24 กันยายน 2545 19:14 น.
เวทย์
เพราะหนทางข้างหน้าล้วนป่าหนาม
มีแต่ความวิบากยากฟันฝ่า
คนที่ทุกข์กัดกร่อนจนอ่อนล้า
จึงมิกล้าก้าวย่างอย่างมั่นใจ
ยิ่งเหตุการณ์ข้างหน้าเกินกว่าคาด
หากผิดพลาดพ่ายแพ้ยากแก้ไข
อยากให้เธออยู่ตรงที่ไม่มีภัย
ดีกว่าให้เธอมาร่วมฝ่าฟัน
ไว้แผ้วถางทางสักสายได้เสียก่อน
จึงค่อยย้อนคืนกลับมารับขวัญ
เพื่อคอยเป็นกำลังใจให้แก่กัน
และร่วมฝันร่วมสร้างทางชีวิต
เพียงแต่เธออดทนพอจะรอไหม
หากเธอไม่อยากรอก็ไม่ผิด
เธอย่อมมีอิสระที่จะคิด
จงใช้สิทธิส่วนนี้อย่างที่ควร
ไม่ถือเป็นสัญญามาผูกมัด
ไม่เร่งรัดตัดสินใจไม่รีบด่วน
มีเวลาถมไปให้ทบทวน
จะคำนวณแบบไหนตามใจเธอ
ต่อให้เธอไม่รอฉันก็รัก
และเธอจักอยู่ในใจเสมอ
กับวันที่ฉันสัญญากลับมาเจอ
ถ้ามาเก้อ ก็ถือว่ามาอวยพร
24 กันยายน 2545 16:16 น.
เวทย์
บนสะพานสายรุ้งข้ามคุ้งฟ้า
เราก้าวมาด้วยแรงแห่งไฟฝัน
หวังว่าสุดขอบฟ้าเบื้องหน้านั้น
ได้เห็นสิ่งที่ยึดมั่นมันเป็นจริง
ดอกไม้แห่งอุดมคติจึงผลิช่อ
นับวันรอฉลองชัยอย่างใหญ่ยิ่ง
ไม่แยแสสนใจใครท้วงติง
เห็นแต่สิ่งสวยสดโลกงดงาม
เพราะทุกทางทุกที่ล้วนมีมิตร
คอยร่วมคิดร่วมชะตาฝ่าขวากหนาม
ปลุกปลอบใจให้อุตส่าห์พยายาม
บอกว่าความสมหวังกำลังรอ
แล้วต่างคนก็ต่างอ้างภาระ
ถามเรา จะสู้ไปทำไมหนอ
ต่างเปลี่ยนเป็นเห็นแก่ได้ไม่เคยพอ
คอยลวงล่อเล่ห์ร้ายคล้ายละคร
จวบกระทั่งวันนี้ของชีวิต
เปลี่ยนความคิดไปมากจากแต่ก่อน
ไม่เหลือแล้วแววตาใครอาทร
มีแต่ซ่อนศัสตรามุ่งฆ่าฟัน
บนสะพานสายรุ้งข้ามคุ้งฟ้า
เราอ่อนล้าทั้งกายใจหมดไฟฝัน
เพราะความจริงที่ต้องเดินเผชิญมัน
ต่างจากวันโง่เขลาช่วงเยาว์วัย
23 กันยายน 2545 19:18 น.
เวทย์
ทุกทุกก้าวในวิถีของชีวิต
ความถูกผิดถูกวางบนทางแพร่ง
เป็นการเลือกที่ไม่มีใครชี้แจง
ทุกอย่างแฝงปริศนาน่างุนงง
เธอจึงต้องคอยระวังคอยยั้งคิด
หนทางผิดมักล่อใจลวงให้หลง
ทางเรียบง่ายปลายมักวกเข้ารกพง
พาเธอลงหุบเหวสิ่งเลวทราม
เธอต้องเลือกทางชันเลือกฟันฝ่า
เธอต้องกล้าต้องเก่งอย่าเกรงขาม
เธอต้องมุมานะพยายาม
เพื่อสร้างความฝันใฝ่ให้เป็นจริง
ถึงแม้มีบางครั้งเธอพลั้งพลาด
ต้องสามารถยิ้มรับกับทุกสิ่ง
ต่อให้เธอไร้หลักพอพักพิง
ก็ต้องหยิ่งพอจะสู้อยู่ลำพัง
ขอแค่มีหัวใจไว้ใฝ่ฝัน
ตราบมีวันพรุ่งนี้ย่อมมีหวัง
ทำทุกสิ่งที่ควรทำเต็มกำลัง
คิดทุกครั้งก่อนที่จะทำอะไร
และอย่ายอมเหนื่อยหน่ายยอมพ่ายแพ้
ถึงอ่อนแอก็อย่าน้ำตาไหล
ขอเพียงเธอไม่ท้อสู้ต่อไป
ทุกเส้นชัยพร้อมสำหรับต้อนรับเธอ