17 ธันวาคม 2547 13:58 น.
เวลา
ฉันมันเอาแต่ใจใช่ไหม
เธอรู้ไหมที่เป็นแบบนี้
เพราะว่าเธอไม่เคยใยดี
ฉันคนนี้เลยอยากเอาแต่ใจ
ฉันรักเธอมากกว่าที่เธอรู้
ฉันแสดงให้ดูแล้วใช่ไหม
ว่ารักว่าห่วงเธอกว่าใคร
แต่ไม่เข้าใจเหมือนเธอไม่รับมัน
เรื่องที่เกิดไม่ได้ตั้งใจ
หวังว่าเธอคงจะอภัยให้ฉัน
เรื่องราวที่ผ่านวานวัน
ที่ทำไปนั้นเพราะน้อยใจ
อยากบอกให้เธอรู้
ว่าที่เป็นอยู่มันทรมานแค่ใหน
กับเรื่องราวที่ฉันทำให้ลำบากใจ
หากวันนี้เป็นไปได้
อยากอธิบายให้เธอเข้าใจกัน
16 ธันวาคม 2547 10:57 น.
เวลา
นานมากกับวันที่ไม่พบ
แต่ภาพเก่ายังไม่ลบเลือนหาย
กำลังใจที่ผ่านสายลมกระทบกาย
มันซึมผ่านหัวใจให้คิดถึงเธอ
เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหม
คำที่เธอพูดไว้ยังจำได้เสมอ
หรือว่าเธอลบคำนั้นจากใจเธอ
หรือคำที่พูดออกจากปากเธอไม่จริงใจ
ฉันคนไกลยังห่วงใยเหมือนเก่า
ยังคอยเฝ้าให้กำลังใจเธฮเสมอ
อีกนานไหมที่จะได้คุยกับเธอ
ถึงแม้นานเท่าไรยังเต็มใจจะรอ
3 ธันวาคม 2547 13:07 น.
เวลา
หลายอย่างที่ทำให้เราห่างกัน
จนฉันนั้นคิดว่าเธอไม่สนใจ
จึงเงียบเหงาอ้างว้างเดียวดาย
คล้ายหัวใจแตกสลายร่วงโรย
แต่เข้าใจว่าเธอก็รัก
แต่ไม่อาจมาบอกให้เข้าใจ
จึงเหมือนห่างไกลทุกที
แต่ว่าฉันยังรอคอยเธอนะ
รู้ดีว่าเธอมีกันในใจเสมอ
วันนี้ได้พบเจอกันฉันดีใจ
จะเก็บความรักไว้ให้เธอเท่านาน
25 พฤศจิกายน 2547 12:57 น.
เวลา
หลายอย่างผ่านเข้ามาในชีวิต
ดั่งฟ้าลิขิตอยู่เสมอ
บางคราเหงาจนน้ำตาเอ่อ
หลายอย่างที่พบเจอมันทำร้ายใจ
บางทีท้อแต่ใจบอกว่าอย่าถอย
ต้องเก็บความเศร้าสร้อยไว้
นึกถึงคำที่เธอนั้นมอบไว้
ก่อนที่เราต้องห่างไกลกัน
ฉันก็ยังรู้ดีว่ามีเธออยู่ข้างๆ
ความอ้างว้างจึงพลันหาย
แต่บางครั้งระยะทางที่ห่างไกล
ก็ทำให้หัวใจฉันอ่อนแรง
อยากเจอเธอวันนี้รู้ไหม
ช่วยเติมไฟหัวใจที่อับแสง
ให้ความรักที่อบอุ่นนั้นมาแทน
ขออ้อมแขนที่แสนอุ่นละมุน ..จากเธอ
23 พฤศจิกายน 2547 13:47 น.
เวลา
กลับมาแล้วใช่ไหม
ความห่วงใยของวันเก่า
ที่ปล่อยให้อ้างว้างเงียบเหงา
ที่ทนเฝ้ารอแสนนาน
วันนี้เธอเป็นอย่างไร
คงสะบายดีอยู่หรือเปล่า
คิดถึงเธอทุกคราวที่ห่างกัน
ยังคอยเธออยู่ตรงนี้
ที่ที่มีความห่วงหา
จากไกลสุดปลายขอบฟ้า
จากแววตาคนห่วงกัน
ไม่ได้ห่างไปใหน
ยังเก็บเธอไว้ในใจฉัน
ทั้งสุขทุกข์ที่ผ่านคืนและวัน
ยังคิดถึงเธอเช่นกันคนดี
หน้าส่วนตัว
811
