19 มิถุนายน 2546 18:27 น.
เวทย์
ไม่มีคำพร่ำพรอดหรือออดอ้อน
ไม่มีกลอนหวานซึ้งซึ่งชวนฝัน
มีแค่ความจริงใจให้แก่กัน
และยืนยันแน่นหนักว่ารักเธอ
แม้ไม่อาจอบอุ่นละมุนละม่อม
แต่ก็พร้อมจะทำสม่ำเสมอ
ไม่เอาใจมากจนเหมือนปรนเปรอ
แต่มิเผลอเมินเฉยละเลยกัน
เป็นชีวิตสงบเงียบแบบเรียบง่าย
มิหลากหลายรสชาติขาดสีสัน
แต่ทุกข์สุขทุกส่วนล้วนแบ่งปัน
เธอกับฉันเคียงข้างร่วมทางไป
ทั้งหมดคือข้อเสนอฝากเธอคิด
กับชีวิตเช่นนี้ยินดีไหม
อย่ารีบร้อนรวบรัดตัดสินใจ
แต่ขอให้ถี่ถ้วนทบทวนดู
หลังใคร่ครวญรอบคอบค่อยตอบฉัน
จะคอยวันแก้วตามาครองคู่
วันที่ใจเปี่ยมสุขทุกอณู
แม้ไม่รู้เมื่อไรเต็มใจรอ
13 มิถุนายน 2546 09:34 น.
เวทย์
ถ้าแค่เพียงเรียงคำร้อยสัมผัส
โดยมิจัดเนื้อความตามวิสัย
มิมีสักวรรคตอนที่สอนใจ
กระทั่งใครหลงอ่านก็ผ่านเลย
คงมิใช่บทกลอนสุนทรภู่
ที่คงคู่กาลเวลาอย่างผ่าเผย
ทุกคำคือมนต์ขลังเหมือนดังเคย
อาจใช้เอ่ยใช้อ้างอย่างตำรา
อ่านแล้วเคลิ้มแล้วคล้อยพลอยได้คิด
กล่อมเกลาจิตสำนึกเมื่อศึกษา
เป็นบทกลอนซ่อนกลแฝงมนตรา
ท่านเสกมาสำหรับประทับใจ
ตามรอยเท้าท่านครูต้องรู้คิด
อย่าหลงผิดหลงทางอย่างเหลวไหล
ถ้ามีแค่เล่นคำสัมผัสใน
นั่นมิใช่แบบอย่างทางกลอนครู
25 พฤษภาคม 2546 13:09 น.
เวทย์
ตะวันเริ่มรอนรอนราวอ่อนล้า
เหน็ดเหนื่อยมานานมากผ่านขวากหนาม
กับความฝันสวยสดโลกงดงาม
ใช่แค่ความเพ้อฝันวันเยาว์วัย
ทบทวนความรู้สึกความนึกคิด
ทางชีวิตทอดผ่านกาลสมัย
เพราะระวังสังเกตค้นเลศนัย
จึงปลอดภัยหลีกพ้นเล่ห์คนพาล
เพียงยืนหยัดศรัทธาค่ามานุษย์
ว่าสูงสุดเหนือสัตว์เดียรัจฉาน
ตราบไม่มอดหมดสิ้นจิตวิญญาณ
ก้าวแห่งการสร้างสรรค์ย่อมมั่นคง
เกิดรอยเท้าทบสร้างเส้นทางใหม่
เชื่อมสายใยปัญญาอานิสงส์
พร้อมกับที่ศีลธรรมยังดำรง
คอยเสริมส่งศักดิ์ศรีชีวิตตน
บนโลกกว้างทางไกลมีไฟฝัน
ที่รอวันทอแสงทุกแห่งหน
หากมิใช่สัตว์บาปในคราบคน
สัมฤทธิ์ผลย่อมไม่อยู่ไกลตา
หลังตะวันรอนรอนตอนพลบค่ำ
ม่านสีดำคลี่ตัวทั่วเวหา
เกิดผลลัพธ์จากแรงแห่งศรัทธา
ดาวบนฟ้าผืนเดิมเพิ่มอีกดวง
15 พฤษภาคม 2546 12:52 น.
เวทย์
จากวันที่ย่างเท้าเข้ามาเยี่ยม
ในโลกเปี่ยมน้ำใจเติมไฟฝัน
แทบทุกคนที่นี่มีให้กัน
เป็นของขวัญต้อนรับประทับใจ
ทุกทุกวันผันผ่านความหวานเพิ่ม
ค่อยค่อยเติมรักต่อผลิช่อไสว
พร้อมพร้อมกับช่วงกาลที่ผ่านไป
คล้ายคล้ายใยแน่นเหนียวยึดเหนี่ยวกัน
ไมตรีจิตมิตรภาพอันซาบซึ้ง
ปลอบใจซึ่งโศกทุกข์จนสุขสันต์
มีความรักหยิบยื่นเต็มตื้นตัน
มีความฝันสร้างเสริมเติมเรี่ยวแรง
จากคนที่ไฟฝันใกล้วันดับ
ก็ฟื้นกลับเป็นรวีที่โชนแสง
ความเป็นฉันวันนี้ที่เปลี่ยนแปลง
คือผลแห่งน้ำใจเธอให้มา
จึงต้องย้ำคำนี้ที่อยากเอ่ย
เพื่อเปิดเผยความรู้สึกสำนึกค่า
แม้เป็นแค่ถ้อยคำธรรมดา
คือคำว่า ขอบใจ ให้ทุกคน
27 เมษายน 2546 09:33 น.
เวทย์
หวานคำหวานหว่านล้อมกล่อมข้างหู
รู้ทั้งรู้เป็นแค่เล่ห์เสน่หา
แต่แรงใคร่ไฟรักคอยชักพา
อนิจจาแมลงเม่าบินเข้าไฟ
คือโศกนาฏกรรมที่ซ้ำซาก
เปลวเพลิงจากราคะจะเผาไหม้
ป่วยการหาอุทาหรณ์ช่วยสอนใจ
มิว่าใครก็ห้ามยาก.เธออยากลอง
หน้าส่วนตัว
1486
