19 ธันวาคม 2547 14:28 น.
เวลา
สายลมโบกพริ้วปลิวพัด
ความรักฝากไปได้ยินไหม
แม้ว่าห่างกันนานเพียงใด
ก็ยังจะคอยเป็นกำลังใจเช่นเคย
เมฆลอยอยู่บนนภากว้าง
ดาวน้อยอ้างว้างค่ำคืนเหงาหงอย
ด้วยจันทร์แรมร้างปล่อยให้คอย
ดาวน้อยเศร้าสร้อยคอยจันทร์เพ็ญ
ผ่านคืนผ่านวันพานพบ
จันทร์สวยสดก็กลับมาให้เห็น
ให้ฟ้ากว้างคืนนี้มีจันทร์เพ็ญ
ที่ลอยเด่นเคียงคู่ดาวทุกคราวไป
17 ธันวาคม 2547 13:58 น.
เวลา
ฉันมันเอาแต่ใจใช่ไหม
เธอรู้ไหมที่เป็นแบบนี้
เพราะว่าเธอไม่เคยใยดี
ฉันคนนี้เลยอยากเอาแต่ใจ
ฉันรักเธอมากกว่าที่เธอรู้
ฉันแสดงให้ดูแล้วใช่ไหม
ว่ารักว่าห่วงเธอกว่าใคร
แต่ไม่เข้าใจเหมือนเธอไม่รับมัน
เรื่องที่เกิดไม่ได้ตั้งใจ
หวังว่าเธอคงจะอภัยให้ฉัน
เรื่องราวที่ผ่านวานวัน
ที่ทำไปนั้นเพราะน้อยใจ
อยากบอกให้เธอรู้
ว่าที่เป็นอยู่มันทรมานแค่ใหน
กับเรื่องราวที่ฉันทำให้ลำบากใจ
หากวันนี้เป็นไปได้
อยากอธิบายให้เธอเข้าใจกัน
16 ธันวาคม 2547 10:57 น.
เวลา
นานมากกับวันที่ไม่พบ
แต่ภาพเก่ายังไม่ลบเลือนหาย
กำลังใจที่ผ่านสายลมกระทบกาย
มันซึมผ่านหัวใจให้คิดถึงเธอ
เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหม
คำที่เธอพูดไว้ยังจำได้เสมอ
หรือว่าเธอลบคำนั้นจากใจเธอ
หรือคำที่พูดออกจากปากเธอไม่จริงใจ
ฉันคนไกลยังห่วงใยเหมือนเก่า
ยังคอยเฝ้าให้กำลังใจเธฮเสมอ
อีกนานไหมที่จะได้คุยกับเธอ
ถึงแม้นานเท่าไรยังเต็มใจจะรอ
3 ธันวาคม 2547 13:07 น.
เวลา
หลายอย่างที่ทำให้เราห่างกัน
จนฉันนั้นคิดว่าเธอไม่สนใจ
จึงเงียบเหงาอ้างว้างเดียวดาย
คล้ายหัวใจแตกสลายร่วงโรย
แต่เข้าใจว่าเธอก็รัก
แต่ไม่อาจมาบอกให้เข้าใจ
จึงเหมือนห่างไกลทุกที
แต่ว่าฉันยังรอคอยเธอนะ
รู้ดีว่าเธอมีกันในใจเสมอ
วันนี้ได้พบเจอกันฉันดีใจ
จะเก็บความรักไว้ให้เธอเท่านาน
หน้าส่วนตัว
2197
