19 ตุลาคม 2545 14:25 น.
เวทย์
อาจมิใช่บทกวีที่แสนหวาน
เพราะขาดจินตนาการละเอียดอ่อน
แค่เก็บความในใจใส่บทกลอน
ทุกวรรคตอนเหล่านี้คือชีวา
ยิ่งมิใช่บทกวีเพื่อชีวิต
เพราะมืดมิดสัจธรรมที่ล้ำค่า
เป็นได้เพียงลำนำธรรมดา
ตามประสาคนที่มีหัวใจ
ประสาคนดื่มด่ำธรรมชาติ
จนมิอาจเก็บซ่อนความอ่อนไหว
รักสายน้ำ ขุนเขา ลำเนาไพร
รักดอกไม้ทุกดอก รักหมอกบาง
รักกระทั่งกิ่งไม้และใบหญ้า
รักลำแสงอุษาเมื่อฟ้าสาง
รักกรวดหินเม็ดทรายที่รายทาง
รักน้ำค้างทุกหยด รักบทกวี
แค่ฟังเสียงนกกาก็ว่าหวาน
เคลิ้มวิญญาณหลงใหลได้เต็มที่
เห็นแสงดาวพราวฟ้ายามราตรี
สวยกว่าแสงแห่งมณีเจียระไน
และรักคนที่รักสิ่งเหล่านี้
เพราะว่ามีความคิดฝันร่วมกันได้
สบตากันเท่านั้นก็พอเข้าใจ
ต้องบอกไหมว่าฉันนั้นรักเธอ
19 ตุลาคม 2545 09:11 น.
เวทย์
.....เลบงแบบมีแต่เบื้อง..............บรรพกาล
เสริมส่งศิลป์สืบสาน....................สื่อไว้
คือโคลงซึ่งคราวขาน...................ขับกล่อม เสนาะเฮย
ควรค่าตราเตือนให้....................แจ่มห้วงหทัยชน
.....บทนิพนธ์อันแน่แท้...............ของไทย
เป็นเยี่ยงแยบยลไป...................อย่างนี้
เจ็ดเอกสี่โทไข............................ครบแห่ง
หมายเช่นโคลงแบบชี้.................ช่วยให้เห็นผัง
.....รังสรรค์อันพร่างแพร้ว...........แววกวี
คือย่อความตามคดี......................เด่นถ้อย
คุณลักษณ์แห่งโคลงมี..................มาเนิ่น นานนอ
ฤาใช่ไพเราะร้อย........................แก่นไร้เลือนสาร
.....ลาญความลามเรื่องร้าย..........กลายจำ- นงเฮย
เหลิงเล่นกลบทนำ......................หน่ายเนื้อ
โคลงเคลงฟั่นเฝือคำ...................คือเปล่า เปลืองแฮ
เริงร่ายกลายรกเรื้อ....................เล่ห์นี้ดีหรือ
.....เชลงลักษณ์จักสื่อให้..............เห็นงาม
เรียงร่ำรสคำความ......................คู่คล้อง
ปรุงเสียงแต่งศัพท์ตาม...............พึงแต่ง
ครบเครื่องคือพจน์พ้อง...............พร่างแก้วกลเฉลย
.....เผยภาพผุดผ่านถ้อย..............โคลงแถลง
เผยเรื่องโลกทัศน์แสดง..............สู่ด้าว
เผยธรรมที่นำแสง......................เย็นสว่าง
เผยแก่นแทนเปลือกน้าว...........นิ่งเคลิ้มคะนึงฝัน
18 ตุลาคม 2545 12:51 น.
เวทย์
เมื่อคำเดินดำเนินความตามไปด้วย
คำจะสวยก็ตรงที่มีความหมาย
ความคิดเน้นเด่นชัดอรรถาธิบาย
คำพริ้งพรายไพเราะพอเหมาะพอดี
ถ้าความขาดคำสื่อคือเปล่าว่าง
คำอยู่อย่างเลื่อนลอยด้อยราศี
ครบคำ-ความจึงครบรสบทกวี
กล่อมผู้ที่สดับถ้อยเคลิ้มคล้อยตาม
15 ตุลาคม 2545 10:07 น.
เวทย์
ลุงน่ะเริ่มเขียนกลอนก่อนหลานเกิด
ไม่เลอเลิศแต่มิใช่ไร้ชื่อเสียง
เพราะครุ่นคิดประดิษฐ์ถ้อยมาร้อยเรียง
มิใช่เพียงปากพล่อยคอยถากคน
ด้วยเคารพบทกวีว่ามีค่า
สูงเกินกว่าหยิบใช้ไร้เหตุผล
รำลึกไว้ว่าชั้นปัญญาชน
ไม่ทำตนเกะกะเที่ยวระราน
ทุกบทกลอนสะท้อนเงาให้เขาเห็น
ชี้ว่าเป็นบัณฑิตรู้คิดอ่าน
ไม่แบ่งพวกแบ่งชั้นไม่อันธพาล
แต่เจือจานน้ำใจให้ผู้คน
ลุงอาศัยบทกวีชี้ถูกผิด
เหมือนบอกทิศผู้หลงทางสร้างกุศล
ถ้อยต่ำช้าสามานย์ประจานตน
หรือเพ้อบ่นไร้สาระจะไม่ทำ
จึงพอให้เขายอมรับแล้วนับถือ
ซึ่งก็คือผลที่ใจไม่ใฝ่ต่ำ
ไม่เคยให้ตัณหามาครอบงำ
เพราะว่ากรรมย่อมสนองเจ้าของเอง
11 ตุลาคม 2545 10:11 น.
เวทย์
เริ่มจากที่มีรอยเท้าก้าวเดินผ่าน
พอเนิ่นนานเกิดเป็นทางไว้ย่างก้าว
ไม่ว่าทางสายนั้นสั้นหรือยาว
บอกเรื่องราวหลากหลายเหมือนลายแทง
จากจุดเริ่มก้าวรุดสู่จุดหมาย
ทางหนึ่งสายทอดไปถึงอีกหนึ่งแห่ง
ขอเพียงเธอยังไม่ไร้เรี่ยวแรง
อาจถึงแหล่งที่อยากไปตามใจคิด
เพียงกำหนดเส้นทางวาดวางไว้
เพื่อมิให้เคว้งคว้างเดินทางผิด
นอกจากทางที่มีอยู่ต้องรู้ทิศ
เผื่อทางปิดก็จำเป็นเปลี่ยนเส้นทาง
แม้ไม่มีเส้นทางอยู่ข้างหน้า
จงฟันฝ่าอย่ายอมให้อะไรขวาง
ทะเลลึกเขาสูงชันมากั้นกาง
คนยังสร้างทางได้ไม่จำนน
การไปสู่จุดหมายปลายทางฝัน
ข้อสำคัญคือสังเกตใช้เหตุผล
เดินตามทางที่กำหนดอย่างอดทน
หากวกวนเวียนวงอาจหลงทาง
อย่าประมาทขาดระวังจนพลั้งผิด
อย่าสิ้นคิดยอมแพ้แก่สิ่งขวาง
อย่าหลงเล่ห์ที่ปกคลุมปิดหลุมพราง
ห้ามอีกอย่างคืออย่าหลับตาเดิน
หน้าส่วนตัว
1453
