15 พฤศจิกายน 2551 13:48 น.
เวลา
ยามห่างไกลหัวใจฉันว่างเปล่า
อยู่ท่ามกลางสายลมหนาวที่ห่วงหา
เธออยู่ไกลฝากดวงใจให้ทุกครา
รักเธอมีค่ามาเติมเต็ม
จะจดจำเรื่องราวคราวก่อนจาก
จากวันวานผ่านมานานหนักหนา
เก็บเรื่องราวอดีตที่ผ่านมา
เก็บสิ่งที่มีค่าเรียกว่าเรา
จากเด็กน้อยไร้เดียงสา
ทะเลาะกันทุกคราแต่ไม่เหงา
ยิ้มร้องไห้ปนกันไปในทุกคราว
ครั้งสองเรายังเล่นเป็นเพื่อนกัน
จนเติบใหญ่ร่ำเรียนเพียรค้นหา
ในรั้วการศึกษาของวันเก่าๆ
เคยร่ำเรียนสอนกันต่างเป็นเงา
ของฉันและเธอไม่เคยห่างกัน
จนวันหนึ่งฉันจำต้องห่าง
ยังจดจความอ้างว้างที่ว่างเปล่า
ร้องไห้ทั้งคืนกับทุกเรื่องราว
ไม่อยากให้เราต้องห่างกัน
ห่างไปห่างไกลใช่ห่างรัก
ยังคิกถึงทุกครั้งและห่วงหา
ยามท้อใจคนห่างไกลไม่จากลา
ส่งกำลังใจมามอบให้กันและกัน
จนล่วงเลยพ้นผ่านมาหลายหนาว
แต่ไม่กลัวกับเพียงสายลมบางเบา
ถึงแม้ว่าจะต้องเหน็บหนาว
ฉันก็รู้ว่ายังมีเราตลอดมา
ขอบคุณนะกับสายลมที่อบอุ่น
ลมพัดอ่อนละมุ่นให้โหยหา
ยังคิดถึงทุกครั้งที่ห่างตา
ห่างทุกคราแม้เวลาเราไม่พบเจอ
15 พฤศจิกายน 2551 13:05 น.
เวลา
หวานซึ้งหวานซ่านทรวงใน
หวานมิคลายห่วงใยนักหนา
หวานกลิ่นรักพวงผกา
แนบอิงกายาให้หายหนาว
ดวงในพี่คิดถึงงามงอน
ก่อนนอนมองฟ้ายังตราตรึง
ฝากเดือนและดาวบอกคณึง
โฉมตรูคู่ชื่นคิดถึงเธอ
ยามไกลหัวใจพี่มิแปรผัน
ขอกานดาจงมั่นอย่าหันเห
อย่าลืมรักจงภักอย่ารวนเร
ใจพี่รักแต่เจ้ามิเคยคลาย/font>
หน้าส่วนตัว
754
