มะเหย่เซ้

เรไร

.....นี่อะไรกัน..
นี่เธอพลาดอีกแล้วหรือ ทำงานแค่นี้ ผิดอยู่ได้ เดี๋ยวผิดตรงโน้น เดี๋ยวผิดตรงนี้ ผิดไม่เคยซ้ำเลย...อย่างนี้เดี่ยวไม่ให้กินข้าว ให้ไปกินหญ้าเสียดีมั้ยเนี่ย 
เสียงคุณนายเจ้าของภัตตาคาร 
....ตวาดมะเหย่เซ้ เด็กชาวพม่าที่เพิ่งจะรับเข้ามาทำงาน

มะเหย่เซ้ คิดถึงพ่อ พ่อที่อยู่รัฐฉาน พ่อที่ตั้งชื่อ ที่แปลว่าดินเหนียว พ่อบอกว่า ลูกต้องเติบโตเป็นดินที่ชุ่มน้ำ ดินที่ปลูกข้าว ดินที่ปั้นเป็นแจกันที่สวยงาม .....นั่นคือคำของพ่อที่บอกก่อนที่มะเหย่เซ้ จะหนีการสู้รบข้ามมาที่ฝั่งไทย และเข้ามาทำงานที่ภัตตาคารแห่งนี้

..... มะเหย่เซ้ อย่าร้องไห้ไปเลยไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเธอก็ทำได้เองแหละ เสียง ดวงเด็กสาวชาวไทยที่ทำงานอยู่ที่เดียวกันปลอบใจ

เอาไว้วันเด็กเราไปเที่ยวกันไหม ที่นี่เขาจะหยุดให้วันหนึ่ง เดือนหน้านี่ไง ดวงเอ่ยปากชวน
มีด้วยหรือ เราไม่เคยไปเลย ไปสิเราอยากไป มะเหย่เซ้ ตอบตกลง

หลังจากถูกคุณนายเจ้าของภัตตาคาร (เธอให้เรียกเธอว่าคุณนาย เธอชอบอย่างนั้น) ต่อว่า ทั้งสองคนก็ก้มหน้าก้มตาทำงาน จนอีกสองวันจะถึงวันเด็ก วันที่เด็กทั้งสองนัดกันจะไปเที่ยวด้วยกัน...
...แต่แล้ว...
......มะเหย่เซ้ มีใครก็ไม่รู้มาตามหาเธอรออยู่ข้างนอก....... ดวงรีบวิ่งมาบอก
เธอรีบวิ่งออกไปทันที....พ่อ ..พ่อเธอเองพ่อมาตามหาเธอ
...ลูกเก็บข้าวของเถอะ เราจะกลับบ้านกัน ไปวันนี้เลย...เราต้องกลับแผ่นดินของเราลู ท่านนายพล ตายแล้ว อีกไม่นานคงมีการโจมตีจากฝ่ายรัฐบาล นี่ก็ใกล้หน้าแล้งแล้ว ไปเถอะลูกกลับบ้านของเรากัน.....พ่อของเธอเล่าเรื่องราว
ค่ะพ่อ....มะเหย่เซ้รับปากอย่างง่ายดาย
พร้อมกับไปบอกดวงเพื่อนเพียงคนเดียวของเธอว่า...

......ดวง เราต้องกลับบ้าน เราคงไม่ได้ไปเที่ยววันเด็กกับธอแล้ว 
พ่อเรามารับให้กลับวันนี้เลย เธอเที่ยวให้สนุก เที่ยวเผื่อเราด้วยน่ะ....
....หากเราได้กลับมาแผ่นดินที่ร่มเย็นนี้อีก เราคงจะมีโอกาสไปเที่ยวกับเธอ 
...เราสัญญา.....

.....เย็นวันนั้น เพื่อนของดวงข้ามแม่น้ำสาละวินกลับไปยังแผ่นดินเกิดของเธอแล้ว....กลับไปเป็นดินก้อนสุดท้าย บนแผ่นดินแม่ของเธอ

......อีกสองวันต่อมา..วันเด็กที่ศาลากลางในตัวจังหวัด มีการจัดกิจกรรมวันเด็กขึ้น
ดวงเดินเที่ยวอยู่เพียงลำพัง....เธอเหลือบไปดูข่าวในทีวี
วันนี้ทหารฝ่ายรัฐบาได้เข้าโจมตีฐานที่มั่นสุดท้ายของชนกลุ่มน้อยและได้เข้ายึดไว้ได้ ทำให้มีมีได้รับบาดเจ็บและสียชีวิตจำนวนมาก น้ำตาของดวงไหลทันที  ...


                                     ...........   มะเหย่เซ้     ...........