27 กันยายน 2546 21:43 น.
เลาไผ่
" เฮ้ ! ดาวเมื่อเช้าไม่ได้กินข้าวมาหรอไงดูทำหน้าเข้าดูอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อคนได้ " หวานถามทันที่ที่เห็นดาวทำหน้าบูด
....ก้อจะไม่ให้คนหงุดหงิดได้ไง ก้อคนที่อยู่ข้างหลังเทอมันพี่เรย์ ไม่ยักรู้ว่าพี่เรย์จะตามมาด้วยนิ....ดาวคิดในใจ
" คือว่า....เราไม่ได้ตั้งใจชวนเค้ามานะ เค้ามาเองอ่ะ " หวานแอบกระซิบ หลังจากที่ขึ้นรถมา
"เฮ้อ ช่างมันเหอะถ้าเค้าไม่มายุ่งกะเราก้อ OK " ดาวถอนหายใจอย่างปลงแล้ว
" น้องดาวจ๋า.... " ( เริ่มและๆ )
" มีไรค่ะ "
" พี่ดีใจจังเลยที่ได้มาเที่ยวกะน้องดาว " ( ใครชวนพี่กันเล่า )
" พี่น่ะนะ............... " หลังๆดาวไม่สนใจฟังมองวิวไปอย่างเดียว
พอใกล้ถึงรีสอร์ท หวานก้อชี้สนามบาสที่อยู่ใกล้ๆรีสอร์ทให้ดาวดู ดาวก้อมองไปที่สนามบาสเห็นชายกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นบาสอยู่ ดาวก้อไปสะดุดตากับชายร่างสูงโปร่งคนนึง ตรงคอของชายคนนั้นสวมสร้อยคอที่มีจี้เป็นลูกบาสลูกเล็กๆ สะดุดตรงที่ว่าสร้อยเส้นนั้นคล้ายกับสร้อยที่ดาวฝากพ่อไปให้พี่ตะวันเป็นของขวัญวันเกิดหลังจากที่พี่เค้าไปแล้ว ดาวมัวแต่เหม่อคิดอยู่ว่าใช่พี่ตะวันรึป่าว รถก้อจอด
" ดาว ถึงแล้วละ ลงมาจากรถได้แล้ว "
" อืม จ๊ะๆๆๆ "
หวานก้อพาดาวกับพี่เรย์ ( ที่ตามมาโดยไม่ได้รับเชิญ ) มาหวัดดีเพื่อนของพ่อหวานที่เป็นเจ้าของรีสอร์ทแห่งนี้
" สวัสดีค่ะ "
" สวัสดีจ๊ะ เชิญพักที่นี้ตามสบายเลยนะครับ เดี๋ยวผมจะให้ลูกชายพาพวกหนูขึ้นไปห้องพัก " แล้วก้อหันไปสั่งลูกชายเขาที่ยืนเหงื่อท้วมอยู่ด้านหลัง
...อ๊ะ เค้าเป็นเดียวกับที่เล่นบาสตะกี้นิ....
" ลูก พาน้องๆเค้าขึ้นไปห้องพักหน่อยนะ "
" ครับพ่อ " ชายคนนั้นรับคำ แล้วเดินมาหยิบของที่ดาวถืออยู่
...เอ๋ ทำไมเค้าไม่ช่วยหวานล่ะ หวานยืนอยู่หน้าเราไหงเดินผ่านมาหาเราชักไงๆ อยู่....
" นี่คุณขอโทษนะ ของน้องคนนี้ เ ดี๋ยวผมช่วยถือเองก้อได้ ไปช่วยหวานดีกว่า " พี่เรย์ร้องห้าม
เค้าหันมามองหน้าดาวก่อนที่จะหันหลังเดินไปช่วยหวานเค้าถือของ
" ถึงแล้วครับ ห้อง 385 " พูดพลางส่งกุญแจให้หวาน
" ของคุณเรย์ห้อง 386 ครับ " พูดดักก่อนที่พี่เรย์จะเดินเข้าห้อง
" อ้าว ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอ " พี่เรย์บ่น
" คุณเป็นผู้ชายนะครับ "
" เออๆ อยู่อีกห้องก้อได้ น้องดาวแวะมาห้องพี่บ้างนะจ๊ะ " ก่อนเดินเข้าอีกห้องไป ดาวกับหวานก้อเดินเข้าห้อง ก่อนเดินเข้าดาวหันมาหาเค้าอีกครั้ง
" เออ...ขอบคุณนะค่ะ คุณ.... "
" ตะวันครับ เรียกผมว่าพี่ตะวันดีกว่านะครับ "
ดาวอึ้งไปสักครู่ ...เค้าชื่อตะวันหรอ ใช่พี่ตะวันหรือป่าว...ดาวอ้าปากจะถาม แต่ก้อชะงัก แล้วพูดต่อ
" ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ พี่ตะวัน "
" ยินดีครับ "
หลังจากอาหารเย็นดาวก้อขึ้นไปหยิบลูกบาสสุดหวง มาเล่นย่อยอาหาร พอมาถึงสนามบาสก้อเห็นพี่ตะวันเล่นอยู่ ดาวเดินเข้าไปทัก
" ดีค่ะพี่ตะวัน ขอเล่นด้วยนะค่ะ "
" เชิญครับ " ตะวันก้อหันไปเห็นลูกบาสในมือดาว
" เออ...คือว่าบาสลูกนั้น... "
" ทำไมหรอค่ะ "
" มันเหมือนกับลูกบาส ลูกที่ผมรักที่สุดน่ะครับ แต่ตอนนี่มันไม่ได้อยู่กับผมแล้ว "
" แล้วมันไปอยู่กับใครละค่ะ "
" น้องสาวครับ "
" คุณมีน้องสาวด้วยหรอค่ะ ทำไมดาวไม่เห็น พ่อคุณพูดถึงน้องสาวเลยละค่ะ "
" อ้อ เข้าไม่ใช่น้องสาวผมแท้ๆหรอกครับ ชื่อเล่นชื่อ ดาว ส่วนชื่อจริง......"
ก่อนที่ตะวันจะพูจบดาวก้อพูดแทรกขึ้มมา
" แสงดาว ชื่อแสงดาวใช่มั้ยค่ะ "
" คุณรู้จักเทอด้วยหรอครับ ตอนนี้เทออยู่ที่ไหนครับ "
" ก้ออยู่ตรงนี้ไงค่ะ พี่ตะวัน นี่ดาว ดาวเองค่ะ " ดาวพูดด้วยเสียงสั่นเทา
ตะวันดึงดาวมากอดพลางพร่ำไป
" ดาว...ดาวจริงๆหรอ รู้มั้ยว่าพี่คิดถึงดาวมากเลย "
" ดาวก้อคิดถึงพี่ค่ะ พี่ตะวัน " ความอบอุ่นก้อหลั่งไหลเข้ามาในใจของดาว
จากที่ดาวจะลงมาเล่นบาสเลยเปลี่ยนเป็นนั่งคุยเรื่องราวระหว่างที่ไม่ได้เจอกัน
" ไม่ยักกะรู้ว่าดาวของพี่จะโตแล้วสวยอย่างงี้ แถมมีแฟนแล้วด้วย " ตะวันพูดพลางโยกหัวดาวเล่น
" ไม่ใช่นะค่ะ พี่เรย์ไม่ได้เป็นแฟนดาวนะค่ะ " ดาวรีบปฏิเสธ
" อืมหรอ งั้นก้อดีไป " ตะวันรู้สึกโล่งใจ
" ค่ะ แล้ว.....พี่ตะวันละค่ะมีแฟนยังค่ะ " ดาวรีบถามอย่างกังวล
" ยังค่ะ " พี่ตะวันตอบพลางยิ้มมองหน้าของน้องสาวที่เขาฝันจะได้เจอมาตลอด
" ค่ะ " ดาวฟังแล้วดีใจ
" เออ...แล้วดาวไหงมากะหวานได้ล่ะ หือ. "
" ก้อดาวเป็นเพื่อนกะหวานไงค่ะ เรารู้จักกันเพราะพ่อไปเป็นคนขับรถของพ่อหวาน "
" พ่อ...สบายดีหรอ "
" ค่ะ สบายดีแล้วก้อคิดถึงพี่มาก ไม่ยักกะรู้ว่าพี่เป็นลูกของพ่อเพื่อนดาว ดาวดีใจจริงที่เจอพี่อีก นึกว่าชาตินี้คงไม่ได้เจอกันแล้ว "
" อืม...พี่ก้อดีใจ "
" อ้าว ตอนนี้ 5 โมงแล้วแหะ เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ "
" ค่ะ งั้นเราไปทานข้าวเย็นกันดีกว่านะค่ะ "
" จ๊ะ "
แล้วทั้ง 2 ก้อกลับรีสอร์ท พอกลับมาถึงก้อมีคนยืนรออยู่
" ดาวไปไหนมา " พี่เรย์รีบถาม
" ดาวก้อไปเล่นบาสสิค่ะ "
" ไปเล่นกะนายนี้เนี้ยนะ "
" ใช่ แล้วพี่เค้าก้อชื่อพี่ตะวันไม่ใช่นายนี้ " ดาวเถียง
" อ้าว ดาวกลับมาแล้วหรอ เราไปกินข้าวกันเถอะ " หวานรีบเข้ามาสงบศึก
" อืมจ๊ะ หวาน "
แล้วหวานก้อลากทั้งหมดไปห้องอาหารของโรงแรม พอทานอาหารเสร็จ พี่เรย์ก้อชวนไปดื่มพวกหวานที่บาร์
" พี่เรย์ ดาวไม่ดื่มนะค่ะ "
" น่า ดาวไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะให้หวานไปด้วยก้อได้ "
" ก้อได้ค่ะ หวานไปกัน "
" อืม ไปก้อไป "
พอถึงบาร์ พี่เรย์สั่งค็อกเทล 1 น้ำส้ม 2 แก้ว
" ดาวกับหวานดื่มน้ำส้มละกันนะ "
" ค่ะ "
สักครู่บาร์เทนเดอร์ก้อนำมาเสิร์ฟ
" อ๊ะ " พี่เรย์แกล้งปัดน้ำส้มหกใส่กระโปรงหวาน
" เออ..พี่ขอโทษนะหวาน "
" ไม่เป็นไรค่ะ ดาวไปที่ห้องกับเราหน่อย เราจะเปลี่ยนกระโปรง "
" อืม เดี๋ยวมานะค่ะ พี่เรย์ "
" ครับ "
พอดาวกับหวานไป เรย์ก้อหันไปสั่งบาร์เทนเดอร์
" ขอน้ำส้มผสมเหล้า 2 แก้ว เอาแรงๆเลยนะ "
สักครู่ดาวกับหวานก้อเดินกลับมา
" อ๊ะ นี่น้ำส้มพี่สั่งให้ดาวกับหวานใหม่แล้วนะ " พี่เรย์ส่งแก้วน้ำส้มมาให้
" ขอบคุณค่ะ " ดาวรับมาแล้วก้อดื่มเข้าไปหลายอึก หวานก้อรับมาแล้วดื่มเข้าๆไปเหมือนกัน
" ตุ้บ ! " ทั้ง 2 ฟุบลงไปกับโต๊ะ
พี่เรย์ประคองดาวไปที่ห้องของตน ผปล่อยหวานไว้ที่บาร์ พอถึงก้อพาดาวไปที่เตียง พี่เรย์ก้อคลายเสื้อของตน ดาวก้อตื่นขึ้นพอดี
" พี่เรย์ที่นี้ที่ไหน พี่เรย์จะทำอะไรน่ะ "
" อย่า ! พี่เรย์อย่านะ ปล่อยดาวนะ " ดาวร้อง เมื่อเรย์เริ่มจู่โจม
" ไม่ ดาว พี่รักดาว เป็นของพี่นะ "
" ช่วยด้วยใครก้อได้ ช่วยดาวด้วย พี่ตะวันช่วยดาวด้วย " ดาวร้องตะโกน
" ไม่มีใครมาช่วยดาวหรอก เป็นของพี่เถอะนะดาว "
" อย่าแน่ใจนัก " เสียงตะวันดังขึ้น แล้วเรย์ก้อโดนกระชากขึ้นมาต้อยหน้า
ตะวันผละออกมาจากเรย์แล้วรีบเข้ามาหาดาว
" ดาว เป็นไงบ้าง ไม่เป็นไรใช่มั้ย " ตะวันถามอย่างห่วงใย
" ค่ะ ดาวไม่เป็นไรค่ะ " เสียงดาวสั่น หน้าดาวซีด
" ไปกันเถอะ " ตะวันดึงตัวดาวขึ้นยืน ดาวยืนไม่อยู่เลยทรุดหวบลงไปนั่งกับพื้น
" ดาวยืนไม่ไหวหรอ "ตะวันพูดแล้วก้ออุ้มดาวเดินออกมา แล้วพาดาวไปส่งที่เตียงในห้องดาว
" ถึงห้องแล้ว ดาวไม่เป็นไรนะ "
" ค่ะ ดาวไม่เป็นไรแล้วค่ะ " เสียงดาวยังสั่นอยู่
" ดาวยังตัวสั่นอยู่เลย " ตะวันก้อดึงดาวมากอด และริมฝีปากก้อประทับที่หน้าผาก
" นอนได้แล้ว หลับให้สบายนะ อย่าคิดมากนะ พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่จะให้พ่อส่งเรย์กลับนะ "
" ค่ะ " ดาวยิ้มอย่างอุ่นใจ
" ไปแล้วนะดาว ราตรีสวัสดิ์ครับ ฝันดีนะ "
" ค่ะ เช่นกันค่ะ " แล้วดาวก้อหลับไป........................
14 กันยายน 2546 16:54 น.
เลาไผ่
" ดาว ! " เสียงหนึ่งทำให้ดาวตื่นจากความฝันนั้น
" ว่าไง หวานมีอะไรหรอ " ดาวเงยหน้าขึ้นมองคนที่เรียก
" นี่..ดาวสรุปว่าจะไปเที่ยวรีสอร์ทของเพื่อนพ่อเรามั้ย "
" อืม..ไปสิ แต่ถ้าลากเราไปเหล่หนุ่มไม่เอานะ "
" โหย ดาวชอบรู้ทัน "
" งั้นเราไม่ไปดีกว่า "
" อ๊ะๆๆๆ แต่ที่โน้นน่ะมีสนามบาสกว้างๆนะ "
" จริงสิ งั้นไปๆๆๆๆ "
" แหม พอบอกว่ามีสนามบาสก้อไปเชียว " หวานพูดอย่างน้อยใจ
" โอ๋.....ถึงไม่มีเราก้อไปเป็นเพื่อนหวานอยู่แล้ว "
" อืม....เราหิวข้าวแล้วไปกินข้าวกันเหอะดาว "
" อืม... "
เรากะหวานเป็นเพื่อนสนิทกัน เพราะพ่อดาวเป็นคนขับรถของพ่อหวาน
พ่อหวานเป็นประธานบริษัทชื่อดัง ชอบเข้าสังคมบ่อยๆ เลยกลัวหวานเหงา จึงให้เรามาเป็นเพื่อนหวาน อยู่มหาลัยเดียวกับหวาน คณะเดียวกัน
เมื่อมาถึงโรงอาหารเราก้อเดินไปซื้ออาหารให้หวานซึ่งนั่งจองโต๊ะให้ พอกลับมาที่โต๊ะก้อเจอกะพี่เรย์
" หวัดดีครับน้องดาวที่รัก "
" ใครเป็นที่รักของพี่กันล่ะ "
" โหย น้องดาวใจร้าย แต่ถึงใจร้ายพี่ก้อรักครับ " พูดพลางยื่นดอกกุหลาบแดงให้ดาว
" เออ...หวานเราขอตัวไปหางานที่ห้องสมุดแปบนึงนะ เดี๋ยวกลับมา " พูดแล้วก้อเดินออกจากโรงอาหารมุ่งไปห้องสมุด
พอบ่ายหวานก้อเดินมาที่ห้องสมุด
" ดาว กลับบ้านกันเหอะ "
" อืม.... "
ระหว่างนั่งรถกลับบ้านหวานก้อพูดขึ้น
" ดาว พรุ่งนี้เราจะไปรีสอร์ทกันแล้ว ตื่นเต้นจังเลย เค้าว่าที่นั้นสวยมากเลยมีทะเลด้วย "
" อืม...พรุ่งนี้แล้วหรอ เราก้อจะได้ไปเล่นบาสแล้ว ดีใจจัง "
พอกลับมาถึงบ้านดาวตรงขึ้นห้องนอนจัดกระเป๋าเดินทาง และไม่ลืมลูกบาสที่พี่ตะวันให้ไป พอจัดเสร็จก้อนอนฟุบกับเตียงพลางคิด
......เฮ้อ.....พรุ่งนี้ก้อไปเที่ยวแล้วจะเป็นยังไงนะพรุ่งนี้.....
แล้วก้อหลับตาลงนอนรอวันพรุ่งนี้ที่จะมาถึง
13 กันยายน 2546 11:45 น.
เลาไผ่
ภาพพี่ชายได้ผุดขึ้นมาในสมองของดาว ภาพที่พี่ชายเล่นบาสกับน้องสาวเป็นภาพที่น่ารักสำหรับผู้พบเห็น ภาพนั้นทำให้ดาวนึกถึงเรื่องที่พ่อเล่าให้ฟังหลังจากที่พี่เค้าไปแล้วตั้งแต่แรกที่พ่อพา"พี่ชาย"มา พี่ชายเป็นเด็กที่พ่อพบในสุดซอยที่บ้านเราอยู่ พ่อตั้งชื่อพี่ชายว่า "แสงทิตย์" พ่อเลี้ยงดูพี่ตะวันเหมือนเป็นลูกแท้ ต่อมาแม่มีเรา พ่อเลยตั้งชื่อให้เราว่า "แสงดาว"
บ่ายวันหนึ่งมีชายที่ท่าทางรวยมาหาพ่อ พวกเขาหายเข้าไปในบ้านนานพอสมควร พอเขาออกมาเขาเดินเค้ามาหาพี่ตะวัน(แสงทิตย์)
" พ่อดีใจที่ได้เจอกับลูก พ่อผิดไปแล้วที่พ่อทิ้งลูกกลับไปกับพ่อนะ "
แล้วเค้าก้อยื่มมือมาที่พี่ พี่ก้อยืนงง ดาวปัดมือเค้าทิ้ง
" คุณลุงเป็นใครค่ะแล้วทำไมจะมาพาพี่ตะวันไป ดาวไม่ยอมให้พี่ตะวันไป "
พ่อรีบเดินเข้ามาบอกว่า " ตะวันไปกับเค้าเถอะ เค้าคือพ่อที่แท้จริงลูก แม้ลูกไม่ใช่ลูพ่อจริงๆ พ่อก้อรักลูกเหมือนลูกแท้ๆ ถึงเวลาที่ลูกจะกลับไปอยู่กับครอบครัวที่แท้จริงแล้ว " แล้วพ่อก้อจูงมือพี่ตะวันไปที่รถเค้า ก่อนที่พี่ตะวันจะขึ้นรถของเค้า พี่ให้ลูกบาส ลูกโปรดของพี่ไว้เป็นที่ระลึก....ระลึกถึงวันวานที่พี่ตะวันเป็นพี่ชายที่เล่นบาสกับน้องสาวคนนี้...
หน้าส่วนตัว
544
