2 พฤศจิกายน 2546 17:39 น.
เลาไผ่
เช้าวันรุ่งขึ้นดาวเดินลงมาที่ล๊อบบี้ของรีสอร์ตก็พบพลอยมารออยู่
อรุณสวัสดิ์จ๊ะ พลอยมาทำอะไรแต่เช้า ดาวพยายามทำหน้าให้ดูร่าเริงที่สุด
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ดาว พลอยมาหาพี่ดาวน่ะแหละค่ะ พลอยยิ้มตอบ
แล้วมาหาพี่นี่มีอะไรหรอ เอ...แต่พี่ไม่เชื่อหรอกว่ามาหาพี่คนเดียว ดาวยิ้มแซว แต่ที่จริงแล้วในใจ
ดาวรู้สึกเจ็บแปรบ
พี่ดาวพูดไรไม่รู้ พลอยอยากชวนพี่ดาวกะพี่ตะวันไปเที่ยวน้ำตกค่ะ พลอยยิ้มเขินๆ
อ้าว......สาวน้อยทั้ง 2 มายืนทำอะไรแถวนี้จ๊ะ เสียงทุ้มดังมาจากข้างหลัง ตะวันเดินยิ้มมาหาดาวกะ
พลอย
อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่ตะวัน พลอยหันมาพูดกับตะวัน
อ้าว..พลอยวันนี้มาทำอะไรหรอ หือ...?
พลอยมาชวนพี่กับพี่ดาวไปน้ำตกที่อุทยาน.....ค่ะ
แล้วดาวว่าไงล่ะ ตะวันหันมาถามดาวที่ยืนอยู่ข้างๆพลอย
พลอยหันมาส่งซิกให้ดาวแล้วกระทุ้งสีข้างดาวเบาๆ
ค่ะๆๆๆ ไปค่ะ ดาวรีบตอบ
งั้นพี่ก็ไปด้วยนะ ตะวันตอบแล้วหันมายิ้มให้ดาว
พลอยจ๊ะ พี่ดาวขอตัวเตรียมของแปบนะ ดาวหันมาพูดกับพลอย แล้วรีบเดินไป
ค่ะ พี่ตะวันก็ไปเตรียมของสิค่ะ พลอยหันมาบอกตะวัน
จ๊ะ งั้นพี่ไปก่อนนะ แล้วตะวันเดินตามดาวไป
เมื่อทุกคนมาพร้อมกันแล้ว ทั้งหมดขึ้นรถของพลอยที่ขับมา พลอยให้ตะวันเป็นคนขับ แล้วพลอยเป็นคนบอกทางไปน้ำตก ปล่อยให้ดาวนั่งหน้าหงิกมองพลอยคุยจ๊ะจ๋ากับตะวัน ตั้งแต่เข้ามาในรถ เมื่อมาถึงหน้าที่ทำการอุทยานทุกคนก็ลงจากรถ แล้วทั้ง 3 ก็เดินขึ้นเขากัน ขณะเดินพลอยก็พยายามชวนตะวันคุย แต่ตะวันมัวแต่เหลือบมองดาวที่เดินทำเป็นไม่สนใจอยู่ข้างหลัง พลอยสังเกตเห็นเลยเดินมาหาดาวแล้วขอให้ดาวช่วยหาโอกาสให้พลอยกับตะวันอยู่กัน 2 ต่อ 2
พี่ดาวขอโทษนะค่ะ พลอยพูดกระซิบแล้วก็แกล้งผลักดาวหลบไปข้างทาง
พี่ดาวรีบไปไหนค่ะ พลอยรีบพูดเสียงดังจนตะวันหันมามอง
น้องพลอย พี่ดาวไปไหนแล้วล่ะ
พี่ดาวเค้าเดินกลับไปแล้วอ่ะค่ะ พี่ตะวันค่ะเราไปกันต่อเถอะค่ะ พลอยแกล้งพูด
ขอโทษนะครับ น้องพลอย วันนี้เรากลับกันก่อนนะครับ พูดจบตะวันก็รีบพาพลอยมาที่ที่ทำการอุทยาน
ขอโทษครับ เห็นผู้หญิงลงมาจากเขามั้ยครับ ตะวันรีบวิ่งเข้ามาถาม
ไม่เห็นมีนิครับ เจ้าหน้าที่ปฏิเสธ
ขอบคุณครับ ตะวันพูดเสร็จแล้วเดินออกมาหาพลอย
น้องพลอยอยู่ที่นี่ก่อนนะครับ พี่จะไปตามหาพี่ดาว แล้วตะวันก็วิ่งขึ้นเขาไป
ทางด้านดาวที่พึ่งฟื้นขึ้นมาหลังจากที่เสียหลักล้มลงข้างทางแล้วสลบไป
กะ...กะ...กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-----------------------------------------
*เกิดอะไรขึ้นกับดาว โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ*
19 ตุลาคม 2546 13:32 น.
เลาไผ่
เมื่อดาวกลับถึงห้อง หวานเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จพอดี
ดาวไปไหนมาแต่เช้าจ๊ะ
ไปเดินเล่นมาน่ะ ไปเที่ยวตลาดด้วย
แหม ไปไม่ชวนกันเลยนะยะ เออ...แล้วดาวทานอาหารเช้ายัง
ทานแล้วจ๊ะ เราไปสนามบาสก่อนนะจะไปเล่นบาส
อืม
หวานเราซื้อขนมมาฝากด้วยนะ จะวางไว้บนโต๊ะนี้นะ
จ๊ะ ขอบใจนะ ดาวช่วยไดร์ผมให้เราหน่อยสิ
อืม
พอดาวไดร์ผมให้หวานเสร็จแล้วก็เปลี่ยนชุดไปเล่นบาส หวานขออยู่ในห้องต่อสักครู่ ดาวเลยเดินออกมาจากห้องก่อน ระหว่างทางก็พบตะวันที่พึ่งอาบน้ำมาใหม่ กลิ่นน้ำหอมผู้ชายบางๆโชยมาจากร่างสูงใส่ชุดสบายๆ กางเกงขาสี่ส่วนสีดำ เสื้อกล้ามสีกรมท่า
ดาวจะไปไหนหรอ พี่กำลังจะไปเล่นบาสไปกับพี่มั้ย
ดาวกำลังจะไปเล่นบาสเหมือนกันค่ะ
ดีนะ ใจเราตรงกัน ตะวันพูดและยิ้มอย่างจะบอกเป็นนัยๆ
เรารีบไปกันดีกว่าค่ะ ดาวพูดตัดบทก่อนวิ่งไปหน้าแดงๆ ตะวันแอบยิ้มกับท่าทางของดาว
...ดาวคิดแบบเดียวกับพี่ใช่มั้ย พี่ไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย...
เมื่อถึงสนามบาสก็พบกับเพชรและเพื่อนอีก 3 คน คือ ต้น เมฆ แบงค์
อ้าว ดาวมาแข่งสตรีทบาสกันมั้ย เอา 3 on 3 นะ
ได้
ทุกคนแบ่งทีมกัน ทีมเพชรมีดาว เมฆ ทีมตะวันมีต้น และแบงค์ หวานก็ลงมานั่งดูและเป็นทั้งกรรมการ ผู้จับเวลาให้ ทีมเพชรได้เริ่มส่งก่อน ทั้ง 2 ทีมแข่งกันอย่างสูสี เมื่อหมดครึ่งแรกทีมตะวันนำอยู่ พอเริ่มครึ่งหลังดาวกระโดแย่งลูกมาได้ก็วิ่งเลี้ยงไปที่แป้น ตะวันเข้ามากันกะทันหัน ดาวไม่ทันดูเลยวิ่งชน ทั้งคู่ล้ม ดาวล้มทับ ริมฝีปากดาวไปแตะกับริมฝีปากของตะวันพอดี ดาวรีบลุกขึ้นมาขอโทษ และขอตัวกลับห้อง หวานรีบตามไป แต่ตะวันลุกขึ้นมานั่งอึ้ง เพชรก็อึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ดาวเป็นอะไรรึป่าว
ป่าว ไม่ได้เป็นอะไรนิ
แหม ยังมาพูว่าไม่เป็นไรอีก ดูสิหน้าแดงแล้ว เพราะฉากเลิฟซีนเมื่อกี้หรอจ๊ะ คิกๆ
บ้า หวานพูดอะไรก็ไม่รู้ ดาวข้าวงหมอนใส่หวานแก้เขิน
เที่ยงนั้นดาวก็ไม่ได้ลงมาทานอาหารที่ห้องอาหาร ตอนบ่ายดาวออกมาที่ระเบียงห้องมองไปตรงสนามบาส ก็เห็นเพชรอยู่คนเดียว ดาวเลยไปหยิบสร้อยข้อมือที่เพชรให้ และลงไปที่สนามบาส
เพชร ! ดาวร้องทัก
ดาว มีไรหรอ เพชรตอบด้วยเสียงเฉื่อย เพราะยังซึมกับภาพตะกี้
เพชรเป็นอะไร
ป่าวดาว เราไม่ได้เป็นอะไร แล้วดาวมีอะไรหรอ
คือ...ดาวเอานี่มาคืน ดาวรับไว้ไม่ได้ ดาวยื่นสร้อยข้อมือส่งให้เพชร
ทำไมล่ะดาว เราชอบดาวนะ ดาวก็คงจะรู้
แต่ดาวไม่ได้ชอบเพชรแบบที่เพชรชอบดาว เพชรเป็นเพื่อนที่ดีของดาวนะ
เราเข้าใจแล้วดาว เราเข้าใจ แต่เราขอได้มั้ยในฐานะเพื่อนเราขอให้ดาวเก็บมันไว้
ไม่ได้นะ เพชรเอาคืนไปเถอะไว้ให้กับคนที่เค้ารักเพชรนะ
เราอยากให้ดาวเก็บไว้ ถือว่าเป็นของที่ระลึกจากเรา
เพชรจะไปไหนหรอ
เราต้องไปเรียนต่อที่อังกฤษ 3 ปี
.
งั้นเราไปก่อนนะ ส่วนสร้อยข้อมือนี้เราจะเก็บไว้ให้นะ แล้วดาวก็เดินออกมาจากสนามบาส
ตอนนั้นเป็นตอนเย็นพอดี ดาวเลยกลับมาทานอาหารเย็น พอทานเสร็จดาวก็รีบหลบพี่ตะวันขึ้นห้องไปนั่งครุ่นคิดกับสิ่งที่ถูกขอร้องหลังจากที่เดินออกมาจากสนามบาสดาวก็พบพลอย พลอยมาขอร้องให้ช่วยเป็นแม่สื่อ สื่อความรักให้พี่ตะวันที
...เฮ้อ ! จะปฏิเสธก็ไม่ได้ ทำไงดี เราไม่อยากให้พี่ตะวันไปมีใคร...
อีกด้านหนึ่งของรีสอร์ต ตะวันยืนที่ระเบียงมองฟ้าที่ไร้ดาวครุ่นคิดสิ่งที่เกิดขึ้นในสนามบาสเมื่อตอนที่เล่นบาสกัน
...ดาว ดาวรู้สึกยังไงกับพี่นะ รู้สึกยังไงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ดาวเกลียดพี่รึป่าวนะ...
ตะวันคิดไปพลางยกมือขึ้นมาลูบริมฝีปากที่ยังคงเหลือไออุ่นจากริมฝีปากที่นุ่ม อวบอิ่มสีชมพูของหญิงอันเป็นที่รัก
7 ตุลาคม 2546 12:45 น.
เลาไผ่
เช้าวันรุ่งขึ้น เรย์ก็ถูกส่งกลับบ้านตามที่ตะวันพูดไว้ ส่วนดาวก็ลงมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะซึ่งเต็มไปด้วยดอกไม้นานาพรรณที่กำลังแย้มงามและมีน้ำค้างยามเช้าเกาะ ลมที่พัดโชยมาพัดพาเอากลิ่นดอกไม้มาจางๆและกลิ่นแดดบางๆยามเช้า ดาวรีบหนีออกมาตั้งแต่เช้าตรู่ เพราะเขินพี่ตะวัน บนหน้าผากดาวยังคงเหลือไออุ่นจากริมฝีปากนุ่มของตะวัน เดินไปไม่นานก็มีเสียงจากเจ้าของไออุ่นนั้นดังมา
ดาว!
ออรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่ชาย
จ๊ะ อรุณสวัสดิ์จ๊ะ ดาวออกมาเดินเล่นตอนเช้าหรอ ตะวันพูดพร้อมเดินเข้ามาหาดาว
ค่ะ ดาวชอบอากาศและแดดตอนเช้า รู้สึกอบอุ่นดีค่ะ
แต่อบอุ่นไม่เท่าพี่ตะวันของดาว ดาวคิดไปยิ้มไป
งั้นขอพี่เดินเล่นด้วยนะค่ะ
ค่ะ แล้วทั้งสองก็เดินไป เมื่อเดินผ่านต้นกุหลาบ พี่ตะวันก็เดินเข้าไปเลือกดอกกุหลาบสีขาวแล้วยื่นให้ดาว
ให้นะ
ขอบคุณค่ะ
ดาวรับมาและยกกุหลาบขึ้นมาจรดที่จมูก และสูดดมก็รู้สึกถึงความหอม สดชื่นของดอกกุหลาบ ตะวันมองสาวน้อยที่กำลังดมดอกกุหลาบไปอมยิ้มไป ชายหนุ่มมองแล้วยิ้ม พลางคิด
รู้มั้ยว่าตอนนี้ดาวดูน่ารักมาก
เออคือดาว เราไปทานอาหารเช้ากัน พี่รู้จักร้านที่อร่อยๆแถวนี้ด้วย
ค่ะ
เมื่อถึงร้านทั้งสองก็นั่งลง เจ้าของร้านก็เดินเข้ามาทักทายตะวันอย่างสนิทสนม
อ้าว ตะวันไง วันนี้จะกินอะไรดี
เอาโจ๊ก 2 น้ำเต้าหู้ 2 ชามครับ
ระหว่างที่ตะวันสั่งอาหาร ดาวก็นั่งมองพินิจพิเคราะห์ จากเด็กชายตัวเล็กๆ ซุกซนกลับกลายเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ตาสวยคู่นั้นเป็นสีน้ำตาลปนดำ ผมสีดำยาวประบ่าถูกรวบไว้อย่างเรียบร้อย ผิวเนียนขาวออกแดง ริมฝีปากหยักได้รูป
ดาว ดาวสะดุ้งก่อนตอบรับ
ค่ะ ?
ดาวจ้องหน้าพี่สงสัยว่าวันนี้พี่จะมีคิ้วอยู่ใต้ตาหรอ หือ ?
เปล่าค่ะ ดาวตอบแล้วหันหน้าหลบกลัวพี่ตะวันเห็นหน้าดาวแดง
อาหารที่สั่งก็มาถึง ทั้งสองนั่งกินอย่างเงียบ ดาวกินไปพลางมองไปตรงตลาดที่กำลังจัดงานต้อนรับนักท่องเที่ยวซึ่งอยู่เยื้องกับร้านอาหารนี้ด้วยความสนใจ
หลังทานอาหารเช้าเสร็จตะวันก็ชวนดาวเดินย่อยอาหารที่ตลาดนั้นอย่างรู้ใจ ตะวันแอบยิ้ม เมื่อเห็นตาโตๆของดาวมองไปรอบๆอย่างตื่นตาตื่นใจ ทั้งขนม เครื่องประดับ ผลไม้ทั้งสด ดอง ตากแห้ง
ดาวเดินแวะร้านขนมเพื่อซื้อขนมไปฝากหวาน แต่ซื้อไม่มากนักเพราะดาวไม่ค่อยมีเงิน เมื่อเลือกซื้อเสร็จแล้วก็เดินเข้าไปดูร้านเครื่องประดับที่อยู่ใกล้ๆ
พอดาวเดินเข้าไปสายตาดาวก็ไปสะดุดร่างหนึ่งที่คุ้นตา
เพชร ! เพชรใช่มั้ย ร่างนั้นก็หันมา
อ้าว ดาวไม่ได้เจอกันตั้งนาน คิดถึงจัง ดาวสบายดีมั้ย
สบายดี แล้วเพชรล่ะไปไงมาไง ถึงมานี้
อ้อ เรามากับพลอยน่ะ เพชรเบ้ปากไปทางสาวน้อยน่ารักที่อยู่ข้างๆ
แหม เพชรวันนี้ควงเด็กมาหรอ คิกๆ ดาวพูดหยอกล้อเพชร แต่พลอยก็เด็กจริงๆน่ะแหละ พลอยมีศักดิ์เป็นหลานของเพชร เพราะพลอยเป็นลูกของพี่ชายคนโตของเพชร พลอยเกิดหลังจากเพชร 3 ปี
ขำๆ ตลกตายล่ะ เออแล้วนี่ดาวมากับใคร มาเดินด้วยกันมั้ย
เค้ามากับผม ตะวันที่เดินตามหลังมารีบพูดแทรก
เออเพชรนี่พี่ตะวัน พี่ตะวันนี่เพชรค่ะ
เพชรยกมือไหว้ ตะวันไม่ยอมรับไหว้ แกล้งมองไม่เห็น เพชรเลยไหว้เก้อ ดาวเห็นท่าไม่ดีก็รีบชวนทุกคนเดินดูเครื่องประดับกัน ดาวก็ไปถูกใจกับสร้อยเส้นนึง สร้อยนั้นมีจี้เป็นหยกรูปดาว แต่ราคามันแพง ดาวเลยวางลงอย่างเสียดาย ตะวันที่แอบมองอยู่ พอดาวเดินไปแล้วตะวันก็แอบซื้อสร้อยเส้นนั้นกะว่าจะให้ดาว ซื้อเสร็จก็รีบเก็บใส่กระเป๋ากางเกง แล้วก็เดินไปรวมกับคนอื่น เมื่อเดินรอบแล้วก็พากันเดินออกจากตลาด ก่อนแยกย้ายเพชรก็ให้สร้อยข้อมือรูปหัวใจ ตะวันก็แอบไม่พอใจ พอกลับถึงรีสอร์ตดาวก็รีบขอตัวกลับห้อง
27 กันยายน 2546 21:43 น.
เลาไผ่
" เฮ้ ! ดาวเมื่อเช้าไม่ได้กินข้าวมาหรอไงดูทำหน้าเข้าดูอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อคนได้ " หวานถามทันที่ที่เห็นดาวทำหน้าบูด
....ก้อจะไม่ให้คนหงุดหงิดได้ไง ก้อคนที่อยู่ข้างหลังเทอมันพี่เรย์ ไม่ยักรู้ว่าพี่เรย์จะตามมาด้วยนิ....ดาวคิดในใจ
" คือว่า....เราไม่ได้ตั้งใจชวนเค้ามานะ เค้ามาเองอ่ะ " หวานแอบกระซิบ หลังจากที่ขึ้นรถมา
"เฮ้อ ช่างมันเหอะถ้าเค้าไม่มายุ่งกะเราก้อ OK " ดาวถอนหายใจอย่างปลงแล้ว
" น้องดาวจ๋า.... " ( เริ่มและๆ )
" มีไรค่ะ "
" พี่ดีใจจังเลยที่ได้มาเที่ยวกะน้องดาว " ( ใครชวนพี่กันเล่า )
" พี่น่ะนะ............... " หลังๆดาวไม่สนใจฟังมองวิวไปอย่างเดียว
พอใกล้ถึงรีสอร์ท หวานก้อชี้สนามบาสที่อยู่ใกล้ๆรีสอร์ทให้ดาวดู ดาวก้อมองไปที่สนามบาสเห็นชายกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นบาสอยู่ ดาวก้อไปสะดุดตากับชายร่างสูงโปร่งคนนึง ตรงคอของชายคนนั้นสวมสร้อยคอที่มีจี้เป็นลูกบาสลูกเล็กๆ สะดุดตรงที่ว่าสร้อยเส้นนั้นคล้ายกับสร้อยที่ดาวฝากพ่อไปให้พี่ตะวันเป็นของขวัญวันเกิดหลังจากที่พี่เค้าไปแล้ว ดาวมัวแต่เหม่อคิดอยู่ว่าใช่พี่ตะวันรึป่าว รถก้อจอด
" ดาว ถึงแล้วละ ลงมาจากรถได้แล้ว "
" อืม จ๊ะๆๆๆ "
หวานก้อพาดาวกับพี่เรย์ ( ที่ตามมาโดยไม่ได้รับเชิญ ) มาหวัดดีเพื่อนของพ่อหวานที่เป็นเจ้าของรีสอร์ทแห่งนี้
" สวัสดีค่ะ "
" สวัสดีจ๊ะ เชิญพักที่นี้ตามสบายเลยนะครับ เดี๋ยวผมจะให้ลูกชายพาพวกหนูขึ้นไปห้องพัก " แล้วก้อหันไปสั่งลูกชายเขาที่ยืนเหงื่อท้วมอยู่ด้านหลัง
...อ๊ะ เค้าเป็นเดียวกับที่เล่นบาสตะกี้นิ....
" ลูก พาน้องๆเค้าขึ้นไปห้องพักหน่อยนะ "
" ครับพ่อ " ชายคนนั้นรับคำ แล้วเดินมาหยิบของที่ดาวถืออยู่
...เอ๋ ทำไมเค้าไม่ช่วยหวานล่ะ หวานยืนอยู่หน้าเราไหงเดินผ่านมาหาเราชักไงๆ อยู่....
" นี่คุณขอโทษนะ ของน้องคนนี้ เ ดี๋ยวผมช่วยถือเองก้อได้ ไปช่วยหวานดีกว่า " พี่เรย์ร้องห้าม
เค้าหันมามองหน้าดาวก่อนที่จะหันหลังเดินไปช่วยหวานเค้าถือของ
" ถึงแล้วครับ ห้อง 385 " พูดพลางส่งกุญแจให้หวาน
" ของคุณเรย์ห้อง 386 ครับ " พูดดักก่อนที่พี่เรย์จะเดินเข้าห้อง
" อ้าว ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอ " พี่เรย์บ่น
" คุณเป็นผู้ชายนะครับ "
" เออๆ อยู่อีกห้องก้อได้ น้องดาวแวะมาห้องพี่บ้างนะจ๊ะ " ก่อนเดินเข้าอีกห้องไป ดาวกับหวานก้อเดินเข้าห้อง ก่อนเดินเข้าดาวหันมาหาเค้าอีกครั้ง
" เออ...ขอบคุณนะค่ะ คุณ.... "
" ตะวันครับ เรียกผมว่าพี่ตะวันดีกว่านะครับ "
ดาวอึ้งไปสักครู่ ...เค้าชื่อตะวันหรอ ใช่พี่ตะวันหรือป่าว...ดาวอ้าปากจะถาม แต่ก้อชะงัก แล้วพูดต่อ
" ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ พี่ตะวัน "
" ยินดีครับ "
หลังจากอาหารเย็นดาวก้อขึ้นไปหยิบลูกบาสสุดหวง มาเล่นย่อยอาหาร พอมาถึงสนามบาสก้อเห็นพี่ตะวันเล่นอยู่ ดาวเดินเข้าไปทัก
" ดีค่ะพี่ตะวัน ขอเล่นด้วยนะค่ะ "
" เชิญครับ " ตะวันก้อหันไปเห็นลูกบาสในมือดาว
" เออ...คือว่าบาสลูกนั้น... "
" ทำไมหรอค่ะ "
" มันเหมือนกับลูกบาส ลูกที่ผมรักที่สุดน่ะครับ แต่ตอนนี่มันไม่ได้อยู่กับผมแล้ว "
" แล้วมันไปอยู่กับใครละค่ะ "
" น้องสาวครับ "
" คุณมีน้องสาวด้วยหรอค่ะ ทำไมดาวไม่เห็น พ่อคุณพูดถึงน้องสาวเลยละค่ะ "
" อ้อ เข้าไม่ใช่น้องสาวผมแท้ๆหรอกครับ ชื่อเล่นชื่อ ดาว ส่วนชื่อจริง......"
ก่อนที่ตะวันจะพูจบดาวก้อพูดแทรกขึ้มมา
" แสงดาว ชื่อแสงดาวใช่มั้ยค่ะ "
" คุณรู้จักเทอด้วยหรอครับ ตอนนี้เทออยู่ที่ไหนครับ "
" ก้ออยู่ตรงนี้ไงค่ะ พี่ตะวัน นี่ดาว ดาวเองค่ะ " ดาวพูดด้วยเสียงสั่นเทา
ตะวันดึงดาวมากอดพลางพร่ำไป
" ดาว...ดาวจริงๆหรอ รู้มั้ยว่าพี่คิดถึงดาวมากเลย "
" ดาวก้อคิดถึงพี่ค่ะ พี่ตะวัน " ความอบอุ่นก้อหลั่งไหลเข้ามาในใจของดาว
จากที่ดาวจะลงมาเล่นบาสเลยเปลี่ยนเป็นนั่งคุยเรื่องราวระหว่างที่ไม่ได้เจอกัน
" ไม่ยักกะรู้ว่าดาวของพี่จะโตแล้วสวยอย่างงี้ แถมมีแฟนแล้วด้วย " ตะวันพูดพลางโยกหัวดาวเล่น
" ไม่ใช่นะค่ะ พี่เรย์ไม่ได้เป็นแฟนดาวนะค่ะ " ดาวรีบปฏิเสธ
" อืมหรอ งั้นก้อดีไป " ตะวันรู้สึกโล่งใจ
" ค่ะ แล้ว.....พี่ตะวันละค่ะมีแฟนยังค่ะ " ดาวรีบถามอย่างกังวล
" ยังค่ะ " พี่ตะวันตอบพลางยิ้มมองหน้าของน้องสาวที่เขาฝันจะได้เจอมาตลอด
" ค่ะ " ดาวฟังแล้วดีใจ
" เออ...แล้วดาวไหงมากะหวานได้ล่ะ หือ. "
" ก้อดาวเป็นเพื่อนกะหวานไงค่ะ เรารู้จักกันเพราะพ่อไปเป็นคนขับรถของพ่อหวาน "
" พ่อ...สบายดีหรอ "
" ค่ะ สบายดีแล้วก้อคิดถึงพี่มาก ไม่ยักกะรู้ว่าพี่เป็นลูกของพ่อเพื่อนดาว ดาวดีใจจริงที่เจอพี่อีก นึกว่าชาตินี้คงไม่ได้เจอกันแล้ว "
" อืม...พี่ก้อดีใจ "
" อ้าว ตอนนี้ 5 โมงแล้วแหะ เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ "
" ค่ะ งั้นเราไปทานข้าวเย็นกันดีกว่านะค่ะ "
" จ๊ะ "
แล้วทั้ง 2 ก้อกลับรีสอร์ท พอกลับมาถึงก้อมีคนยืนรออยู่
" ดาวไปไหนมา " พี่เรย์รีบถาม
" ดาวก้อไปเล่นบาสสิค่ะ "
" ไปเล่นกะนายนี้เนี้ยนะ "
" ใช่ แล้วพี่เค้าก้อชื่อพี่ตะวันไม่ใช่นายนี้ " ดาวเถียง
" อ้าว ดาวกลับมาแล้วหรอ เราไปกินข้าวกันเถอะ " หวานรีบเข้ามาสงบศึก
" อืมจ๊ะ หวาน "
แล้วหวานก้อลากทั้งหมดไปห้องอาหารของโรงแรม พอทานอาหารเสร็จ พี่เรย์ก้อชวนไปดื่มพวกหวานที่บาร์
" พี่เรย์ ดาวไม่ดื่มนะค่ะ "
" น่า ดาวไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะให้หวานไปด้วยก้อได้ "
" ก้อได้ค่ะ หวานไปกัน "
" อืม ไปก้อไป "
พอถึงบาร์ พี่เรย์สั่งค็อกเทล 1 น้ำส้ม 2 แก้ว
" ดาวกับหวานดื่มน้ำส้มละกันนะ "
" ค่ะ "
สักครู่บาร์เทนเดอร์ก้อนำมาเสิร์ฟ
" อ๊ะ " พี่เรย์แกล้งปัดน้ำส้มหกใส่กระโปรงหวาน
" เออ..พี่ขอโทษนะหวาน "
" ไม่เป็นไรค่ะ ดาวไปที่ห้องกับเราหน่อย เราจะเปลี่ยนกระโปรง "
" อืม เดี๋ยวมานะค่ะ พี่เรย์ "
" ครับ "
พอดาวกับหวานไป เรย์ก้อหันไปสั่งบาร์เทนเดอร์
" ขอน้ำส้มผสมเหล้า 2 แก้ว เอาแรงๆเลยนะ "
สักครู่ดาวกับหวานก้อเดินกลับมา
" อ๊ะ นี่น้ำส้มพี่สั่งให้ดาวกับหวานใหม่แล้วนะ " พี่เรย์ส่งแก้วน้ำส้มมาให้
" ขอบคุณค่ะ " ดาวรับมาแล้วก้อดื่มเข้าไปหลายอึก หวานก้อรับมาแล้วดื่มเข้าๆไปเหมือนกัน
" ตุ้บ ! " ทั้ง 2 ฟุบลงไปกับโต๊ะ
พี่เรย์ประคองดาวไปที่ห้องของตน ผปล่อยหวานไว้ที่บาร์ พอถึงก้อพาดาวไปที่เตียง พี่เรย์ก้อคลายเสื้อของตน ดาวก้อตื่นขึ้นพอดี
" พี่เรย์ที่นี้ที่ไหน พี่เรย์จะทำอะไรน่ะ "
" อย่า ! พี่เรย์อย่านะ ปล่อยดาวนะ " ดาวร้อง เมื่อเรย์เริ่มจู่โจม
" ไม่ ดาว พี่รักดาว เป็นของพี่นะ "
" ช่วยด้วยใครก้อได้ ช่วยดาวด้วย พี่ตะวันช่วยดาวด้วย " ดาวร้องตะโกน
" ไม่มีใครมาช่วยดาวหรอก เป็นของพี่เถอะนะดาว "
" อย่าแน่ใจนัก " เสียงตะวันดังขึ้น แล้วเรย์ก้อโดนกระชากขึ้นมาต้อยหน้า
ตะวันผละออกมาจากเรย์แล้วรีบเข้ามาหาดาว
" ดาว เป็นไงบ้าง ไม่เป็นไรใช่มั้ย " ตะวันถามอย่างห่วงใย
" ค่ะ ดาวไม่เป็นไรค่ะ " เสียงดาวสั่น หน้าดาวซีด
" ไปกันเถอะ " ตะวันดึงตัวดาวขึ้นยืน ดาวยืนไม่อยู่เลยทรุดหวบลงไปนั่งกับพื้น
" ดาวยืนไม่ไหวหรอ "ตะวันพูดแล้วก้ออุ้มดาวเดินออกมา แล้วพาดาวไปส่งที่เตียงในห้องดาว
" ถึงห้องแล้ว ดาวไม่เป็นไรนะ "
" ค่ะ ดาวไม่เป็นไรแล้วค่ะ " เสียงดาวยังสั่นอยู่
" ดาวยังตัวสั่นอยู่เลย " ตะวันก้อดึงดาวมากอด และริมฝีปากก้อประทับที่หน้าผาก
" นอนได้แล้ว หลับให้สบายนะ อย่าคิดมากนะ พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่จะให้พ่อส่งเรย์กลับนะ "
" ค่ะ " ดาวยิ้มอย่างอุ่นใจ
" ไปแล้วนะดาว ราตรีสวัสดิ์ครับ ฝันดีนะ "
" ค่ะ เช่นกันค่ะ " แล้วดาวก้อหลับไป........................
14 กันยายน 2546 16:54 น.
เลาไผ่
" ดาว ! " เสียงหนึ่งทำให้ดาวตื่นจากความฝันนั้น
" ว่าไง หวานมีอะไรหรอ " ดาวเงยหน้าขึ้นมองคนที่เรียก
" นี่..ดาวสรุปว่าจะไปเที่ยวรีสอร์ทของเพื่อนพ่อเรามั้ย "
" อืม..ไปสิ แต่ถ้าลากเราไปเหล่หนุ่มไม่เอานะ "
" โหย ดาวชอบรู้ทัน "
" งั้นเราไม่ไปดีกว่า "
" อ๊ะๆๆๆ แต่ที่โน้นน่ะมีสนามบาสกว้างๆนะ "
" จริงสิ งั้นไปๆๆๆๆ "
" แหม พอบอกว่ามีสนามบาสก้อไปเชียว " หวานพูดอย่างน้อยใจ
" โอ๋.....ถึงไม่มีเราก้อไปเป็นเพื่อนหวานอยู่แล้ว "
" อืม....เราหิวข้าวแล้วไปกินข้าวกันเหอะดาว "
" อืม... "
เรากะหวานเป็นเพื่อนสนิทกัน เพราะพ่อดาวเป็นคนขับรถของพ่อหวาน
พ่อหวานเป็นประธานบริษัทชื่อดัง ชอบเข้าสังคมบ่อยๆ เลยกลัวหวานเหงา จึงให้เรามาเป็นเพื่อนหวาน อยู่มหาลัยเดียวกับหวาน คณะเดียวกัน
เมื่อมาถึงโรงอาหารเราก้อเดินไปซื้ออาหารให้หวานซึ่งนั่งจองโต๊ะให้ พอกลับมาที่โต๊ะก้อเจอกะพี่เรย์
" หวัดดีครับน้องดาวที่รัก "
" ใครเป็นที่รักของพี่กันล่ะ "
" โหย น้องดาวใจร้าย แต่ถึงใจร้ายพี่ก้อรักครับ " พูดพลางยื่นดอกกุหลาบแดงให้ดาว
" เออ...หวานเราขอตัวไปหางานที่ห้องสมุดแปบนึงนะ เดี๋ยวกลับมา " พูดแล้วก้อเดินออกจากโรงอาหารมุ่งไปห้องสมุด
พอบ่ายหวานก้อเดินมาที่ห้องสมุด
" ดาว กลับบ้านกันเหอะ "
" อืม.... "
ระหว่างนั่งรถกลับบ้านหวานก้อพูดขึ้น
" ดาว พรุ่งนี้เราจะไปรีสอร์ทกันแล้ว ตื่นเต้นจังเลย เค้าว่าที่นั้นสวยมากเลยมีทะเลด้วย "
" อืม...พรุ่งนี้แล้วหรอ เราก้อจะได้ไปเล่นบาสแล้ว ดีใจจัง "
พอกลับมาถึงบ้านดาวตรงขึ้นห้องนอนจัดกระเป๋าเดินทาง และไม่ลืมลูกบาสที่พี่ตะวันให้ไป พอจัดเสร็จก้อนอนฟุบกับเตียงพลางคิด
......เฮ้อ.....พรุ่งนี้ก้อไปเที่ยวแล้วจะเป็นยังไงนะพรุ่งนี้.....
แล้วก้อหลับตาลงนอนรอวันพรุ่งนี้ที่จะมาถึง
หน้าส่วนตัว
645
