8 สิงหาคม 2546 13:01 น.
เวทย์
ถ้าเอาความประณีตมากีดกั้น
คงไม่ทันเวลาต้องค้าขาย
จากตุ้มข่าวิจิตรร้อยห้อยตรงชาย
ก็เลยกลายเป็นประดาสุมาลี
จากดอกพุดผุดผาดสะอาดสะอ้าน
แซมตระการกลีบผกามาแต่งสี
สับหว่างเกี้ยวทรงกลมสมส่วนดี
เหลือแค่มีมะลิลามาร้อยรวม
ด้วยสนนราคาน้อยกว่าน้อย
คนนั่งร้อยชีพล่มทุกข์ถมท่วม
ทางชีวิตมืดดำหวังกำกวม
หัวอกอ่วมอัดอั้นแทบกลั้นใจ
พวงมาลัยริมทางช่างรันทด
มิว่าอดหรืออิ่มต้องยิ้มไหว
ต้อนรับอย่างอบอุ่นละมุนละไม
ชักชวนให้ซื้อหาหน้าชื่นบาน
อะไรหรือสุนทรีย์แห่งชีวิต
ตอนนี้คิดแค่หาค่าอาหาร
และเผื่อขาดเผื่อเหลือพอเจือจาน
ลูกที่บ้านยังเยาว์ต้องเล่าเรียน
ใช่มาร้อยมาลัยด้วยใจรัก
ภาระหนักข้างหลังกุมบังเหียน
ทนหลังขดหลังแข็งล้าแรงเพียร
เอาศิลป์เปลี่ยนเป็นสินค้าน่าเห็นใจ
7 สิงหาคม 2546 08:57 น.
เวทย์
เราแยกคนต่างหากจากมวลสัตว์
ด้วยเครื่องวัดที่เน้นเป็นเงื่อนไข
คนต้องมีมโนธรรมนำจิตใจ
มิเผลอให้สิ่งเร้าเข้าครอบงำ
รู้บาปบุญคุณโทษมิโฉดเขลา
ไม่มัวเมาตัณหาบ้าระห่ำ
จิตสำนึกสิ่งเดียวคอยเหนี่ยวนำ
ไม่ไฝ่ต่ำปล่อยตัวกลั้วอาจม
อย่าปล่อยให้ใจปรุงความฟุ้งซ่าน
สัญชาตญาณสัตว์ป่ามาผสม
แล้วเหลวไหลเลวทรามตามอารมณ์
แต่รู้ข่มรู้คิดเกลาจิตตน
อาจมีบ้างบางคนวิกลจริต
เพราะข้องติดอยู่กับความสับสน
ตามวิสัยสัตว์บาปในคราบคน
ลืมเหตุผลถูกผิดลืมคิดตรอง
พ่อแม่ลืมอบรมบ่มนิสัย
คนชิดใกล้พากลั้วทางมัวหมอง
ก้าวผิดพลาดขาดธรรมนำครรลอง
ชีวิตต้องตกต่ำระยำลง
เพราะร่างคนแต่ใจไม่แผกสัตว์
ลืมถนัดถึงโทษโลภโกรธหลง
คนแบบนี้ชีวิตเมื่อปลิดปลง
แผ่นดินคงสูงขึ้นมามากกว่าเดิม
5 สิงหาคม 2546 16:43 น.
เวทย์
ครั้งโปรดเกล้าฯก็เข้าเฝ้าถวายสัตย์
หากตระบัดเสียง่ายง่ายไม่อายหรือ
ยิ่งอำนาจบาตรใหญ่อยู่ในมือ
ต้องยึดถือบริสุทธิ์ยุติธรรม
ในพระปรมาภิไธยที่ศักดิ์สิทธิ์
ควรยั้งคิดห้ามใจมิใฝ่ต่ำ
อย่าปล่อยให้ตัณหามาครอบงำ
จนชาวบ้านตาดำดำต้องเดือดร้อน
รำลึกไว้ว่าในหลวงของปวงราษฎร์
ทรงตรากตรำเพื่อชาติมิหยุดหย่อน
พระเมตตาแผ่ปกพสกนิกร
ทรงอาทรทุกข์สุขไทยทุกคน
สักเศษเสี้ยวแห่งพระจริยวัตร
เพียรนำมาปฏิบัติให้เกิดผล
สนองพระราชปณิธานอุทิศตน
ตั้งกมลสุจริตมิบิดเบือน
เพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม
ดำเนินตามรอยพระบาทอย่าคลาดเคลื่อน
ครองแผ่นดินโดยธรรม จำติดเตือน
ห้ามเลอะเลือนพลั้งเผลออำเภอใจ
เป็นตราชูยืนหยัดบรรทัดฐาน
ต้องสืบสานนิติธรรมนำทางไสว
หวังบังเกิดเกียรติยศปรากฏไกล
ประพฤติให้สมค่า ตุลาการ