29 มิถุนายน 2550 07:50 น.
เวทยา
...๏รัตติกาลนานหนอที่ท้อแท้
ใช่เพียงแค่ค่ำคืนที่หม่นหมอง
แต่คือที่ชีวิตผิดใจปอง
ซึ่งเป็นที่ครรลองผิดดำเนิน...
...๏ใต้พรายพรมลมหนาวช่างเปล่าเปลี่ยว
จากดายเดียวความหวังช่างห่างเหิน
เจ้าดวงใจไร้สุขทุกข์เหลือเกิน
ยากเผชิญความจริงแม้สิ่งใด...
...๏โอ้ความเหงาเพียงเราเท่าที่เห็น
สิ่งที่เป็นสับสนใครทนได้
โอ้หนาวเหน็บเจ็บซึ้งถึงขั้วใจ
คงต้องทนต่อไปอีกไกลนาน...
28 มิถุนายน 2550 07:45 น.
เวทยา
๏ ทุกเส้นสายลายล้ำในคำกลอน
คืออาภรณ์แต่งแต้มแซมภาษา
วรรณศิลป์ชิ้นเอกสรรค์เสกมา
รจนา"ค่าล้ำ...คำกวี"
๏ ทุกบาทบทสดสวยอำนวยผล
จากตัวตนหนทางต่างวิถี
เป็นทรัพย์สินจินดาราคาดี
อันวาทีสรรค์สร้างกลางฤทัย
๏ ทุกกลอนกาพย์ราบรื่นได้ชื่นชม
คือคารมสมจิตพิสมัย
ดั่งยินเสียงเพียงฟ้าสุราลัย
ตราสนิทติดใจไปแสนนาน
๏ บทกวีใช่แค่แต่ภาษา
คือความงามล้ำค่าเกินว่าขาน
จะคงอยู่สืบทอดตลอดกาล
กว่าใจจารคลาดเคลื่อนจะเลือนลืม...
...มาลงครั้งแรกครับ ฝากตัวด้วยละกันครับผม...
หน้าส่วนตัว
1021
