5 ธันวาคม 2546 17:35 น.
เลิฟลี่
ชุลมุนมอต้น ตอนที่ 4 คะแนน คำถาม พรางตัว
ช่วงตอบคำถามตอนบ่าย
"เอาละคับ เราจะประกาศผลคะแนนการสเก๊ตรูปกันแล้วนะครับ เริ่มจากทีมที่1 ก่อนครับ น้องแท็ปได้
10 คะแนน" พี่เอกพูด
"เห็นมั้ย ชั้นบอกเธอแล้ว ว่าเธอต้องได้สิบ ไม่เชื่อแม่หมอพยากรณ์อย่างชั้น" แบงค์พูด
"น้องปุ๊คได้ 9 น้อง นุ่นได้ 9 คอร์ดได้ 7 โชคได้ 7 รวมทีมที่ 1 ได้...42 แต้มครับรวมของเดิม
4แต้ม เป็น 46 แต้ม"
"เย้! กลุ่ม 2 นะ ตามกลุ่มเราไม่ทันหรอก แบบว่าอะนะ คนหน้าตาดี อะรัยมันก็ดีไปหมด" คอร์ดพูด
"ก็แบบว่าละนะ คนที่ไม่เคยชะโงกดูเงาตัวเองไปหมด มันก็พูดอะรัยเอียนๆ คอยดูกลุ่ม 2 ของ
ชั้นละกัน" หลินพูดโต้ตอบ และทั้ง2 ก็เชิดใส่กัน
"ต่อไปกลุ่มที่ 2 เบนซ์ได้ 10 คะแนนครับ แบงค์ 7 คะแนน แพนดี้ 9 คะแนน โจ 7 คะแนน หลิน 10
คะแนน รวมกลุ่มที่ 2 ได้..... 43คะแนน รวมของเดิม 6 เป็น 49 แต้มคร้าบบบ"
"เห็นมะ คนสวยอยู่ทีมไหนมันก็รุ่ง ไม่เหมือนคนบางคนหล่อก็ไม่หล่อ เจือก... อีก" หลินพูดกระทบ
กระทั่งคอร์ด " หยั่งกะตัวเองสวยแหละ อี หมู" ก่อนที่ ทั้งคู่ จะไปมากกว่านี้
"ต่อไปตอบคำถามค่ะ" พระแม่มาโปรด "เรามีคำถาม100 ข้อนะค่ะ ใครตอบถูกทีมนั้นจะได้ ข้อละ
1 แต้ม โกย คะแนน เยอะๆ นะค่ะ" พี่มดพูด นาทีระทึก
"3y+22x-34x+3.25=3569 จงหาคำตอบของสมการค่ะ" ทุกคนทำหน้าเหลอกันไปหมด แบบว่า
กุ กะลังเข้า มอ 1 เนี่ย เล่น กุ แบบนี้แล้วเหรอ งง ๆ สาด งง พี่ๆเลย รีบ แก้ คำถามกันเป้นแถว
" เอาใหม่ ค่ะ เอาใหม่ๆ ประเทศไทยมีกี่จังหวัดค่ะ" ทีงี้ แย่งกันตอบเชียว และ คำถาม ก็ ผ่านไปข้อ
ที่ 2 3 4...... ไปเรื่อยๆ จนถึง คำถามที่ 100 ทุกคนแย่งกันตอบ หัวแตกหัวแตน หลิน กะ คอร์ด ยัง
กัดกันเหมือนเดิม และ ข้อ ที่ 100 เสร็จสิ้น
"อ้าวน้องๆ ค่ะ ตอบคำถามกันเสร็จ หมดแล้วนะค่ะ คะแนนน้องๆ สูสีกันมากกก เอาละ ประกาศละ
ทีมที่ 1 ....ได้ 57 แต้ม รวมแล้ว 103 แต้มค่ะ ทีมที่ 2 ได้ 43 แต้ม รวมแล้ว 92 แต้ม" กลุ่มที่ 1 นาย
คอร์ด ยังกัดกะ หญิงหลินเหมือนเดิม ฮาาาา
แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันอาบน้ำ มาทานอาหารเย็นกัน เพื่อนเตรียมพร้อมกิจกรรมการพรางตัว...
"เห้อออ ไม่อยากพรางตัวเลย ทำหยั่งกะเป็นทหาร" โจรำพึง "
"แล้วเราอยากเหรอ" เบนซ์พูด "กุ กลัว ผี "
"เราเนี่ยกลัวผิวเสียที่สุดเลย ผิวเนียนๆ ไม่น่าเลย เห้อ หมดสวยก็คราวนี้"หลินพูด
"โห นังหมูกลัวผิวเสีย" แบงค์พูดประชด "เราก็กลัว" แพนดี้พูด
"อันนี้ก็อีกคน เป็นลูกผู้ดีมาจากไหน กลัวผิวเสียเนี่ย ดูอย่างชั้นสิ ป้องกันตลอดเวลา เนี่ย
ทั้งโลช่ง โลชั่น เตรียมมาหมด พวกเธอไม่รู้จักซื้อ แล้วทำเป็นบ่น" แบงค์ขาวโชว์กระเป๋าโลชั่นที่เต็ม
ไปด้วยสิ่งประทินผิวมากมาย และก็โดนเอากองไว้แถวนั้น และโดนลากไปพรางตัว
พี่มด พี่ผึ้ง พี่เอก พี่ต่อ พี่เหมียว พี่หมู พี่ไก่ พี่หมี ก็ช่วยกันละเลงหน้าของน้องๆจนเละเลย
และก็เข้าสู่กิจกรรมการพรางตัว อันตื่นเต้น เร้าใจ และเข้านอนด้วยความหมดแรง....
- อ่านต่อวันหลัง -
5 ธันวาคม 2546 17:34 น.
เลิฟลี่
ชุลมุนมอต้น ตอนที่ 3 The Game AnD ผี
หลังจากที่ทุกคน ขึ้นเขาลงห้วยมาอย่างสะบักสะบอมและ อาบน้ำกันเสร็จเรียบร้อยก็มารวมกันที่
กองไฟ พี่ๆมีเกมส์ต่างๆมากมายให้น้องๆ ได้เล่น เริ่มเกมส์แรก เหยียบลูกโป่ง คือทุกทีมต้องส่งตัว
แทนมา ทีม ละ 1 คน กลุ่มแรกเบนซ์ออก กลุ่มที่ 2 คอร์ด กลุ่มที่ 2 ชนะ
"เก่งจังเลย นะเบนซ์" แพนดี้พูด " แบบว่า เบสิก อ่ะนะ" เบนซ์พูดแบบกวนตีนมากๆ
พี่ๆให้น้องๆทุกคนได้เล่นเกมส์กันทุกคน มี 10 เกมส์ มีหลับตากินกล้วย ปิดตาตีหม้อ เกือบตีโดน
เพื่อนๆ แว้ว กระโดดกระสอบ ล้มลุกคลุกคลานมาก ขี่ม้าชิงเมือง พันมัมมี่ วิ่งเปลี้ยว ชัคเย่อ
เป่าแป้ง ปั้นหุ่น และเกมส์ต่างๆก็จบลง
"รวมคะแนนในเกมส์วันนี้นะค่ะ ซึ่งเราจะเก็บคะแนนไปเรื่อยๆ และจะมีการประกาศผลทีมที่ชนะในวัน
สุดท้ายค่ะ ทีมที่ 1 สี่แต้มค่ะ ทีมที่ 2 หกแต้มค่ะ" เพื่อนๆดีใจกันยกใหญ่ และอวดว่าคะแนนชั้นเยอะกว่า
ตามประสาเด็กมอ 1 สุดบ๊อง ฮา
"น้องๆเข้านอนได้แล้วค่ะ พรุ่งนี้เราจะตื่นมาทำกิจกรรมกันต่อนะค่ะ"
"ค่ะ/คับ" แล้วทุกคนก็ต่างแยกย้ายเข้านอนเตนท์ของตนเอง
ตกดึก ประมาณ ตี4 แบงค์ลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำ
"ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดด อ๊ายยยย ช่วยด้วยยยย ผีหลอก กรี๊ดดดดดด"
เสียงแบงค์ดังมาก ปลุกทุกคนตื่นทั้งหมด
"อะไรค่ะน้องแบงค์ เกิดอะไรขึ้น" พี่เหมียวถาม
"ผะ ผะ ผะ ผะ ผี ครับ ผี หลอกกกก" แบงค์ขาวพูดสั่นงกๆ ไปทั้งตัว "อะไรนะ" พี่ต่อถาม
"เดี๋ยวพี่ไปดูให้ครับ" แล้วพี่ต่อก็เดินไปดู "โ แค่ต้นกล้วยเอง น้องคงตาฝาดเองล่ะ" พี่ต่อพูด
" โห แบงค์ กำลังหลับสบายเลย" เบนซ์พูด "จริงด้วย" ทุกคนค้อนแบงค์ และเข้านอนต่อ
ตี 5 " อ้าว น้องๆตื่นกันได้แล้ว นี่ก็ใกล้สว่างแล้วนะ เรามาออกกำลังกายกัน"พี่เอกพูด "ค่ะ/ครับ"
แล้วทุกคนก็เรียงแถวกัน เต้นแอโรบิคแตนซ์ แต่แบงค์เต้นอาเซเดเฮเฉยเลย และพี่เขาก็เปิดเพลงมาก
มายก่ายกอง ตามคำขอของแฟนๆ ที่รีเควสกันเข้ามา และก็มาตั้งวงทานข้าวเช้ากัน ที่ทุกๆคนช่วยกันทำ
อย่างเอร็ดอร่อย
"ใครทำอาหารหรอค่ะ" หลินถาม
"จะใครซะอีกละค่ะ" แบงค์พูดและ ทำตาปริบๆไปมา
"มึง ทำตอนไหนว่ะ เหี้ย พี่เหมียวกะพี่ผึ้งตะหากที่ทำ" เบนซ์ด่าแบงค์ แบงค์แทบเก็บเศษหน้าไม่ทัน
"น้องๆค่ะเรามาสเก๊ตภาพกันนะค่ะ ทำสุดฝีมือเลยตอนนี้เราจะเก็บคะแนนอีกแล้วหล่ะ" ทุกคนไปรับ
อุปกรณ์ที่พี่ต่อ และต่างตั้งใจสเก๊ตภาพกันอย่างขะมักขะเม้น บ้างก็สวย บ้างก็ม่สวย
"แท็ปวาดสวยจัง" แบงค์ชม
"สวยที่ไหนเล่า" แท็ปพูดแบบว่าไม่ค่อยเลย และทุกคนก็เอาไปส่ง จะมีการประกาศคะแนนในช่วงบ่าย
ช่วงตอบคำถาม....
-อ่านต่อวันหลัง-
5 ธันวาคม 2546 17:33 น.
เลิฟลี่
ชุลมุนมอต้น ตอนที่ 2 Go! สู่ค่ายฮาเฮ
ตี 2 ที่โรงเรียนเซนต์N
"ห้าววว หาว....ทำไมพี่เค้าถึงให้เรามาตอนตี 2 นะไม่เข้าจัยเล้ยย ง่วงนอน" เบนซ์พูด
"นั่นดิทำไมนะ หาวว"หลินตอบ
"เราว่าพี่เขาต้องให้เราออกกำลังกายแน่ๆเลย" แท็ปพูด
"เราว่าพี่เค้าต้องให้เราทำข้าวต้มรอบดึกกัน" โจพูด
"Noๆๆๆๆ My Friend ทั้งหลายพี่เค้าให้เราประกอบหุ่นยนต์ตะหาก" คอร์ดพูด
"บ้าสิคอร์ดเราว่าพี่เค้าต้องให้เราร้องเพลงแน่ๆเลย" โชคพูด
"เราว่าซ้อมเต้นลีลาศ" แบงค์พูด
"ไม่! พี่เค้าต้องให้เราทดสอบความกล้าแน่ๆเลย" ปุ๊คพูด
"เราว่าพี่เค้าฝึกสปิริตว่าพวกเราจะมาได้ไม๊แน่ๆ" แล้วทุกคนก็เถียงกันโวยวาย เสียงอันเงียบสงบโดน
กลบเพราะเสียงเจี้ยวจ้าวพวกนี้
"หยู้ดดดดดด หยุด... โน่นพี่เขามาแล้วถามกันเลย" แพนดี้ยั๊วะมาก
"ทำไมพี่ๆถึงต้องให้พวกเรามาตอนตี 2 ละคับ/ค่ะ" ทุกคนพูดพร้อมกัน
"อ๋อ พี่ไต้องการให้น้องๆเตรียมตัวก่อนค่ะ กลัวน้องๆลืม เราจะออกเดินทางตอนตี 4 เพราะน้ำตกไกล
มากๆเลย" พี่เอกพูด ทุกคนโวยวาย และต่างงีบหลับกันคนละมุม และโดนปลุกตอน ตี 4
"อ้าวน้องๆ พร้อมกันหรือยังงง" พี่เหมียวถาม
"พร้อม!"
"พร้อมแล้ว ช้าอยู่ใย ไปเล้ย Lets go!!!"
"เย้ๆๆๆ" แล้วก็เริ่มก้าวแรกออกไป
"เดี๋ยว! อย่าพึ่งไป ลืมอะไรแล้วเหรอ" พี่ผึ้งพูด "อะไรค่ะ"
"ก็ต้องจับกลุ่มโดยการจับฉลากก่อนค่ะ" พี่ผึ้งพูด
"จริงด้วย เรามาจับกลุ่มโดยจับฉลากกันเถอะ" พี่เอกพูด
"ตื่นเต้นจัง" ทุกคนพูด ผลการจับฉลากแบ่งกลุ่มมี 2 กลุ่ม กลุ่มละ 5 คน
กลุ่ม 1 The MangGang มี นุ่น แท็ป โชค ปุ๊ค คอร์ด
กลุ่ม 2 The Five The He The Gun มี เบนซ์ แบงค์ โจ หลิน แพนดี้
"น้องๆ มีกลุ่มกันแล้วไช่ไม๊ค่ะ" พี่มดถาม "ค่ะ/คับ" "งั้นเราไปกันเลย"
"เดี๋ยว!หยู้ดด" "อะไรอีกล่ะ" ทุกคนถาม "ไม่ลืมอะไรแล้วนะ"
"เออ" "งั้นก้อไปเลย ไปแต้ๆ แล้ว " "เย้!" แล้วก็ขึ้นรถไปลงที่ปากทาง แล้วให้เดินเข้าไปอีก 2 กิโล
"โอ้ย! เหนื่อยจังเล้ยยยย" แท็ปพูด
"อะไรกันแค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว" เบนซ์พูด "เราต้องสู้ต่อไปอีกตั้ง 5 วัน"
"สู้ต่อไป เย้!" แล้วก็ดินไปจนถึงน้ำตกกันตอน 8 โมง แว้ว
"ว้าวว สวย" ทุกคนเห็นน้ำตกก็ตะลึงจนหายเหนื่อยกันเลย แต่มีคนเดียวที่หมดแรงแต่กลางทางจึงนอน
เกยหาดอยู่อย่างนั้น คือแบงค์" แล้วทุกคนก็ช่วยกันสร้างเตนท์ ทานอาหารกลางวันในสันแรก และชมป่าไม้
ชมน้ำตก
"สวยจังเน๊อะ" แท็ปพูด "ใครๆเขาก็ว่าสวยกันทั้งนั้น" หลินพูด
"เรากลังตกจังเลย" แท็ปกลัวจนขาสั่น แล้วทุกคนก็ชมป่าไม้อันสวยงาม ขึ้นป่าลงเขา ลุยน้ำลงห้วยมา
อย่างสะบักสะบอม แล้วก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และมาเล่นเกมส์ที่กองไฟ....
-อ่านต่อวันหลัง-
5 ธันวาคม 2546 17:32 น.
เลิฟลี่
ชุลมุนมอต้น ตอนที่ 1 แผนการร้ายสู่ค่ายฮาเฮ
ที่โรงเรียนเซนต์N เป็นโรงเรียนมอต้น มีม.1-3 มอละ 5 ห้อง ห้อง ม.1/5 น้องใหม่ มี 59 คน
เยอะกว่าพวกเลยละ และวันนี้เป็นวันต้อนรับน้องใหม่ของพี่ๆ มอ3 มีซุ้มกิจกรรมต่างๆ มากมาย
แต่ได้รับความสนใจมากที่สุดคือ การเข้าค่ายต้อนรับน้องใหม่"ค่ายฮาเฮ"ของชมรมกิจกรรม 5วัน 4 คืน
"น้องๆค่ะ พี่ขอแนะนำตัวของพี่นะค่ะ กลุ่มของพี่ มี 5 คนค่ะ พี่ชื่อพี่เหมียว พี่ผึ้ง พี่หมี พี่หมู พี่ไก่
ค่ะ พวกพี่ๆเป็นคณะกรรมการชมรมกิจกรรม พี่ๆขอชวนน้องๆร่วมกิจกรรมเข้าค่ายต้อนรับน้องใหม่
"ค่ายฮาเฮ"ของพี่ๆ จะมีกิจกรรมหลายๆอย่างค่ะ รวมอยู่ใน 5 วัน 4 คืน ฟรี! ค่ะ แต่รับจำนวนจำกัดค่ะ
แค่ 10 คนเท่านั้นนะค่ะ สมัครที่พี่ตลบอด 24 ชม. เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้ค่ะ" ทุกคนเริ่มมีความสนใจกับการ
เข้าค่ายครั้งนี้มาก และรอคอยวันพรุ่งนี้อย่างใจจดใจจ่อ แต่ว่า...
"นี่ๆเรามีอะไรดีๆ ทำล่ะ" เบนซ์พูด "อะไร" ทุกคนประสานเสียง "เราอยากไปค่ายกันไช่ม่ะ"
เบนซ์ถาม "ไช่" ทุกคนตอบ "เราอยากให้กลุ่มเรา 10 คนเนี่ยได้ไปทั้งหมดไช่ม่ะ" ถามอีก ก็ "ไช่" อีก
แล้วเบนซ์ก็บอกแผนการนั้นคือ "เราจะไปสมัครเข้าค่ายกะพี่เขาที่บ้านเลย" เบนซ์พูด "หา!" ทุกคนตอบ
"ไม่ต้องมาหงมาหา ถ้าเราไปสมัครที่โรงเรียน พวกเราก็อาจสมัครไม่ครบไช่ไม๊ เราก็ต้องสมัครที่บ้านพี่
เขา ตอนตี 1 ทุกคนเข้าใจนะ วันนี้5ทุ่มมาเจอกันที่โรงเรียนด้วยไม่งั้นโดนเตะ" แล้วเบนซ์ก็เดินกลับบ้าน
ปล่อยให้พวกเพื่อนๆยืนงงกันเป็นแถว "อ๊ะ ไหนๆก็ไหนๆหัวหน้าสั่งแล้วนี่ ห้าทุ่มก็ห้าทุ่ม" และทุกคนก็
แยกย้ายกันกลับบ้าน
กลุ่มนี้อยู่ห้อง ม.1/5 ทั้งหมดเลย มี 10 คนพอดี เลยตั้งชื่อแก๊งว่า "LSB05 Liverpool School
Bluusky" มี ชาย 5 หญิง 5 มีเบนซ์เป็นหัวหน้า,แบงค์,คอร์ด,โชค,โจ,แท็ป,ปุ๊ค,นุ่น,แพนดี้,หลิน
10คนอลเวง แห่ง ห้อง 5 สุดเอ๋อ เก๋อ เก้อวเว้อว เอิ๊กๆ เย้!
5 ทุ่มที่โรงเรียนทุกคนมากันหมดแล้วแต่ขาดเบนซ์ เบนซ์ไปไหน "เบนซ์เป็นคนนัดแท้ๆแต่ยังไม่มา"
"เบนซ์ไปไหนละใครรู้บ้าง" แท็ปถาม "เราว่ามันต้องยังไม่ตื่น" โชคพูด "แต่เราว่ามันรถติด" หลินพูด
"นังหลิน รถติดบ้านปู่แกตอน5ทุ่มเหรอ โง่..นี่" หลินโดนคอร์ดด่า "เราว่าเบนซ์ต้องลืมๆแน่ๆ"คอร์ดพูด
"เราว่าเบนซ์ต้องเต้นเบรคแดนซ์อยู่แน่ๆเลย" แบงค์พูด "บ้าเหรอนายแบงค์ เบนซ์เขาไม่บ้าแบบแกนะ"
ปุ๊คพูด "นั่นไงเบนซ์มาแล้ว" นุ่นตะโกน "หวัดดีทูกส์คน" เบนซ์ทักทาย "ไปไหนมา!" เบนซ์อึ้ง "เอ่อ.....
ก็ไปซื้อขนมมานะสิ อ่ะ กินๆ" เบนซ์ตอบหน้าตาย "จะไปได้หรือยังง่วงนอน" แพนดี้พูดไปหาวไป
"ไปก็ไป ตามมาเร็ว" และทุกคนก็ตรงไปบ้านของพี่เหมียว
"ติ๊งค์หน่องส์" "อะไรกันค่ะ" พี่เหมียวเดินสะลืมสะลือมาเปิดประตู "อ้าวน้องๆมาทำไมดึกๆดื่นๆ"
พี่เหมียวถาม "เรามาสมัครเข้าค่ายกันคับ" เบนซ์พูด "พรุ่งนี้ก็สมัครได้ค่ะ" "เรามีกลุ่มครบแล้วอยาก
สมัครก่อนอ่ะครับพลีสสส " เบนซ์อ้อนวอน "ก็พี่เหมียวรับ 10 คนพวกหนูกลัวไม่ได้นะสิค่ะ" แท็ปพูด
ทุกคนส่งสายตาอ้อนวอนกึ่งสะกดจิตไปที่พี่เหมียว และเพ่งไปว่า " ชิบ เม่ โจ ตั๊ยยย" "จ๊ะๆ พี่ย้อมแพ้
เอายอดไปชาไป เอ้ย!อุตส่ามาถึงที่บ้าน ก็ยอมแล้วค่ะ เข้ามาในบ้านก่อนเร็ว เสร็จแล้ว ทุกคนก็ต่าง
แยกย้ายกันกลับบ้าน
รุ่งขี้นที่ โรงเรียน พี่เหมียวต้องบอกทุกคนที่มาสมัครว่าครบแล้วอยู่ ครึ่งร้อยครั้งและนัดประชุม
น้องๆที่ห้องประชุมเล็กที่โรงเรียน "น้องๆค่ะ น้องๆ อยู่ 1/5 หมดเลยไช่ไม๊ค่ะ" พี่เหมียวถาม
"ไช่ครับ/ค่ะ" ทุกคนตอบ "น้องๆนี่มีสปิริตกันจังนะ อุตส่าไปสมัครซ่ะดึกดื่นเชียว เด็กแบบนี้แหละ
พี่ชอบ สงสัยน้องๆคงรักกันมากเลยสิท่า" พี่หมูพูด "ไช่ะครับ/ค่ะ พวกเรารักกันมากกกส์" ทุกคนตอบ
"เอาล่ะๆ มาครบกันแล้วพี่ขอแนะนำทีมงานอีกครั้งนะค่ะ พี่เหมียว พี่ผึ้ง พี่หมู พี่หมี พี่ไก่ พี่มด พี่เอก
และพี่ต่อค่ะ เราจะไปเข้าค่ายกันที่น้ำตกค่ะ รายการของพี่ก็แจกแล้วนะค่ะ ให้น้องๆเอามาให้ครบ และพี่
จะเอาของมาให้อีกค่ะ พรุ่งนี้ ตี 2 เจอกันที่ ใต้ถุนอาคาร เซนต์Biear นะค่ะ" พี่เหมียวพูด "ครับ/ค่ะ"
แล้วก็แยกย้ายกัน เตรียมของเตรียมตัวที่บ้าน....
- อ่านต่อ วันหลัง-
26 พฤศจิกายน 2546 17:34 น.
เลิฟลี่
1.กำเนิดด้ายแดง
คุณเชื่อเรื่อง รักแท้ปาฏิหารย์ ไหม? ทุกคนเกิดมาย่อมมีความรักกันทั้งนั้น เพราะความรักคือ น้ำหล่อเลี้ยงชีวิตเราให้มีความสุข แต่รักไหนละคือรักแท้ คนเราทุกคนย่อมมีด้ายแดงผูกติดกับนิ้วนางมือข้างซ้าย และปลายของด้ายแดงอีกข้างหนึ่งจะผูกติดกับนิ้วนางมือซ้ายของแค่แท้ของเรา บางคนมองเห็น แต่ส่วนใหญ่มองไม่เห็น แต่ว่าด้ายแดงจะเกิดขึ้นตอนไหน.
ดา! มีเสียงเรียกมาจากข้างล่างเนินเขา บนเนินเขาเป็นที่ราบกว้าง มีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นเดียว หญิงน้อยที่นั่งร้องให้อยู่ใต้ตนไม้หันไปดูต้นตอของเสียง มีเด็กชายเดินเข้ามาหา
พี่ทักจะมาทำไมอีก เธอพูดด้วยเสียงสะอื้น
โธ่..ดา พี่ก็อยากมาบอกลาเธอบ้างสิ เด็กชายนั่งยองๆข้างๆเด็กหญิง
ถ้าพี่ไปแล้ว ดาจะอยู่กับใครล่ะ เด็กชายจับมือเด็กหญิงไว้
ลดา ที่จริงพี่ก็ไม่อยากจากเธอไปหรอกนะ แต่พี่จำเป็นต้องย้ายตามพ่อไป พี่ก็เศร้าใจไม่แพ้ดาหรอก เอาอย่างนี้ถ้าคิดถึงพี่ก็เขียนจดหมายไปหาพี่สิ ไม่งั้นก็ดูรูปของพี่ คิดถึงความทรงจำเก่าๆ เธอก็จะหายคิดถึงพี่ พี่ไปแต่ตัวนะ แต่หัวใจพี่จะอยู่ข้างๆเธอเสมอ เด็กหญิงเอามือปาดน้ำตา
พี่ทักต้องสัญญานะ ว่าพี่จะมาเยี่ยมดาบ้าง เด็กชายยิ้ม
จ๊ะ พี่สัญญา เด็กชายเกี่ยวก้อยมือซ้ายสัญญากับเด็กหญิง แต่ไม่มีใครรู้ว่าด้ายแดงทั้งคู่ได้เกิดขึ้นแล้ว และผูกติดกันเอาไว้เป็นเส้นเดียวกัน และเด็กชายก็เดินทางจากไปแต่ด้ายแดงจะไม่มีวันขาด ยิ่งไกลก็ยิ่งเพิ่มความยาวมากขึ้น ยิ่งใกล้ก็หดสั้นลง คุณละมีด้ายแดงแล้วหรือยัง?
2.ปาฏิหารย์ด้ายแดงแห่งรัก
หลายๆคนมีด้ายแดงตั้งแต่เด็ก แต่ไม่เห็นมัน ด้ายแดงเส้นนี้นั้นเป็นลิขิตจากฟ้า ว่าคนที่มีด้ายแดงผูกไว้เส้นเดียวกัน จะต้องเป็นคู่แท้แน่นอน แม้เราจะรักกับคนอื่นๆมากมาย จะไม่ราบรื่นและมีความสุขเท่ากับคู่แท้ด้ายแดงของเรา คนส่วนใหญ่ไม้รู้ว่าด้ายแดงเกิดขึ้นเมื่อไหร่ ที่ไหน กับใคร แต่เราจะรู้ได้ยังไงละว่าใครคือคู่แท้ด้ายแดงของเรา.
วันรับน้องใหม่ที่คณะศิลปกรรมของมหาวิทยาลัย ดูจะคึกคักกว่าคณะอื่นๆ รุ่นพี่เต็มที่กับงานนี้มาก รุ่นน้องก็มันกันสุดๆ ลดาเหนื่อยมากจึงขอรุ่นพี่ไปพักที่ตึกคณะ ลดาเหลือบไปเห็นหญิงรุ่นพี่คนหนึ่งตบหน้าผู้ชายหน้าตาดี แล้ววิ่งหนีไปด้วยน้ำตา ชายคนนั้นไม่สะทกสะท้านอะไรเลย และเขาก็เหลือบมาเห็นลดา
ลดา ลดาใช่ไหม? ชายคนนั้นเรียกลดา ชายคนนี้คือทักที่เป็นเพื่อนบ้านที่สนิทกับลดาเมื่อ 10 กว่าปีก่อน แต่ลดาจำไม่ได้ เพราะมันนานมาแล้ว แต่ทักยังจำลดาได้ไม่เคยลืมเลย ทักจำต้องรื้อฟื้นความทรงจำขึ้นมาใหม่ทั้งหมด จนลดาจำได้ และนั่งพูดคุยกันเสียนานจนถึงเวลาเย็น ทั้งคู่เปลี่ยนที่ไปคุยที่ริมบ่อน้ำของมหาวิทยาลัย
พี่ทักษินัยน์ค่ะ คือว่า.. ลดาเรียกทักอย่างเต็มยศ ทักหันมามองลดา
แหม ลดาไม่ต้องเรียกพี่ซะเต็มยศก็ได้ ลดายิ้มแบบอายๆ
ค่ะ พี่ทัก เมื่อกี้คนที่ตบหน้าพี่ทักน่ะค่ะใครหรือค่ะ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ขอโทษนะค่ะที่ถาม ทักก้มหน้ามองพื้น เอาเท้าเตะหญ้าข้างล่าง
ลดาอยากรู้จริงเหรอ
ค่ะ
ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนพี่นะ แต่เราเข้ากันไม่ได้ พี่เลยต้องบอกเลิกกับเขา เพราะถ้ายังรักกันพี่ก็ไม่มีความสุข
ทำร้ายจิตใจผู้หญิงคนนั้นจังเลยนะค่ะ
พี่รู้ แต่พี่คบกับใครไม่ค่อยนานหรอก เพราะเขาไม่ใช่ เราเข้ากันไม่ได้ ทุกคนไม่ใช่ที่พี่ชื่นชอบเท่าไหร่ อืม ลดาสวยขึ้นนะ มีแฟนหรือยังละ ลดายิ้มเขินหน้าแดง
ยังค่ะ ใครจะมาสนใจ ลดาไม่สวยนิ แล้วผู้หญิงที่พี่ทักชอบมากเป็นอย่างไรเหรอค่ะ
เป็นแบบลดาไง ถ้าไม่รังเกียจคบกับพี่ได้ไหม เพราะเธอคือคนที่พี่คิดว่าพี่รักมากกว่าคนอื่นๆ ทักก็หน้าแดงมาก
จะดีเหรอค่ะ ลดาลังเลใจเพราะเขาไม่เคยคบกับใครมาก่อน แต่ลดารู้ว่าทักก็คือคนที่เขารักเหมือนกัน ในส่วนลึกแล้วลดาก็รักทักมาตั้งแต่วันที่จากกัน
ทำไมละ ลดาไม่ไว้ใจพี่เหรอ พี่เป็นคนดีนะลดาก็รู้ พี่ให้ลดาเป็นคนตัดสินใจเอง ทักเงยหน้ามองไปบนฟ้า
ก็ได้ค่ะ พี่ทัก ทักกับลดาเกี่ยวก้อยมือซ้ายสัญญาเป็นคู่รักกัน 10 ปีสำหรับความโหยหา ความว้าเหว่ ความทุกข์ได้จบลงไปแล้ว และความสุขจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ทันใดนั้นทั้งคู่ก็เห็นด้ายแดงเส้นที่ผูกเส้นที่ผูกกับนิ้วนางมือข้างซ้ายของทั้งคู่ไว้ด้วยกัน ด้ายแดงเปล่งแสงระยิบระยับสามครั้งและหายไป
พี่(ดา)เห็นด้ายแดง ทั้งคู่พูดพร้อมกันอย่างน่าประหลาดใจ
3.วาระสุดท้ายด้ายแดง
เมื่อมีการเริ่มต้นก็ต้องมีการจบสิ้น ด้ายแดงก็เหมือนกัน เมื่อมันถือกำเนิดขึ้นมันก็ย่อมมีจุดจบไปตามธรรมชาติ จุดจบของด้ายแดงจะไม่ใช่การเลิกกันของคู่แท้ ถึงจะเลิกกันไปอยู่ไกลแค่ไหน จะแต่งงานใหม่ จะมีคนรักใหม่ ด้ายแดงจะไม่หายไป จะอยู่คู่กันแบบนี้ติดตัวเราไปตลอดชีวิต แล้วจุดจบจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่กัน.
ความรักของลดากับทักช่างน่าประหลาดนัก ทักซึ่งไม่เคยคบกับใครเกิน 2 เดือน กับลดาซึ่งไม่เคยคบกับใครมาก่อน กลับคบกันยืนยาวถึง 4 ปี และพ่อแม้ทั้ง 2 ฝ่ายก็รู้เห็นยินดี ความรักของทั้งคู่ไม่เคยลดน้อยลงไปเลย ทักเรียนจบแล้วทำงานอยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่ง พรุ่งนี้ลดาจะรับปริญญา.
ลดากับทักอยู่ที่ร้านอาหารริมทาง ทั้งคู่เปี่ยมไปด้วยความสุข ถึงแม้จะอยู่ร้านเล็กๆก็ตาม
พี่ทักค่ะพรุ่งนี้จะไปงานรับปริญญาดาไหม ลดาถามทัก
ไปสิจ๊ะ แฟนรับปริญญาไม่ไปได้ไง ลดายิ้มแก้มปริ และเห็นรถเข็นขายทองหยิบทองหยอดของโปรดทั้งคู่อยู่อีกฝากถนน จึงอยากจะซื้อให้ทัก
พี่ทักค่ะ เดี่ยวมานะค่ะ ทักยังไม่ทันจะถามลดาก็วิ่งออกไปเสียแล้ว ทักมองตามดาออกไป
ทันใดนั้น ภาพที่ทักเห็นเป็นแทบช๊อค ขณะลดาข้ามถนนมีรถคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วสูง ชนลดาเข้าอย่างจัง ร่างของลดาลอยขึ้นไปและตกลงพื้นถนนอย่างแรง มีเลือดไหลออกมาจากศีรษะจำนวนมาก ทักรีบนำลดาส่งโรงพยาบาลทันที และหมอก็นำเข้าห้องไอซียู ทักโทรตามพ่อแม่ของลดาทันที
พ่อแม่ลดามาถึง แม่ถึงคงกับร้องให้ ทักเป็นห่วงลดามากกลัวว่าลดาจะเป็นอะไรไป ทักกระวน-กระวายใจจนนั่งไม่ติด และเฝ้าอยู่ที่ห้องไอซียู ทั้งคืน
รุ่งเช้า หมอบอกแม่ว่าลดาปลอดภัยแล้ว แต่ยังต้องดูอาการเพราะศีรษะได้รับการกระทบ-กระเทือนอย่างรุนแรง ทักเข้าไปเยี่ยมดาในห้องไอซียู ทักปวดใจมากที่เห็นลดาในสภาพแบบนี้ ทั้งๆวันนี้ลดาต้องมีความสุข ทำไมลดาถึงต้องโดนรถชนด้วย แค่คิดก็แทบบ้า ทักสงสารลดา ทักจับมือลดาไว้ตลอดนานมาก ทักน้ำตาไหลและเห็นน้ำตาลดาก็ไหลเหมือนกัน ทันใดนั้นหัวใจของลดาก็หยุดเต้น ทักเห็นด้ายแดงของทั้งคู่อีกครั้ง และมันก็ขาดสะบั้นไปต่อหน้าต่อตา ทักตกใจมาก รีบตามหมอ หมอรีบช่วยชีวิตทันที
หมอบอกว่าลดาเสียชีวิตแล้ว พ่อแม่ลดา พ่อแม่ทักต่างร่ำให้เสียใจ ทักน้ำตาไหลไม่ขาดสาย คิดถึงแต่ภาพเก่าๆที่ลดากับเขามีความสุข แต่มันจะไม่มีอีกต่อไปแล้ว ทักไม่อาจรักใครได้อีกแล้ว เพราะรักแท้ของทักอยู่ที่ลดาคนเดียว โธ่ ดา ..ที่รักของพี่
ทักเอาของสิ่งหนึ่งวางไว้หน้าหลุมศพลดา
ดา พี่เอาปริญญามาให้ดาแล้วนะ ไม่ต้องห่วงว่าดาจะเหงา คิดว่าพี่อยู่ข้างๆดาเสมอนะ
และตั้งแต่นั้นมา ทักก็ไม่เห็นด้ายแดงอีกเลย
หน้าส่วนตัว
1247
