30 ตุลาคม 2550 16:55 น.
เวทยา
นับนานวารเวลา...
บ่วงชะตาพาพิศลิขิตฝัน
บนทางเดินเหินห่างหว่างชีวัน
ถึงคราวครันพลันพรากลำบากใจ
ใช่เจ้าจำทำผิดชีวิตหนอ
จึงต้องรอท้อทดหมดอาศัย
ต้องจากจรอ่อนล้ากว่าอาลัย
แต่เหตุใดใยเห็นเป็นเช่นนี้
ใจดวงน้อยคอยครวญยังป่วนปั่น
จะห้ำหั่นอันใดก็ใช่ที่
จมกับฝันวันเก่าเท่าที่มี
ให้หลีกลี้หนีหายไม่ง่ายเลย
จวบราร้างทางหยุดที่สุดสาย
เจ้ากลับกลายหน่ายหนักความรักเอ๋ย
ที่เจนจบอบอุ่นเพียงคุ้นเคย
ที่ครองเชยเย้ยหยันเพียงวันคืน
นั่งโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาใต้เงาฟ้า
แสงดาราน่าชมกลับขมขื่น
ยิ่งฟ้าเลือนเหมือนย้ำยิ่งกล้ากลืน
จะหยัดยืนฝืนทนเหตุผลใด
แล้วแผ่กายหมายคอยน้อยใจฟ้า
จะบีทาตราตรึงไปถึงไหน
วอนชะตาพาพิศลิขิตใจ
อยากมีใครได้ชมดังสมปอง
หากได้ฤกษ์เบิกฟ้าเวลานี้
ขอสักทีที่ซึ่งหนึ่งสนอง
ประทานหวังครั้งใหม่มอบให้ครอง
จะจับจองรองรักไม่หักคลาย
หวังประทานผ่านฟ้าลงมาฝัน
อัศจรรย์วันใดคงไม่สาย
หวังใจทุกข์สุขล้นจนบั้นปลาย
หวังเคลือบคลายวายวอดตลอดกาล
ณ.วันนี้มีตนเพียงคนเดียว
จะข้องเกี่ยวเปลี่ยวใจใครสงสาร
มีเพียงหวังดังว่าฟ้าประทาน
นานเท่านานกาลใดสมใจเอย...
...หวังว่า ฟ้าประทาน...
25 ตุลาคม 2550 13:27 น.
เวทยา
...ซุกใต้หมอนนอนหลับลงกับฝัน
หนีสิ่งอันรุมเร้าเฝ้าตามหา
โกลาหลปนปานเคยผ่านมา
ปรารถนาอบอุ่นจะหนุนอิง
บนโลกหล้าท้าทายคล้ายกลั่นแกล้ง
คอยแอบแฝงหลอกลวงทุกปวงสิ่ง
ทั้งดวงใจไถ่ถามความเป็นจริง
คงยากยิ่งกว่าเราเข้าถึงมัน
อยากจะหลีกปลีกตัวจากมันหมอง
สู่สิ่งใดใฝ่ปองครองความฝัน
ค้นหาห้วงดวงใจไปพร้อมกัน
แล้วฉับพลันเข้าคู่สู่นิทรา
โลกความจริงยิ่งเย้าทำเราเหนื่อย
บนเปล่าเปลือยกิเลสเจตตัณหา
กี่บาปบุญหมุนคว้างหว่างเวลา
กล่อมวาจากรอกหูไม่รู้ตัว
โลกความฝันอันใดใช่เราหลง
เพียงความสุขมันคงอยู่ท้นทั่ว
เพียงหลอมใจชั่วหนึ่งจากความกลัว
เผื่อหมองมัวหมดบ้างเป็นครั้งคราว...
22 ตุลาคม 2550 02:18 น.
เวทยา
ทรวงซาบซ่าน...
เวลาวารผ่านแล้วกลับแคล้วหาย
เวลาสุขสุขสันต์จนวันวาย
เวลาคลายคลายสิ้นทั้งยินดี
เมื่อกาลจรก่อนเก่าเข้ากาลใหม่
จากคราวใดเคยชมทุกสมศรี
ห้วงอดีตผ่านมาทุกนาที
ยังคงที่เปรียบเหมือนไม่เลือนลาง
ณ.บัดนี้ใจจำยังพร่ำเพ้อ
หมายละเมอกำจัดที่ขัดขวาง
หวังดำเนินเดินสับกลับหนทาง
สู่กึ่งกลางสิ่งสรรพประทับใจ
จนวันนี้ไม่เป็นดั่งเช่นฝัน
ฝันที่มันขานต่อพอสดใส
ฝันจะย้อนทอนท้าเวลาไป
ยากทางใดจะพาคืนหามัน
เวลาเอยเย้ยกาลผ่านมาแล้ว
จะจับแจวแนวทางคงพลางหยัน
จมกับสิ่งมิ่งหมายปลายชีวัน
เผื่อหวังมันคืนกลับประทับใจ...
หน้าส่วนตัว
1356
