>
11 มิถุนายน 2551 15:06 น.
เวลา
โอ้ความรักผลิบานในยามเหงา
ครั้นสองเราเคียงชิดเสน่หา
มิอาจหลบหลีกลี้ไปให้ไกลตา
อยากเจอหน้ากันทุกวันฉันและเธอ
แม้มิได้เป็นเช่นคนรักกัน
แต่หนึ่งคำมั่นสัญญาจากเธอ
จะห่วงใยดูแลหัวใจให้เสมอ
เพียงเท่านี้ก็พอที่ต้องการ
ขอสักคำบอกกันว่าคิดถึง
ไม่ต้องซึ้งต้องหวานไนวันห่าง
ไม่พบเจอขอเธออย่าเลื่อนลาง
มีฉันบ้างบางเวลาในใจเธอ
หากบางครั้งขอมากไปเธออย่าโกรธ
ฉันขอโทษเพราะใจที่คิดถึง
แม้เจอหน้าทุกวันยังรำพึง
สุดคำนึงใจถวิลทุกเวลา ที่ไม่เจอ
หน้าส่วนตัว
976
