27 มีนาคม 2548 14:25 น.
เลาไผ่
หลังจากที่เธอได้ยินว่านายพงหญ้าได้เป็นนายแบบ mc ซึ่งมาจากโครงการที่เธอเป็นคนเสนอว่าน่าจะมีตัวพรีเซนเตอร์เพื่อช่วยใน
การโฆษณาให้สินค้าของเรา(เสื้อผ้า กับ เครื่องประดับ)เป็นที่รู้จักในตลาดอย่างกว้างขวาง
เฮ้อ...คุณพ่อคิดได้ยังไงก็ไม่รู้ที่ให้นายนี่เป็นพรีเซนเตอร์ด้วยเหตุผลว่า นายนี่เป็นของร้อน(hot)ในบริษัท ไหนดูซิว่ามันจะขนาดไหนกัน
เธอเลยเดินลงมาพร้อมกับนายพงษ์ แค่ก้าวออกจากลิฟท์ได้ไม่กี่วิ เธฮก็ถูกดันออกมานอกวง
อะไรมันจะฮ้อตขนาดนี้น่ะนายนี้ ก็แค่รูปร่างสูงนิดหน่อย(นิดหน่อยของคุณเธอน่ะ 189 เชียวนะ/blue_bell) แถมมีไขมันก้อนเล็กๆทั่วร่างเป็น
มัดๆ(นี่เป้เค้าเรียกว่ากล้ามเนื้อคับ ไม่ใช่ไขมัน / พงษ์)โอ๊ย...น่าหมั่นไส้
คนเงียบได้แล้วค่ะ ไม่มีงานทำกันหรอไงค่ะถึงได้มายืนคุยกันอยู่เนี้ย ถ้ามีก็กรุณากลับไปที่โต๊ะของท่านแล้วทำงานต่อไปด้วยค่ะ แล้วผลที่
ได้ก็คือสายตาที่ท่าเข้ามากัดชั้นได้ก็คงจะกัดไปแล้ว
เฮ้ย !เธอพูดไรออกไปเนี้ย เธอจะไปยุ่งกะนายเนี้ยทำไมละ
เออ.....คือว่า...ขอบใจนะ เพราะนายนี้แท้ๆเลยชั้นเลยโดนเขม่นเอาเนี้ยยังมาขอบใจอีก
เอาค้อนแถมไปด้วยละกัน แล้วเธอก็เดินหนีขึ้นไปห้องทำงาน ต้องมาเจอพี่โดนัท(เลขา)ที่นั่งอยู่หน้าห้องอีก
คุณเปวรินทร์โกรธใครมาค่ะ คงไม่ใช่คุณพงษ์นะค่ะ โอ๊ย ชื่อนายนี่อีกแล้ว >_
26 มีนาคม 2548 19:56 น.
เลาไผ่
พอผมกะเป้เดินผ่านรปภ.หน้าบริษัท เลขาของเป้ก็เดินตรงเข้ามาบอกว่า คุณพ่อของคุณเปวรินทร์ (ยัยเป้น่ะแหละ) เรียกค่ะ
ผมก็เลยจะเดินไปที่โต๊ะทำงานแต่แล้วก็ถูกดึงไว้ด้วยเสียงหวานๆพร้อมสายตาเอียงอายของคนๆเดิมว่า คุณพงษ์ด้วยค่ะ...
พวกเราก็เลยเดินขึ้นลิฟท์ไปชั้น 11 ซึ่งเป็นชั้นสูงสุดและเป็นที่ทำงานของท่านประธานบริษัทและลูกสาวของท่าน(ก้อยัยเป้อีก
แหละ) พวกเราเดินไปที่หน้าห้องทำงานของท่าน และบอกให้เลขารายงานท่านประธานว่าพวกเขามาถึงแล้วก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องท่าน
สวัสดีค่ะ(ครับ) ท่านประธาน
อืมๆๆ ทำไมมาช้ากันนักล่ะ ลูกหนู
ก็เกิด accident นิสสสส.......หน่อยค่ะ เธอตอบด้วยเสียงประชดเต็มที่ครับ ก่อนที่จะหันมาค้อนใส่ผมที่ยังไม่ทันได้ทำอะไร
เลย ซวยซะงั้นอ่ะ
ไม่เป็นไรๆ งั้นเรามาเริ่มคุยธุระกันเลยดีกว่านะ
ก็อย่างรู้ๆกันว่าบริษัทของเราเริ่มทำการขยับขยายตลาด จึงมีการโฆษณาเพื่อ... ท่านพูดอะไรต่อผมก็ไม่ทราบเพราะยังสลึม
สลืออยู่ ( -_-)( _ _)( -_-)( _ _)
...คณะกรรมการบริษัทจึงตัดสินว่าให้ พงษ์เป็นนายแบบ mc ทันทีที่ได้ยินชื่อผมเท่านั้นละคับท่านสมองตื่นทันที หา!ท่าน
ประธานพูดว่าไงนะ ขนาดที่ผมยืนทำหน้าเอ๋ออยู่ก็มีเสียงหวานๆค้านขึ้น
คะ..คะ...คุณพ่อพูดจริงหรอค่ะ ที่จะให้นายพงหญ้าเนี้ยเป็นนายแบบ เสียงนั้นจะเป็นใครไม่ได้นอกจากยัยเป้(แต่ผมบอกแล้วไง
ว่าผมชื่อ พงษ์ ไม่ใช่พงหญ้า >_
25 มีนาคม 2548 15:16 น.
เลาไผ่
ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย
ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อนเหมือนเก่า ขาดเธอ...
ภาพของทะเลที่กำลังส่องประกาย เพราะแสงอาทิตย์ส่องกระทบน้ำ แล้วน้ำทะเลเคลื่อนไหวเป็นระลอกคลื่น และกลางหาดทรายขาวสะอาด
นั้นมีเธอกับผม เราแค่ 2 คนอยู่เคียงข้างกัน แต่ !!!! จู่ๆร่างเธอก็หายวับไปพร้อมกับ
กริ๊งงงงงงงง......... เสียงนาฬิกาดังขึ้นปลุกให้ผมหลุดจากความฝัน ตามมาด้วยเสียงที่งัวเงียมาจากร่างที่นอนคาอยู่บนเตียง
งืม.....กี่โมงแล้วเนี้ย
เฮ้ย !!!!! ซวยแล้วตู 9 โมงกว่าแล้ว ผมรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำ
หลังจากอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ขนาดที่ผมกำลังจะเดินออกจากห้องพัก เสียงมือถือก็ดังขึ้น ผมรับโดยไม่ทันดูว่าใครโทรมา
นายพงหญ้า นายจะไปทำงานตอนค่ำหรือไงมิทราบ เสียงหวานๆ แต่เยือกเย็นผ่านมาจากหูโทรศัพท์ทำให้ผมสยองขึ้นมาทันที
ค้าบบบบบบบบบบบ.........ทราบแล้วค้าบ..........กำลังจะออกจากห้องเดี๋ยวนี้แล้วค้าบ....
ไม่ต้องมากำลังจะเลย ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ชั้นคอยอยู่หน้าห้องนายตั้งนานแล้ว
โธ่เอ๊ย ! ยัยป้าเป้ขี้บ่น ผมคิดในใจ
เดี๋ยวเหอะ คิดไรอย่ามาหาว่าชั้นไม่รู้นะยะ
น้าน....รู้อีกว่าเราบ่นอยู่ รู้ได้ไงเนี้ยมานั่งอยู่ในสมองเรารึป่าวเนี้ย
คิดอีกอ่าดิ ว่าไมรู้ ก็ชั้นโตมากะนาย ทำไมจะไม่รู้
นั้นแหละคับ ยัยเป้ คู่กัดของผมมาตั้งแต่สมัยเรียนจนตอนนี้ก็ต้องมาทำงานด้วยกันอีก อ้อ...ลืมแนะนำตัวไปเลย
ผมอ่ะชื่อพงษกร เอกรักษา นะคับ ไม่ใช่นายพงหญ้าที่ยัยเป้นั้นเรียก เรียกผมสั้นๆว่า พงษ์ นะคับ
ตอนนี้ผมทำงานที่บริษัทของพ่อยัยคุณหนูเป้ เป็นหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์
พอผมโผล่พ้ออกจากประตูมาเท่านั้นแหละคับ ยัยเป้ก็ลากผมไปที่บริษัททันที เฮ้อ...ยัยโหด -O-
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องนี้ก้อพึ่งแต่งอ่าค้าบ แค่ตอนแรกนี้ก้อลองเอามาลงชิมลางก่อนว่าจาถูกใจผู้อ่านทุกท่านแค่ไหนนะค้าบ แต่ถ้าถูกใจก้อช่วยกานโหวต หรือใครมีข้อแนะนำก้อแวะมาโพสกานก้อได้นะค้าบ ^^
หน้าส่วนตัว
601
