30 เมษายน 2546 20:36 น.
เลิฟลี่
ก้าวย่างเข้าสู่อุโมงค์ลอดขุนเขาเมือง..ซกโช
แหล่งเมืองที่เติบโตของเด็กน้อยทั้งสอง
ทางมีใบเมเปิ้ลตกเกลื่อนกลาดดูน่ามอง
และเมื่อจ้องลอดอุโมงค์เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง...โรยรา
เด็กน้อยสองคนขี่รถจักรยานผ่านต้นไม้
ยิ้มระรื่นสดใสยุนอึนโซน่ารักเป็นหนักหนา
ที่อยู่ข้างพี่ชายยุนจุนโซขี่ตามกันมา
ดูไปแล้วบอกว่าสุดซึ้งน่ามีความสุข...จริง
แต่ทว่าเมื่อสวรรค์ได้...ลิขิตไว้
จำใจแยกทางสองน้องพี่ต้องเปลี่ยนผัน
จำร้างไกลเสียน้ำตาต้องจากไปชั่วนิรันดร์
ยุนอึนโซผู้น้องนั้นต้องเจ็บ...ปวดใจ
8ปี..เมื่อสวรรค์ลิขิตให้มาพานพบ
ปิดจุดจบเริ่มต้นใหม่ด้วยหัวใจที่หวั่นไหว
พี่สาบานน้องเกี่ยวก้อยจะรักกัน...ตลอดไป
ต้วยหัวใจที่สัตย์จริงทิ้งทุกสิ่ง..หนีด้วยกัน
แต่จุดจบนั้นก็ย่อมจำเป็นต้องมาถึง
คอยฉุดดึงแยกทางให้ทั้งสองต้องห่างหาย
อึนโซผู้น้องจบชีวิต ผู้พี่จุนโซก้อยอมตาย
ทิ้งเอาไว้กลายเป็นตำนาน รักนี้ชั่วนิรันดร์
ขอขอบคุณจากใจให้คุณโอซูเยียน
ผู้ที่เขียนและสรรค์สร้างสุดยอด..ละครฝัน
ที่ดึงอารมณ์ให้มีรอยยิ้มและเสียน้ำตาไว้ด้วยกัน
แต่ตำนานของเรื่องนี้นั้นจะไม่มีทางจบ
...จะยังคงอยู่ตลอดกาล...
หน้าส่วนตัว
1222
