29 ตุลาคม 2547 12:39 น.
เวลา
ไม่พบเจอกันฉันคิดถึง
ยังคงคณึงและห่วงหา
เธอไม่ว่างเพราะมีงานเข้ามา
ทำให้สองเราไม่ค่อยเจอ
ถึงแม้เธอนั้นจะอยู่ห่างไกล
ไม่อาจพบเห็นหน้า
ไม่มีแม้บทกลอนที่ฝากมา
วันเวลาทำให้ฉันน้อยใจ
แต่ไม่เป็นไรฉันเข้าใจดี
เธอคงเหนื่อยกับงานใช่ไหม
อย่าลืมว่ามีใครอยู่ตรงนี้
ที่ยังคอยคิดถึงทุกนาที
คอยเป็นกำลังใจให้เธอนี้ยามต้องการ
ขอเพียงเธออย่าท้อ
ตราบตะวันทอแสงจ้า
สาดส่องแสงทั่วนภา
ให้ต้นหญ้ามีพลัง
ฉันจะเป็นเช่นแสงนั้น
ที่จะคอยเติมพลังฝัน
ให้เธอก้าวไปพร้อมกัน
เพื่อสักวันฝันของเรา
...FOR YOU...
28 ตุลาคม 2547 12:07 น.
เวลา
จากวันวานผ่านผันถึงวันนี้
ทุกนาทีที่ได้รับความคิดถึง
ละเมอเข้าข้างตัวเองทุกค่ำคืน
ว่าได้ยืนเคียงข้างเธอ
แต่ในความเป็นจริงนั้น
ฉันมันฝันลมๆเสมอ
แค่คำว่ารักและคิดถึงจากเธอ
ก็เพ้อว่าเธอรักกัน
ทั้งที่จริงแล้วไม่ใช่
เธอมีใครอีกหลายคนในใจนั้น
ให้ค่าเราเป็นเพียงแค่เพื่อนกัน
ที่เธอคิดถึงบางวันที่เหงาใจ
ฉันไม่อยากเป็นอย่างนั้น
เพราะว่ามันคิดมากเกินรู้ไหม
ยิ่งส่งเพลงและกำลังใจให้
ฉันยิ่งสั่นไหวขึ้นทุกที
ขอให้คนดีช่วยเห็นใจ
เผยความในใจให้รู้ที
ก่อนที่จะถลำรักมากกว่านี้
แต่อยากบอกคนดี
คำตอบที่ได้เป็นอย่างไร ...จะไม่เสียใจเลย
26 ตุลาคม 2547 12:39 น.
เวลา
font color=#DC3C00>ลมหนาวพัดโชยต้นข้าว
ความหนาวกัดกร่อนดวงจิต
น้าค้างพร่างพรมยอดไม้
ให้หนาวกายยิ่งนัก
ไม่ได้พบเจอเธอในวันนั้น
เพราะความจำเป็นบางอย่างของชีวิต
ที่ฉันต้องเป็นคนลิขิต
เพื่อความฝันของตัวเรา
กลับมาในวันนี้
กับหัวใจที่มีดวงเก่า
มาทวงคำว่ารัก ความคิดถึงสองเรา
ให้ป็นกำลังใจที่คอยเฝ้าให้ตลอดมา
หน้าส่วนตัว
1030
